Tamy są budowane przez bobry poniżej żeremi.
Żeremia zamieszkane są otoczone wodą, której poziom reguluje cała kolonia, budując i uszczelniając tamy. Tama spowalnia nurt, podnosi poziom wody i poszerza teren zalany. Bobry wodą mogą bezpiecznie dotrzeć do nowych drzew i ścinać je bezpośrednio do wody, tym samym ułatwiając sobie transport gałęzi na tamy i w pobliże żeremi. Ścięte drzewa zanurzone w wodzie dłużej zachowują świeżość łyka.
Żeremie – konstrukcja ochronno-lęgowa budowana przez bobry. Zależnie od właściwości terenu żeremia mogą być zlokalizowane w jamie wyrytej w stromym brzegu, lecz częściej bywają lokalizowane na podwyższeniach, w obszarze zabagnionym. Żeremia osiągają 1 do 3 metrów wysokości i średnicę do 12 metrów; najdłuższe znane żeremie powstało w Kanadzie i mierzy 850 m]. Są budowane z gałęzi drzew, roślinności miękkiej i mułu. Do ich wnętrza bobry dostają się umieszczonym pod wodą wejściem (lub kilkoma). Na zewnątrz, nad wodę, mniej lub bardziej wystają dachy żeremi, przez które do wnętrza dociera powietrze. Zwykle zimą poziom wody jest najniższy i wtedy bobrowe domki są najbardziej widoczne. W lecie bobry mają większe możliwości regulowania poziomu wody i żeremia są mniej widoczne.
Poniżej bobrzej tamy znajdują się resztki urządzeń melioracyjnych, które kiedyś spiętrzały wodę dla fabryki papieru w Kaletach. Idą w dół rzeki możemy znaleśc wiele śladów bytności bobrów (ścięte lub podcięte drzewa)