Legendarny kot żeglarz Umbriaga stanął w Alei Żeglarzy na Bulwarze Piastowskim, w połowie odległości od równie legendarnych żeglarza Ludomira Mączki i kapitana Kazimierza Haski. Był on legendą na przełomie lat 40 i 50. XX wieku, mieszkał na przystani Sekcji Żeglarskiej Akademickiego Związku Żeglarskiego w Szczecinie. Był maści rudej i wbrew kociej naturze lubił żeglować. Pływał na jachtach "Biały Słoń" i "Tuńczyk". Żeglarze szczecińscy sławili jego postać śpiewając szantę "Kot Umbriaga", w której futrzak opisywany jest jako "mądry, uparty i odważny" koci "wilk morski". Na początku lat 50., podczas postoju, Umbriaga zszedł na ląd w północnej części wyspy Dębina i nie powrócił już na jacht. Od tego czasu nazwano ten fragment wyspy Ziemią Umbriagi, a płynący obok nurt - cieśniną Umbriagi.
OPIS SKRZYNKI:
Ze względu na przypałowość miejsca keszyk ukrył się po lewej stronie koteczka, nisko.