Kościół garnizonowy pw. NMP Królowej Pokoju, ongiś oo. bernardynów, jeden z trzech zabytków sakralnych miasta Bydgoszczy, sięga swym początkiem świetnej epoki Jagiellonów.
W 1480 roku biskup kujawski, Zbigniew Oleśnicki, z polecenia króla Kazimierza Jagiellończyka, który często gościł w grodzie nad Brdą, wybiera piękny park starościński na miejsce dla cieszącego się poparciem królewskim konwentu bernardynów. Starosta bydgoski Jan Kościelecki, kasztelan kruszwicki wyraża zgodę i wyznacza tereny pod budowę kościoła i klasztoru. Rozpoczętą zaraz budowę ukończono około 1500 roku.
Pierwsi bernardyni rezydowali w Bydgoszczy już wcześniej, zapewne w najstarszym bydgoskim kościele pw. Św. Idziego, zbudowanym na przełomie XII i XIII wieku na podgrodziu - Przedmieściu Kujawskim (dzisiejsze ulice Kujawska i Bernardyńska).