Skrzynka powstała w celu uczczenia 13 lat od momentu powstania pierwszej skrzynki w serwisie

O skrzynce:

Było trochę problemów z założeniem tej skrzynki. Miejscówkę ogarniałem kilka lat temu, ale nie było kiedy zainstalować tam skrzynki. Rocznica wydała mi się idealną porą. Godzina 22:00. Przygotowuję w domu skrzynkę i przyjechałem zainstalować części, a tu zonk. Miał być magnetyk, nie ma jak zainstalować elementu metalowego. Dobra nie będzie magnetyka, ale pudełko się jeszcze klei i nie miałem go ze sobą. Miałem je zainstalować dnia następnego jak wyschnie spoina mocująca element metalowy. Skoro nie magnetyk, to trzeba zainstalować teraz, bo jutro nie będzie kiedy. Pojechałem po skrzynkę, złożyłem wszystko do kupy. Godzina 23. Kolejny zonk. Pudełko się nie mieści. Muszę kupić inne, I kolejny zonk, bo zapomniałem, że to Kozienice i wszystko pozamykane. Stwierdziłem, że trudno i jadę na hotdoga na pobliski cpn. A tam stojąc w kolejce zobaczyłem TO. Co? To zobaczycie zaliczając kesza, do czego serdecznie zachęcam.

Skrzynka na starcie zawiera logbook, coś do pisania, kilka certyfikatów i geokretów.

Jako, że to geohotel (duży i 5*, ale nie drogi), bardzo proszę, jeżeli zwalnia się pokój, to niech od razu ktoś inny go zajmuje.

Edit 10.01.2021.

Niestety oryginalna skrzynka zniknęła. Nowa jest mniejsza, więc na razie zawieszę geohotel. Być może uda mi się znaleźć odpowiedni pojemnik, żeby uczynić ją większą. Obawiam się, że krety, które w niej były już nie wrócą na szlak, ale poczekajmy, może ktoś wziął i zapomniał zalogować. W środku nie ma pisadła, więc musicie mieć coś ze sobą. Miejsce wbrew pozorom nie jest łatwe, więc uważajcie podczas podejmowania i odkładania i starajcie się odkładać tak, żeby nie wypadła.

Edit 05.03.2022

Kolejne zaginięcie, więc i nowa skrzynka. Niestety już nie jakaś spora tylko mikro. Niestety już nie geohotel w związku z tym. Weźcie coś do pisania. Magnetyczny mikrus na rogu.

Opis miejsca:

Na karcie wydanej w Wiedniu w okresie I wojny światowej widoczna jest ulica, po jej lewej stronie budynek w stylu dworku, w oddali kościół pw. Świętego Krzyża.

W okresie międzywojennym ulica najpierw nosiła nazwę Frannz Josefs Allee - aleja Franciszka Józefa. Przed rokiem 1915, w czasach carskich, ulica miała nazwę Saperska. 12 maja 1936 roku przypadała pierwsza rocznica śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego. Rada Miasta podjęła uchwałę, w wyniku której ulicę przemianowano na aleję Piłsudskiego. Zmobilizowało to władze do zagospodarowania ulicy. Aleję zabrukowano, wykonano chodniki, założono trawniki oraz posadzono nowe drzewa. Obecna nazwa ulicy - aleja 1 Maja.

Parterowy budynek z gankiem został prawdopodobnie wybudowany w 1848 roku (podanie ustne), w centrum Kozienic. Naprzeciwko niego znajdował się plac targowy, czyli Rynek z jatkami handlarzy - obecnie plac 15 Stycznia.

Pierwszy zapis dotyczący tego budynku jest z roku 1878. W księdze wieczystej, założonej w biurze hipotecznym w Kozienicach, odnotowano, że właściciel zapisuje nieruchomość córce.

Między 1914 a 1921 rokiem dom ten nabyła Jadwiga Gibalska, prababka Stanisława i Witolda Rodakowskich, współwłaścicieli budynku, w 1992 roku, płacąc w częściach, w różnych walutach. Zgodnie z jej przekazami w czasie I wojny światowej stacjonowały tu wojska rosyjskie i austriackie, a przed rokiem 1925 w domu tym znajdował się posterunek policji i areszt. Podczas II wojny światowej budynek zajęły wojska niemieckie, które nie zniszczyły obiektu. Ze względu na bliskość frontu znajdował się tu także sztab niemieckiego dowództwa w 1944 roku.

