Seria miejsckich skrzynek założona w jednym celu: przybliżenie historii miasta Pleszewa.
Staramy się, by każda skrzynka była inna i ukryta w inny sposób, lecz pamiętaj - w większości przypadków jesteś na widoku, uszanuj miejsce, w które Cię zabieramy i lokalnych mieszkańców, których przodkowie bogato zapisali się na kartach historii.
Jeśli znalazłeś błąd w tekście, lub nie zgadzają się kordy - napisz.

Zespół klasztorny Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny W latach 1902–1984 Dom Generalny a od 1984 r. – Dom Prowincjalny Prowincji Pleszewskiej pw. św. Józefa.
Zespół, w którego skład wchodzą: klasztor, kaplica, szpital, kostnica, powstał w latach. 1902–1904 wg projektu Antoniego Janiaka W późniejszych latach obiekty były kilkakrotnie przebudowywane.

W roku 1948 r. nadano nazwę im. Lucjana Rydla. Do 1951 roku działała tu również Szkoła Gospodarstwa Domowego.
Obecnie działa tu Zakład Opiekuńczo-Pielęgnacyjny im. św. Józefa. Funkcjonuje tu też muzeum klasztorne.

W listopadzie 1904 r. poświęcono dom generalny z nowicjatem i szpitalem. Była to jedyna placówka tego rodzaju na terenie powiatu, skąd też był wielki napływ chorych, co pociągnęło za sobą konieczność rozbudowy szpitala, który w latach 1913-1916 został przystosowany na 100 łóżek. jak na ówczesne czasy, szpital był urządzony nowocześnie, a Siostry zdobywały kwalifikacje pod fachowym kierunkiem lekarzy. Dom Sióstr wymagał również rozbudowy ze względu na przybywającą liczbę Sióstr, zatrudnionych w szpitalu.

Kiedy wybuchła II wojna światowa, Zgromadzenie było w fazie rozkwitu. W pleszewskim domu znajdowało się 45 profesek, 44 nowicjuszki, 37 postulanek i 7 kandydatek. W atmosferze paniki wojennej, panującej w społeczeństwie, część Sióstr opuściła dom, Siostry pielęgniarki natomiast zajęły się ewakuowanymi ze szpitala chorymi i starcami z przytułku. 

Po zajęciu Pleszewa przez Niemców, które miało miejsce 07.09.1939 r. i powrocie Sióstr do domu pleszewskiego, Zarząd Generalny podjął decyzję stopniowego rozsyłania sióstr nowicjuszek do domów rodzinnych. Po kampanii wrześniowej Szpital Zgromadzenia przejęli polscy lekarze. Jednak już od września 1940 r. został on przekształcony na "Ortslazarett", a później w szpital rezerwowy tzw. "Reserve Lazarett", co było równoznaczne z odebraniem Siostrom własności szpitala, budynków i całego gospodarstwa. Gdy musiały opuścić główny dom, zamieszkały wówczas w ośmiu różnych punktach miasta. Największe skupisko Sióstr było w budynku przy ul. Poznańskiej 35, w domu doktora Kazimierza Sągina. Udało się Siostrom urządzić tutaj konspiracyjna kaplicę, w której sporadycznie odbywały się msze święte. Wkrótce uzyskano pozwolenie na przechowywanie Najświętszego Sakramentu i codzienne rozdzielanie Komunii św. bez kapłana. Tak przetrwano czas okupacji.

Po wyzwoleniu praca w szpitalu i zycie pleszewskiej Wspólnoty Sióstr Służebniczek Maryi powoli się normowały.

Co do kesza:

kesz to pojemnik 5 ml na kordach. Nie musisz wchodzić do środka.

Po odłożeniu ukryj (przysyp) tym, co pod skrzynką.

Okolica ruchliwa, więc konspiracja wymagana.

Jeśli jest otwarta brama - możesz wejść na teren dziedzińca, ale pamiętaj - to nadal teren prywatny.