Fabrykę przy ul. Zielonej założył na przełomie XIX i XX wieku Moszka Edelman. Szybko jej właścicielem stał się łódzki przemysłowiec Rudolf Keller. W 1908 r. przedsiębiorstwo zostało przejęte przez Emila Eiserta i od 1909 roku funkcjonowało pod nazwą „Emil Eisert i B-cia Jerzy, Ludwik, Karol Schweikert - Tasiemka”. To także łódzcy przemysłowcy. Posiadali oni swoją fabrykę w Łodzi przy ulicy Gdańskiej. [1]  Powstawanie „filii zakładów łódzkich” było częste w tamtym okresie. Firmy zduńskowolskie nie mogły być konkurencją dla łódzkich gigantów, a im z kolei, zależało na tańszej sile roboczej [2].

W fabryce produkowano taśmy bawełniane, półbawełniane, lniane, półjedwabne sztuczne, gumowe bawełniane, gumowe półjedwabne sztuczne. W okresie I wojny światowej fabryka ta była wymieniana jako jedyna, która nadal funkcjonowała. W latach 30-tych pracowało tu około 60 - 70 osób. W czasie okupacji właściciele Emil Eisert oraz Bracia Schweikert podpisali volkslistę, a nazwę zmieniono na "Mechanische Bandfabrik E. Eisert i Schweikert Volksdeutsche".

Po II wojnie światowej zakłady zostały upaństwowione jako mienie poniemieckie i przekształcone w Państwowe Zakłady Pasmanteryjne. [1] Po zmianie ustrojowej firma została zlikwidowana. W latach 90-tych budynki i przyległy do nich teren kupił włoski koncern odzieżowy Samas/Mellos. Po ponad 10 latach działalności Włosi wyprowadzili się jednak ze Zduńskiej Woli, a teren został sprzedany i opuszczony. [3]

Dostrzegając niewątpliwą wartość architektury oraz potencjał tkwiący w pofabrycznych zabudowaniach zespół architektów pracowni ART-TU, prowadzonej przez Małgorzatę Pilc – Adamowską i Marię Falkiewicz opracował projekt rewitalizacji tego obiektu. Wzdłuż istniejących zabudowań miałaby powstać nowa ulica – „Tasiemkowa”, wiodąca do budynków które zostałyby zaadoptowane do nowych funkcji.

Źródło - [4]

Zespół ART-TU zaproponował urządzenie w fabryce Muzeum Historii Miasta oraz Centrum Konferencyjnego z zapleczem hotelowym i gastronomicznym.

Źródło - [4]

Zaprojektowano oczko wodne, punkt widokowy na wieży fabrycznej, miejsca do odpoczynku i spotkań wśród zieleni, a także ścianę wspinaczkową oraz przestrzeń do ekspozycji rzeźb uczniów lokalnego liceum plastycznego. W ten sposób opuszczona fabryka odzyskałaby drugie życie; mogła by przynosić dochód i stałaby się atrakcyjną przestrzenią publiczną, lubianą przez mieszkańców.[4]

Źródło – [4]

W czerwcu 2020 roku właściciel terenu rozpoczął jego porządkowanie. To czy jego plany się spełnią zależy od tego, czy uda się wybudować wjazd od ul. Łódzkiej. [3]

********

[1] – Neis P., „Skansen Lokomotyw i Urządzeń Technicznych - industrialna perełka Zduńskiej Woli (woj. łódzkie). Historia przemysłu zduńskowolskiego”, http://polaneis.pl/miejsca/skansen-lokomotyw-i-urzadzen-technicznych-industrialna-perelka-zdunskiej-woli-woj-lodzkie-historia-przemyslu-zdunskowolskiego  

[2] – Wicher l. (red.), „Stulecie miasta Zduńskiej Woli. 1825 – 1925”, Komitet Obchodu Jubileuszowego Zduńskiej Woli, 1925 r.

[3] - tutaj 

[4] - https://sztuka-architektury.pl/article/2704/muzeum-z-ulicy-tasiemkowej

********

Magnetyk na kordach. Przy podejmowaniu trzeba uważać na drut kolczasty.