Od lat powojennych budynek ma funkcję mieszkalną i jest prywatną posesją. Czasowo przez pewien okres znajdowały się tu m. in. Pomieszczenia Biblioteki (później przeniesione do willi A. Bezego) i PEB – przedsiębiorstwo budowlane.

Kiedy dom nr 10 został wpisany do rejestru zabytków (nr rej. MWKZ 531/A/92 z dn. 30.10.1992) konserwator określił jego stan jako zły: brakowało w nim instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz gazu przewodowego.

Konserwator zabytków określił architekturę budynku jako styl dworku mazowieckiego. W roku 1992 był niewielki remont w części wschodniej.

W kacie ewidencyjnej zabytków zamieszczony jest opis budynku z 1992 roku:

Budynek usytuowany jest w pierzei ul. 1 Maja. Dawniej w pierzei płn. Rynku. Drewniany, jednokondygnacyjny, 10-osiowy, przykryty dachem dwuspadowym. Podwórze prostokątne ujęte zabudową gospodarczą. Wybrukowane kamieniami (otoczaki). Główny budynek dwutraktowy, na podmurówce kamienno-ceglanej, ściany drewniane. Zastosowano konstrukcję wieńcową oraz sumikową. Dach opiera się o więźbę dachową o konstrukcji krokwiowej. Szczyty dachu pełne. Wzdłuż dłuższych boków szersze okapy. Na osi fasady znajduje się ganek drewniany o dachu dwuspadowym wsparty na dwóch palach. Szczyt trójkątny zamknięty deskami zakończonymi półkoliście. Otwór drzwiowy prostokątny, drzwi dwuskrzydłowe fasowane. Pierwotna sień niegdyś przechodząca na przestrzał budynku przedzielona i podzielona na mniejsze pomieszczenia. Fasadę ujmują po bokach drzwi dwuskrzydłowe fasowane. Okna w fasadzie prostokątne ujęte w profilowane drewniane na 3 pola szprosami. Od północy i południa na krótszym boku znajdują się dwie pary okien prostokątnych. Od podwórka wnętrze budynku oświetlają 3 okna prostokątne oraz znajdujące się na osi środkowych drzwi dwuskrzydłowe zamknięte od góry prostokątnym świetlikiem. Ściany zewnętrzne szalowane deskami, a od płd. Tynkowane zaprawą wapienną. Wewnętrzne ściany drewniane, konstrukcja sumikowa, pułap drewniany. Z sieni schody drewniane na strych. Podłogi drewniane. Architekt budynku nieznany.

Przez lata istnienia obiekt podlegał upływowi czasu. Większy remont przed wpisaniem go do rejestru zabytków przeprowadzono jedynie w 1962 roku.

Dopiero rok 2006 przyniósł duże zmiany w wyglądzie posesji, kiedy o właściciele własnym sumptem przeprowadzili remont budynku, zgodnie z zaleceniami konserwatorskimi.

Po prawie 100 latach zostało wymienione pokrycie dachowe. Pierwotnie dach pokryty był gontem wymienionym na dachówkę. W 1925 roku pokryty został blachą. Obecnie na powierzchni dachowej 700 m² została użyta blacha dachówkowa w kolorze brązowym. Wymieniono jedną krokwię. Odnowienie przeszła także elewacja budynku.. Ściany pokrywa tynk wapienny pomalowany zgodnie z pierwotną kolorystyką.

Również drewniana stolarka okienna nawiązuje do przedwojennych wzorów. Ozdobą budynku jest zachowany oryginalny, drewniany ganek podparty na drewnianych kolumnach z drewnianą balustradą i dekoracyjnymi zdobieniami.

Dzięki dbałości obecnego właściciela posesji Stanisława Rodakowskiego budynek jest dobrze zachowanym zabytkiem o architekturze z motywem polskim i bogatą historią.

Ciekawostką jest to, że na pocztówce wykonanej po 1915 roku na pierwszym planie widoczna jest, oparta o drzewo, kilkuletnia dziewczynka, Stanisława z d. Gibalska – babcia obecnego właściciela.

*Opis pochodzi z książki: "Dziedzictwo kulturowe gminy Kozienice" Krzysztof Zając i Aneta Maj, Kozienice 2013. Wydawca: Towarzystwo Miłośników Ziemi Kozienickiej.