Daleko, a jednak blisko - to właśnie Nowa Ameryka, którą znajdziecie na terenie Błot Warciańskich w województwie lubuskim. Jej historia jest nierozerwalnie związana z Fryderykiem II Wielkim, cesarzem Prus oraz mennonitami, których tu osiedlił w XVIII wieku, gdy poprosili go o zgodę na wyjazd do Ameryki (tej właściwej). Olędrzy wnieśli w meliorację obszaru swoją wiedzę, ciężką pracę, wiarę i zwyczaje, tworząc swoją małą Ziemię Obiecaną. Do dzisiaj pozostały po nich wały, mostki, poldery zalewowe, wsie ze śladami starych zabudowań i obco brzmiące nazwy, niczym te zza Oceanu. Neu York, Saratoga, Quebeck, Philadelphia, Florida - to tylko niektóre z nich. Jedne odwoływały się do marzeń o wolności w zamorskich krainach, inne do miast z których przybyli osadnicy (np. Neu Dresden), jeszcze inne pochodziły od postaci (np. Louisa, St.Johannes). Na dzisiejszym mapach trudno szukać Ceylonu czy Pensylwanii. II WŚ zmieniła całkowicie ten świat. Odeszli starzy mieszkańcy, przyszli nowi. Dawne nazwy zastąpiono lepszymi, bardziej odpowiednimi dla nowej historii. Jedynie Malta nadal jest Maltą. Zapraszamy Was do wyprawy śladami Nowej Ameryki i jej mieszkańców. Wyprawa to niezwykła, bez paszportów, wiz i walut, za to z szeroko otwartymi oczami, chłonącymi nadwarciańskie krajobrazy i bogactwo przyrody. Rozmawiajcie z ludźmi, posłuchajcie ich w trakcie przemierzania dróg, łąk, wsi. Spróbujcie sobie wyobrazić przemarsz wojsk Napoleona, odgłosy pracy znad rzeki, spotkajcie Olędrów udających się na mszę do kościoła. Idąc typową ulicówką spróbujcie wczuć się w życie wsi sprzed ponad 200 lat. A jeśli wyprawa się spodoba, wróćcie kiedyś raz jeszcze :)

Świętojańsko - St.Johannes

Święty Jan - kolonię nazwano tak na cześć patrona Zakonu Joannitów. Powstała w 1773 roku. Zabudowa klasyczna - szachulcowa i zagrodowa. Początkowo było biednie - koloniści dostali po 5 mórg ziemi, co trudno było uznać za gwarancję rozwoju. Za to z Johannsche Berle mieli nieograniczony widok na Warciańskie Błota. Przyglądając się danym z różnych zapisów widać, że rozkwit życia nastąpił w XIX wieku, by po zakończeniu IIWŚ przejść w fazę wyludniania i stagnacji. Dzisiaj to trochę domostw rozrzuconych wzdłuż drogi na Krasnołęg. Na wjeździe znajdziemy stary cmentarz ewangelicki (w 1931 roku zarejestrowano tylko 1 katolika), ale przy drodze na Gorzów czeka nas niespodzianka - pozostałości kirkutu. Skąd tu Żydzi? Gdzie mieszkali, gdzie się modlili (podobno w Grabach)? Być może odpowiedź jest w jakimś archiwum, w stertach dawnych dokumentów. Sieć jest niezwykle skromna w informowaniu o nich. Wiadomo jedynie, że chowano tu także Żydów z Krzeszyc, nagrobki (pozostałości ok. 15 sztuk) miały hebrajskie i niemieckie napisy, a najstarszy pochodzi z 1881 roku. Grzejący DK22 mijają starą bramę nie zdając sobie sprawy, dokąd prowadzi.

Kesz założony wspólnie z night_time. Jest tam, gdzie powinien być, czyli poza obszarem kirkutu.