Baszta została wzniesiona w 1580 r. jako element obwarowań miejskich. W roku 1608 została nakryta ostrosłupowym hełmem z cegieł. W 1843 r. wieża została przerobiona na dzwonnicę wzniesionego obok niej kościoła ewangelickiego.
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 24 marca 2009 r. obiekt został wpisany do rejestru zabytków.
Podstawa baszty ma wymiary 4,5 na 4,5 m. Początkowo budowla miała dach drewniany, później zamieniono go na ceglany, w formie ostrosłupa. Od strony ul. Rycerskiej jest ostrołukowy portal, przy którym zachowały się resztki kamiennych wsporników, służących jako podpora dla ganku, a powyżej dla balkonu. We wszystkich ścianach na różnych wysokościach widnieją wąskie pionowe otwory strzelnicze. W czasie przebudowy baszty na dzwonnicę, w górnej części wypruto na wszystkich ścianach podwójne ostrołukowe okna, z ceglanym obramowaniem. Wtedy dorobiono też gzyms wieńczący budowlę, a na szczyt hełmu nasadzono krzyż i gałkę[5]. We wnętrzu zachował się oryginalny dzwon, pochodzący z początku XIX w.
W przeszłości baszta była nazywana Kruczą, Czarną lub Rzeźniczą, ostatnia nazwa prawdopodobnie pochodzi od cechu rzeźników, opiekującego się niegdyś tą częścią murów miejskich.
Źródło: Baszta Rycerska w Bystrzycy Kłodzkiej [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2021-03-28 19:28Z [dostęp: 2021-10-27 19:56Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Baszta_Rycerska_w_Bystrzycy_K%C5%82odzkiej&oldid=62842663