Jałowiec niegdyś Budzin:                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     Miejscowość Jałowiec która występuje także w literaturze i kartografii pod nazwą Budzin. Wieś jest stosunkowo młodą miejscowością, pochodzącą z XVII wieku. Obszar wsi i tereny sąsiednie nie były zasiedlane z powodu częstych wylewów rzeki Wisły podchodzących aż do krawędzi jej doliny. W ukształtowaniu terenu możemy dziś idealnie odróżnić tereny zalewane przez nieuregulowaną wtedy rzekę, od terenów wyżynnych, rozciągających się na wschód od krawędzi pradoliny Wisły. Jedno miejsce na terenach zalewowych, leżące obecnie we wsi Jałowiec, miało walory, które w średniowieczu zostały wykorzystane w celach obronnych.                                                                                                                                                                                                                                                                             

  Grodzisko:                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Na mapach z 1909 i 1929 roku oznaczono napisem "Alter Burgwall" wzgórze, o wysokości 92 m. n.p.m. Napis "Alter Burgwall", czyli stary mur/wał zamkowy oznaczał istnienie w tamtych czasach, na wzgórzu, pozostałości po fortyfikacjach. Wzgórze w Jałowcu było miejscem lokalizacji grodu wyżynnego z czasów wczesnośredniowiecznych. Nie było to miejsce osamotnione, tylko przemyślany element wchodzący w skład umocnień na wschodniej krawędzi doliny Wisły i Nogatu, od ujścia Osy aż po Elbląg. Idąc wzdłuż krawędzi pradoliny, istniały umocnione grody m.in. w Kwidzynie, Baldramie, Podzamczu, Jałowcu, Białej Górze, Wielbarku i Węgrach. Grody te powstały i funkcjonowały na przełomie XI/XII wieku. Była to pierwsza linia obronna patrząc od strony Wisły. Za nimi w kierunku wschodnim można rozrysować kolejne linie grodów,wyznaczają one zasięg osiedlania się Słowian na tych terenach, a niektóre z nich są pozostałościami fortyfikacji powstałych prawdopodobnie po opanowaniu części Pomorza przez Kazimierza Odnowiciela (Węgry). W XII wieku Słowian wyparły ze swoich siedzib plemiona pruskie, które przejęły tereny Dolnego Powiśla, aż do linii Wisły i Nogatu. Co pozostało po grodzie w Jałowcu, który wpisany jest do rejestru zabytków archeologicznych pod numerem 93/A z dnia 10.07.1970 r.Niestety, sandrowe wzgórze przez lata służyło jako żwirownia,wzgórze zostało rozebrane w latach 60 przez wojsko na umocnienie wałów na Wiśle, ale także na budowy osiedli pobliskiego Kwidzyna,tak też twierdzą okoliczni mieszkańcy. Po 92 metrowym wzniesieniu i średniowiecznych umocnieniach nie ma już żadnego śladu. Jako ciekawostkę można dodać, że na samym szczycie stał niegdyś duży wiatrak zaznaczony na mapach. Miejsce cały czas jako grodzisko funkcjonuje w rejestrze zabytków województwa, starostwa, gminy, a także w spisie Narodowego Instytutu Dziedzictwa.                                           

  O KESZU:                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   kesz w maskowaniu leśnym , prowadzi do niego ścieżka, zmiana waypointa gdyż poprzednia droga do kesza trochę zarosła, obecnie na spotkanie można dojść nawet z rowerem do celu, auto niestety trzeba zostawić w pobliżu przystanku, by nie wzbudzać zainteresowanie wśród mugoli,na miejscu szukaj znajomego loga, w pobliżu kesza znajduje się zwierzęcy artefakt. Dla znalazcy skrzynki są certyfikaty.  Powodzenia w szukaniu!!!