S/2015 (136472) 1 (nieoficjalnie nazywany „MK 2”) – naturalny satelita planety karłowatej Makemake, odkryty na zdjęciach wykonanych 27 kwietnia 2015 przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Odkrycie ogłoszono 26 kwietnia 2016^[3].

Księżyc ten jest bardzo ciemny w porównaniu z Makemake, co utrudniło jego wykrycie. Wstępne oceny wskazują, że z Ziemi jest on obserwowany w płaszczyźnie orbity, przez co przeważnie światło odbite od jego powierzchni ginie w blasku większego obiektu. Przed odkryciem księżyca obserwacje Makemake w podczerwieni wskazywały, że niektóre fragmenty jego jasnej i zimnej powierzchni są wyraźnie cieplejsze od innych, co tłumaczono istnieniem ciemniejszych plam, które ogrzewało Słońce. Jednak obserwowana jasność tej planety karłowatej nie zmieniała się wraz z obrotem, jak wynikałoby z tej hipotezy. Odkrycie ciemnego księżyca wskazuje, że to jego powierzchnia była jaśniejsza w podczerwieni (cieplejsza). Istnieje kilka możliwych wyjaśnień dużej różnicy jasności między Makemake a jego towarzyszem; jedna z hipotez zakłada, że ze względu na słabe przyciąganie księżyc nie mógł utrzymać lodowej skorupy. Lód z jego powierzchni wysublimował wskutek ogrzewania przez Słońce, pozostawiając ciemniejszą materię, tak jak ma to miejsce w przypadku jąder komet^[3][4].

Makemake (oficjalnie: (136472) Makemake) – trzecia co do wielkości rozpoznana planeta karłowata i trzeci co do wielkości obiekt transneptunowy zaliczany do plutoidów, cubewano^[2]. Jego średnica to około 60% średnicy Plutona. Jego ekstremalnie niska średnia temperatura (około 30 K) sprawia, że jego powierzchnię pokrywa najprawdopodobniej metanowy i etanowy lód^[5]. Obiekt ten nie posiada atmosfery^[3].

 

Orbita Makemake nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 29° i umiarkowanie eliptyczna (e~0,158). Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje prawie 308 lat. Obecnie oddalone jest o ponad 52 au^[7] od Słońca (w 2018 roku około 52,5 au), zbliżając się do aphelium orbity (aphelium minie ok. 2033 roku^[b]).

Powyższe informacje zaczerpnąłem z Wikipedii.

Fizyczne położenie skrzynki jest podane w załączonym Waypoincie.

NIE ZAPOMNIJ zapisać cyferek potrzebnych do odnalezienia skrzynki finałowej - OP91EE  Księżyc Ziemi - Geoszkic Księżyc - skrzynka finałowa nr. 14

Gdy odpowiednio oddalisz mapę skrzynek tego geoszkicu zobaczysz kształt przypominający rogalik Księżyca

Odwiedzając poszczególne skrzynki poznasz ponad 20 księżyców planet, planet karłowatych i planetoid

Zapraszam też do odnalezienia dwóch skrzynek świecących koło księżyca jako gwiazdy alfa Sagittae (α Strzały) - Hotel dla kretów oraz Beta Sagittae (β Strzały) - Hotel dla kretów - kamieniołom

Oczywiście warto też spojrzeć na fizyczne niebo i odnaleźć przez lornetkę lub teleskop przynajmniej niektóre z tych księżyców; a może w przyszłości będziemy mogli je osobiście odwiedzić? Zobaczymy jakie dalsze plany dla ludzkości będzie miał Projektant naszego Układu Słonecznego!