Krótka historia kościoła
Pierwsze opisy drewnianej świątyni gorzyckiej pw. Wniebowzięcia NMP, podobnej do szopy, wzniesionej w centrum wsi w okresie Reformacji obok starego cmentarza, pochodzą z 1652, 1679 i 1688 roku. Kościół ten przetrwał do wielkiego pożaru wsi w 1778 roku. Kolejną drewnianą świątynię – już pod wezwaniem św. Anioła Stróża i przy wsparciu hr. Antoniego Węgierskiego – w 1800 roku przetransportowano do Gorzyc z Pilchowic. W 1839 roku nie wytrzymała próby czasu i została zdemontowana.
W czerwcu 1857 roku ks. Józef Gawenda podjął decyzję o budowie murowanej świątyni. Nowy, murowany, neogotycki kościół pw. św. Anioła Stróża w Gorzycach, powstał dopiero w latach 1862-1869 i przetrwał bez większych remontów aż osiemdziesiąt sześć lat. W trakcie uroczystości poświęcenia kamienia węgielnego, którego 3 listopada 1862 roku dokonał biskup sufragan wrocławski Adrian Włodarski, miał miejsce niezwykły wypadek. Podczas spuszczania w dół kamienia ważącego około trzystu kilogramów, zerwały się liny, które go podtrzymywały. Spadł on na miejsce swojego przeznaczenia nie zabijając nikogo z szesnastu robotników. Oczy wszystkich zwróciły się na miejsce domniemanej katastrofy, a ceremoniarz, ks. Wach odważnie i głośno zawołał: Święty Anioł Stróż! Święty Anioł Stróż! Uczynił to na świadectwo i pocieszenie, że św. Anioł Stróż zachował ich od nieszczęścia.
Poważnie uszkodzony w trakcie walk frontowych został odbudowany przez ks. Eryka Dzieżoka. Ks. Stefan Stebel nadał mu obecny kształt przez dobudowanie zakrystii oraz powrót do pierwotnego wystroju, dzięki odtworzeniu stacji Drogi Krzyżowej, ambony, ołtarzy bocznych, figur i relikwiarzy.
Kesza szukaj pod krzaczkiem obok kapliczki Matki Bożej.