Zamek książęcy wzniesiony w XIV w. na miejscu grodu książęcego przez książąt oleśnicko –głogowskich. W 1432 roku bezskutecznie oblegany przez husytów. Od 1520 roku stanowił własność biskupa wrocławskiego Jana Turzona, następnie we władaniu książąt legnicko-brzeskich. Zniszczeniu uległ w czasie wojny trzydziestoletniej w 1759 r. przez wojska austriackie. Odbudowany został w stylu barokowej rezydencji. Północne skrzydło z kaplicą zostało rozebrane. Zamek zbudowany na rzucie w kształcie litery L. Fundamenty z kamieni polnych, ściany murowane z cegły i kamienia. Piętrowy. Skrzydło zachodnie, podpiwniczone, przykryte dachem czterospadowym. Niższe skrzydło wschodnie przykrywa dach trójspadowy. Obydwa dachy kryte dachówką. Okrągła wieża w narożniku południowo-wschodnim przykryta jest dachem stożkowym, po drugiej stronie, w narożniku południowo zachodnim umieszczona jest półokrągła baszta pod zaokrągleniem dachu. Na podpiwniczeniu skrzydła północnego, na równi z dziedzińcem umieszczono taras z kamienia i tralkową balustradą z cegły. Nad portalem wejściowym umieszczono datę ostatniej przebudowy.
O keszu: mikro magnetyk na kordach
Hasło: Poprawny rzymski zapis ostatniej przebudowy ;-)