Cmentarz Garnizonowy w Gdańsku – cmentarz komunalny położony w Gdańsku przy ulicy gen. Henryka Dąbrowskiego 2.

Obiekt jest wpisany przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków do rejestru zabytków nieruchomych województwa gdańskiego.

Zaczątkiem obecnego cmentarza był Cmentarz Wojskowy, po raz pierwszy zaznaczony na mapie miasta w 1822.

Od 1846 podlegał on kościołowi garnizonowemu św. Elżbiety^.. W drugiej połowie XIX w. w tym samym rejonie powstał cmentarz przy ewangelickim kościele Bożego Ciała, a na początku XX wieku – cmentarz Gminy Bezwyznaniowej.

Około 1905 dwa pierwsze z wymienionych cmentarzy połączono. Po raz ostatni cmentarz został powiększony w 1915. Po I wojnie światowej powstała na nim kwatera prawosławna. Służył za miejsce pochówku żołnierzy pruskich poległych w wojnie z Francją w latach 1870–1871 i I wojnie światowej, austriackich jeńców wojennych osadzonych w Gdańsku podczas wojny z Prusami w 1866, rosyjskich w czasie I wojny światowej oraz polskich, brytyjskich, czechosłowackich, francuskich i włoskich w trakcie II wojny światowej.

Po wojnie zmarli  zostali ekshumowani na inne cmentarze. 

Po przyłączeniu miasta do Polski nekropolia funkcjonowała jako Cmentarz Komunalny nr 10 od 1946 do zamknięcia w 1961 (ostatnie pochówki w tym okresie miały miejsce w 1959). W tym okresie na cmentarzu spoczęło około 6 tysięcy osób, w tym marynarze traceni z wyroków Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni i Sądu Rejonowego w Gdańsku. Przyłączono do niego około jednej piątej powierzchni cmentarza Gminy Bezwyznaniowej, reszta posłużyła za teren Cmentarza Żołnierzy Radzieckich.

Cmentarz został ponownie otwarty w 1995 po przeprowadzeniu prac renowacyjnych, m.in. w kaplicy.

Od tego czasu większość nowych grobów powstała na miejscu opuszczonych lub ekshumowanych. Od 23 września 1995 do 28 stycznia 2009 na cmentarzu pochowano 4086 zmarłych.

Obecnie możliwe są jedynie pogrzeby urnowe w części przyległej do ulicy Kolonia Jordana oraz zawierającym 510 nisz kolumbarium.  W 1995 na cmentarzu wydzielono kwatery: wojskową (dla zawodowych żołnierzy Garnizonu Gdańsk) i kombatancką. W późniejszym okresie powstała również odrębna kwatera muzułmańska.

W wydzielonej w 1995 kwaterze kombatanckiej, administrowanej przez Porozumienie Niepodległościowych Związków Kombatanckich z siedzibą w Gdańsku, znajduje się pomnik - częściowo oszlifowany głaz granitowy z wykutymi krzyżem i orłem Wojska Polskiego, tablicą „Bóg – Honor – Ojczyzna” oraz tablicą z cytatem z wiersza Edwarda Słońskiego: „Cześć wam zdziesiątkowanym w ciężkich bojach, więzieniach, Wam braciom nie uznanym, żywą Polskę niosącym w sumieniach”. W 1998 został on uzupełniony o dwa dodatkowe głazy: ku czci dawnych obrońców Polski i Gdańska oraz obrońców Ojczyzny, którzy polegli lub zostali zamordowani, ale ich miejsca pochówku nie są znane lub nie istnieją. 28 sierpnia 2016 w tej kwaterze miał miejsce państwowy pogrzeb Danuty Siedzikówny i Feliksa Selmanowicza, których anonimowy grób został odnaleziony w ramach prac zespołu ds. poszukiwań nieznanych miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego Instytut Pamięci Narodowej na cmentarzu we wrześniu 2014.

Kwatera wojenna żołnierzy niemieckich poległych w II wojnie światowej została otwarta 21 sierpnia 2000. Spoczywają w niej szczątki 366 żołnierzy niemieckich ekshumowanych z cmentarzy polowych w Chwaszczynie, Czarnej Wodzie, Gdyni-Chyloni, Gdyni-Wiczlinie, Sopocie, Gdańsku-Sobieszewie, Gdańsku-Wisłoujściu, Kmiecinie, Płocicznie i Rębielczu.

Na terenie kwatery znajduje się granitowy pomnik z napisem w językach niemieckim i polskim - „TU SPOCZYWAJĄ ŻOŁNIERZE NIEMIECCY WOJNY 1939–1945 – DLA ICH UPAMIĘTNIENIA ORAZ OFIAR WSZYSTKICH WOJEN”, odsłonięty 16 lipca 1922 r. Pomnik Policjantów Gdańskich oraz głaz ku czci osób pochodzenia niemieckiego pochowanych na zlikwidowanych cmentarzach gdańskich.

W górnej części cmentarza znajduje się kwatera żołnierzy niemieckich poległych w okresie I wojny światowej.

Na terenie cmentarza znajdują się również pomniki żołnierzy austriackich z wojny prusko-austriackiej , żołnierzy pruskich i francuskich z wojny prusko-francuskiej, rosyjskich poległych i zmarłych w niewoli podczas I wojny światowej oraz poległych marynarzy z krążownika „Magdeburg”.

• neogotycki dom grabarza
• drzewostan: aleje lipowe, wiązowe i jesionowe

O keszu:

 Stań na kordach (patrz foto). Jest tam wielka, betonowa płyta -  to Twój wyznacznik i zarazem pierwszy etap. Stań przy niej.

Następnie udaj się w/g zdjęć, w prawo do góry ścieżką.

Po jakichś około 40 m szukaj kesza na poziomie gruntu.

W razie "W" - patrz spojler.

Kesz w zasadzie mikro, ale w maskowaniu dość sporym.

Nie oddalaj go od drzewa, gdyż jest na druciku, aby "nie odfrunął".

Obchodź się delikatnie, zakrętkę naciśnij zanim odkręcisz.

I zamaskuj liśćmi oraz ściółką.

Maskowanie jest w zasadzie już historyczne, gdyż pochodzi z dawnych lat, z terenu, na którym stał słynny, opuszczony budynek Szpitala Psychiatrycznego na Polankach w Oliwie, który to budynek został zaorany kilka lat temu a miał bardzo niebanalne wnętrze i oczywiście duchy...Doświadczyłam tego, bo spędziłam tam niegdyś noc, w opuszczonym, psychiatrycznym szpitalu...

Tak więc uszanuj to maskowanie, niech żyje jak najdłużej.

POWODZENIA !!!