Kesz (bez certyfikatów!) to PET ukryty na kordach. Zawiera logbook, w którym - szanowni keszerzy - własnoręcznym podpisem potwierdzacie, iż na własne uszy i oczy zapoznaliście się z legendą tego miejsca.  

„Legendy z Góry i okolic” to seria keszy poświęconych podaniom, opowieściom i miejscom legendarnym związanym z miejscowościami powiatu górowskiego. Do tej pory zarówno Góra jak i jej okolica pozostawała białą plamą na geokeszerskiej mapie ale okazuje się, że ma się czym pochwalić - również przed geokeszerską bracią. „Legendy” wraz z inną serią („Zapomniane Perły”), postarają się tą białą plamę wypełnić. W zebranych podaniach pochodzących z okolicznych miejscowości przeplatają się nietypowe i tragiczne życiorysy, paniczne lęki, siły tajemne, nienawiść czy wielka miłość. I nie ważne ile w danej opowieści jest z prawdy a ile z fikcji, czy to, że niektóre z nich trącają „myszką” lub trzeba je traktować z przymrużeniem oka. Istotne jest, że przetrwały w pamięci potomnych do dziś i choćby z tego względu warto je przytoczyć jako integralną cześć historii regionu. Niech przyciągają i „straszą” małych, może też pobudzą do refleksji, a starszych niech zapraszają do zapoznania się z wybranymi, zapomnianymi niejednokrotnie już miejscami. Tak więc znacie? Nie? To przeczytajcie…

Niedaleko Wierzowic Małych, na terenie gminy Góra, przy skrzyżowaniu leśnych dróg znajduje się kapliczka. Stoi ona na terenie dawnej, nieistniejącej już wsi Przemyślany (niem. Heidedorf). Na resztki zapomnianych zabudowań można jeszcze natrafić w okolicznych zaroślach, na wprost lub na lewo od kapliczki. Zarówno z samą kapliczką jak i z miejscowością związana jest legenda. Opowiada ona o dwojgu młodych ludzi – Johanie i Ewie - mieszkańcach Przemyślan.

Oboje wychowywali się po sąsiedzku. Od najmłodszych lat często przebywali razem i bardzo się lubili. W miarę dorastania przyjaźń tą zastąpiło rodzące się uczucie. By nie rzucać się w oczy młodzi wyznaczali sobie spotkania na skraju wsi, w pobliżu leśnej kapliczki. Miłość kwitła nadal i z czasem przywiodła ich do ołtarza. Sielanka małżonków jednak nie trwała długo, gdyż rozpętała się wojna, a armia upomniała się o młodego Johana. Pożegnał się on z żoną i pojechał na front. Więcej już się nie zobaczyli. Wkrótce Ewa zmarła z tęsknoty za swoim Johanem. Została pochowana w sąsiedniej miejscowości - Wierzowicach Wielkich. Nie zaznała tam jednak spokoju. Od tej pory, według legendy, w nocy przy pełni księżyca, duchy małżonków można ponownie spotkać w tak symbolicznym i ulubionym przez nich miejscu. Spacerują oboje po terenie nieistniejącej wsi i za każdym razem czule się żegnają by ponownie wyznaczyć sobie spotkanie przy przydrożnej kapliczce… Ech, miłość...

Źródło:

Przeszłość w legendach zaklęta, Góra 2011, s. 78.

Heine Fritz, Heimatbuch des Kreises Guhrau/Schlesien, 1973.