W tym roku mija 75 lat od wybuchu Powstania Warszawskiego i z tej okazji chcemy Was zaprosić do prześledzenia jego przebiegu na kartkach kalendarza i podejmowania keszy związanych z wydarzeniami tamtych krwawych dni. Powstanie trwało 63 dni, ale my zaczynamy 5 dni przed jego wybuchem, a zakończymy kalendarium dwa dni po upadku Powstania. Ostatniego dnia skrzynki połączone zostaną w geościeżkę.

Kartki są opracowaniem własnym, a przy ich opracowaniu korzystano z materiałów: Kartki z kalendarza - Muzeum Powstania Warszawskiego, Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego 1944 - Kalendarium Powstania, które opracował Pana Maciej Janaszek-Seydlitz a także wydawnictw Powstanie ’44 autor Norman Davies, Przewodnik po powstańczej Warszawie autor Jerzy S. Majewski i Tomasz Urzykowski.

Pomysłodawcą cyklu jest Elvis7, który podzielił się rok temu pomysłem podczas eventu na Bemowie.

Miejsca ukrycia poszczególnych skrzynek mają związek z wydarzeniami powstańczymi, lecz czasami będą odbiegać od miejsc opisanych na kartce.

O godzinie „W” ul. Rakowiecka stanowiła główny bastion niemieckiej obrony na Mokotowie. Oddziały powstańcze zaatakowały pozycje nieprzyjacielskie na całej długości ul. Rakowieckiej. Jednym z atakowanych obiektów było więzienie przy Rakowieckiej 37. Zadanie to otrzymała niespełna 80 osobowa kompania szturmowa z pułku „Baszta”. Mimo skromnego uzbrojenia składającego się z 3 pistoletów maszynowych, 20 karabinów, 15 pistoletów, 130 granatów i 30 butelek zapalających udało im się wedrzeć na teren więzienia i opanować budynek administracyjny, nie udało się jednak opanować pawilonów penitencjarnych. Powstańcy mimo ostrzału czołgów utrzymali obiekt do świtu 2 sierpnia. W czasie dnia zostali wyparci. Niemcy zamordowali rannych i wziętych do niewoli żołnierzy AK. Po południu na teren więzienia wkroczyli esesmani pod komendą SS-Obersturmführer Martina Patza.

Esesmani przystąpili do likwidacji więźniów. W ciągu kilku godzin rozstrzelali ponad 600 więźniów i prawdopodobnie polskich strażników więziennych. Świadkami tych wydarzeń byli więźniowie 6 i 7 oddziału, którzy mieli świadomość nadchodzącej śmierci. W pawilonach wybucha bunt. Udaje się zaskoczyć esesmanów, kilku zostaje zabitych. W nocy grupie około 200 – 300 więźniów dzięki pomocy ludności cywilnej z zewnątrz udaje się zbiec z więzienia. Większość zbiegłych przyłączyła się do oddziałów powstańczych.

W lutym 1980 roku Martin Patz, zwany „rzeźnikiem Mokotowa” został skazany za zbrodnie popełnione przez jego podwładnych podczas Powstania Warszawskiego przez sąd w Kolonii na 9 lat więzienia.

Na murze więzienia przy ul. Rakowieckiej 37 znajdują się tablice nawiązujące do tamtych wydarzeń.

Niedaleko, bo przy ul. Rakowieckiej 26/30, na ścianie SGGW znajduje się tablica upamiętniająca zdobycie budynków przez kompanię O-2 Pułku Baszta w pierwszym dniu Powstania Warszawskiego. Natomiast na ul. J. Fałata 6 od strony ul. Rakowieckiej na ścianie budynku znajduje się tablica informująca, że w tym domu mieszkała Krystyna Krahelska ps. „Danuta”, autorka tekstu piosenki „Hej chłopcy, bagnet na broń”. Zginęła 2 sierpnia 1944 r. niosąc pomoc rannym jako sanitariuszka 1108 plutonu AK.

Przy Rakowieckiej 59A na ścianie budynku znajduje się jeszcze jedna ciekawa tablica, niezwiązana bezpośrednio z Powstaniem, ale warta zobaczenia. W tym domu por. Jan Piwnik ps. „Ponury” i por. Jan Róg ps. „ Czarka” zostali odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari przez Komendanta AK gen. Bryg. Stefana Roweckiego ps. Grot” za akcję na więzienie w Pińsku.

Kesz ukryty po drugiej stronie ul. Rakowieckiej przy wyjeździe z Kampusu SGH za zgodą Kanclerza uczelni. Także ochrona wie o pojemniku, nie obawiaj się więc kamery.

Skrzynkę dedykuję Niemcom walczącym w szeregach oddziałów powstańczych.

To jak długo skrzynki przetrwają zależy od nas, tak więc podejmujemy dyskretnie i odkładamy podobnie, a do tego obchodzimy się ze skrzynkami jakby to był nasz własny, wtedy inni będą mieli okazje też go odnaleźć w stanie, który może cieszyć oko.