KESZ JEST ELEMENTEM GEOŚCIEŻKI POSWIĘCONEJ OSOBOWOŚCIOM, KTÓRE URODZIŁY SIĘ W STAROGARDZIE GDAŃSKIM.
BYĆ MOŻE ZNASZ TE OSOBY LUB COŚ MÓWIĄ CI PRZEDSTAWIONE TU NAZWISKA. A MOŻE ZACIEKAWI CIĘ ICH HISTORIA???
Starogardzianie zasłużyli się w wielu kategoriach życia społecznego, kulturalnego, ale chyba przede wszystkim w sporcie. Lista tych osób jest oczywiście większa, wybrałam 10 sylwetek, które w mojej subiektywnej ocenie zasługują na zaprezentowanie. Kolejność jest zupełnie przypadkowa.
Postaci przedstawione zostały w bardzo ogólnym skrócie.
W każdej ze skrzynek znajdują się literko-cyferki potrzebne do odnalezienia finałowej skrzynki.
SKRZYNKA:
MIEJSCE UKRYCIA ZWIAZANE Z DOROBKIEM PRACY PRZEDSTAWIONEJ OSOBY NA TERENIE STAROGARDU GDAŃSKIEGO. SZUKAJ ZA PLECAMI FIGURY TEMATYCZNIE ZWIĄZANEJ Z OBIEKTEM.
Urodził się 1882 w Starogardzie Gdańskim. Dosyć szybko zmuszony był do przejęcia budowlanej firmy rodzinnej po przedwczesnej śmierci ojca. Po uzupełnieniu wykształcenia w zakresie architektury i budownictwa rozszerzył działalność przejętej firmy. Kierował wznoszeniem kościołów, budynków publicznych oraz fabrycznych jak również domów mieszkalnych. Do najbardziej znanych wzniesionych przez niego budynków należą m.in. kościoły: w Rytlu, Pińczynie oraz św. Wojciecha w Starogardzie, gmach starostwa w Gniewie czy nadmorska willa gen. Hallera.
W czasie zaborów był działaczem społecznym i narodowym. W czasie przejmowania Pomorza przez Polskę kierował Strażą Obywatelską w Starogardzie. Od 1921 był "królem kurkowym" Zarządu Bractwa Strzeleckiego jak również wiceprezesem, a od lutego 1922 prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej.
Od 1939 roku Po wkroczeniu Niemców do miasta przejściowo aresztowany i wysiedlony, jednak po wyjściu na wolność zdołał wrócić do miasta. Włączył się w działalność konspiracyjną. Początkowo w TOW "Gryf" był mężem zaufania, a od 1942 do wiosny 1944 pełnił funkcję komendanta miasta Starogard. W trakcie pobytu w szpitalu po operacji dwunastnicy 15 czerwca 1944 został aresztowany przez gestapo i skierowany do obozu Stutthof gdzie był więziony jego syn Artur. W obozie otrzymał numer 37184. Zmarł 10 grudnia 1944 w obozie. Symboliczny grób jego i syna znajduje się na cmentarzu w Starogardzie Gdańskim.