Willa Ernsta Leonhardta

Właściciele i majątek

Ernst Leonardth urodził się w 1849 roku w Heinichen w Saksonii, a zmarł w 1917 roku w Łodzi. Był najmłodszym z dziesięciorga dzieci sukiennika Fryderyka i Christiany Fryderyki z domu Stein. Po ukończeniu szkoły elementarnej w rodzinnym miasteczku, pobierał nauki w gimnazjum w Dreźnie, a następnie odbył praktykę w fabryce włókienniczej w Grossenheim w Saksonii. W 1877 roku przyjechał do Łodzi. W ówczesnej wsi Dąbrowa pod Łodzią kupił ziemię, na której razem ze swoim szwagrem, Woelkerem i rodakiem Girbardtem, którego ściągnął z Lipska, wybudował fabrykę wyrobów wełnianych „Leonhardt, Woelker i Girbardt”. Ernst bardzo pielęgnował tradycje kraju, z którego pochodził. Przyczynił się do powstania Niemieckiej Partii Konstytucyjno-Liberalnej. Dzięki jego aktywności wybudowano gmach gimnazjum niemieckiego. Był prezesem straży ogniowej, zarządu gazowni miejskiej i Związku Przemysłowców. W czasie I wojny światowej niemieckie władze okupacyjne mianowały go wiceburmistrzem miasta.

W 1898 roku fabrykę Leonardtha przekształcono w spółkę akcyjną. Na początku XX wieku zakłady znacznie rozbudowano. Po I wojnie światowej firma przeżywała trudności spowodowane okupacyjną dewastacją maszyn i kradzieżami. Po 1937 roku rozpoczęto proces upadłościowy firmy. W czasie okupacji hitlerowskiej w budynkach fabrycznych działał zakład naprawy silników lotniczych. Po wojnie w upaństwowionej fabryce powrócono produkcję włókienniczą i utworzono Łódzkie Zakłady Przemysłu Czesankowego, później ŁZP Wełnianego i znów ŁZP Czesankowego „Arelan”. W chwili obecnej budynki pofabryczne wykorzystywane są przez różne firmy, w części znajduje się Wyższa Szkoła Informatyki.

O willi oraz okolicy

W sąsiedztwie fabryki Leonardth wzniósł w latach 1900-1901 willę w stylu renesansu włoskiego o cechach palladiańskich wg planów Ignacego Markiewicza. Trzykondygnacyjny, podpiwniczony budynek postawiono na planie prostokąta, z boniowanymi narożami i wysuniętym okapem, który wieńczy balustrada.

Od północnej strony willi znajduje się oszklony wykusz, który stanowił kiedyś mały ogród zimowy. Od obecnego Placu Niepodległości do willi prowadzi aleja lip krymskich, która jest reliktem pierwotnego założenia. Przechodzi ona w różany parter kwiatowy z rzeźbą „Kochankowie”. W 1888 roku, na terenie między ulicą Leonarda (obecnie Plac Niepodległości), a ulicą Doroty, Ernst urządził park, w którym później pobudował willę. Przed 1939 roku fabrykę razem z parkiem kupił Markus Kohn. Po wojnie w willi ulokowano przedszkole zakładowe, mieszkania i pracownię plastyczną Łódzkiego Domu Kultury. Od 1974 roku mieści się w niej Urząd Stanu Cywilnego Łódź-Górna. Od 1945 roku park znajdował się pod nadzorem Zarządu Zakładów Bawełnianych. Własnością miasta stał się w 1950 roku i do 1991 roku nosił nazwę im. Władysława Hibnera. Obecnie stanowi północną część parku im. Legionów Polskich.

Źródła:

• Kusiński J., Bonisławski R., Janik M., Księga fabryk Łodzi, Łódź 2010.
• Olszewski B., Łódź moje miasto. Przewodnik po dawnej Łodzi, Łódź 1995.
• https://lodzkie.dipp.info.pl/baza-dipp/item/313-dzielnica-gorna/269-lodz-willa-ernsta-leonhardta
• Stefański K., Wille łódzkich fabrykantów, Łódź 2016, s. 82-83.

O Skrzynce:

Skrzynka to najprostsze możliwe Multi. Składa się z 2 etapów: Start i meta. Na starcie nie ma żadnej zagadkowej zagadki tylko koordy prowadzące do finału. Jest to szybki kesz w stylu +1, mający na celu wyciągnięcie Was z domu i zachęcenie do zwiedzenia willi dookoła. Ze względu na teren i okolicę, kesze to dwa typowo miejskie mikrusy o pojemności 2 ml i 50 ml.
Miejsce bardzo uczęszczane o każdej porze dnia a nawet wieczorem, dlatego zalecam poszukiwania nocą, lub wczesnym rankiem, choć oczywiście może być ciut trudniej. Proszę was nie spalcie drugiego etapu, miejsce ukrycia jest równie na widoku co sama willa.
Start – Magnetyczna. Pojemność 2 ml.
Finał – Pojemność 50 ml.

GLHF