Park Płaczących Wierzb (Widzewski)
Park Widzewski powstał w roku 1952. Projektantami byli K. Marcinkowski i H. Tomaszewski. Jego powierzchnia to 7,8 ha, a usytuowany został w dolinie rzeki Jasień(staw parkowy jest zasilany sztucznie). Mieści się w kwadracie ulic: Niciarniana - Sobolowa - Rokicińska - Al. Piłsudskiego.
Florę parku stanowią potężne wierzby rosnące nad brzegami stawu. Jedna z nich, położona przy ul. Niciarnianej stanowiła pomnik przyrody, lecz w 2011 roku została zerwana podczas burzy. Początkowo jej pozostałością był pień, jednak niedługo potem został on usunięty wraz z korzeniami.
Najbardziej efektowne spośród drzew w parku Widzewskim są liczne stare wierzby płaczące (Salix sepulcralis 'Chrysocoma') nad stawem i na trawnikach.
Łacińska nazwa gatunku "sepulcralis" oznacza nagrobny, cmentarny. Wierzby płaczące należą do najbardziej romantycznych drzew parkowych. Szczególnie urokliwie wyglądają rosnąc nad stawem, gdzie mogą przeglądać się w wodzie.