Szpital żydowski (ul. Mirowska 15) został zbudowany w latach 1909–1913 z inicjatywy Żydowskiego Towarzystwa „Dobroczynność” i społeczności częstochowskich Żydów. Idea powstania placówki zrodziła się już w 1899 roku. Wtedy też powołano komisję mającą doprowadzić do realizacji projektu, w składzie: dr Józef Ginsberg, Markus Gradstein, inż. Karp, Izydor Freind, Ludwik Tempel, Stanisław Herc i Leopold Werde. W 1907 r. powstał oficjalny komitet budowy szpitala na czele z Henrykiem Markusfeldem. Zarząd Miejski przekazał na rzecz szpitala nieodpłatnie działkę w wieczyste użytkowanie.
Otwarcie szpitala nastąpiło 16.11.1913 roku. Przemówienia wygłosili wówczas rabin Nachum Asz i prezydent miasta Jan Głazek. W chwili otwarcia placówka liczyła 50 łóżek i miała służyć wszystkim mieszkańcom bez względu na wyznanie. „Szpital posiadał oświetlenie elektryczne, urządzenia wentylacyjne, centralne ogrzewanie i instalację wodociągowo-kanalizacyjną. Jak na owe czasy zainstalowane urządzenia świadczyły o wysokim standardzie szpitala. Był on jednym z najnowocześniejszych budynków miasta przed drugą wojną światową.
Lekarze szpitalni pracowali społecznie. Byli to m.in.: kierownik dr Ludwik Batawia, chirurg dr Paweł Broniatowski, dr Edward Kon. Pielęgniarki i personel pomocniczy byli zatrudnieni w zwykłym trybie. Placówka utrzymywała się ze składek społecznych oraz dotowana była z kasy miejskiej. Wspierali ją także Żydzi pochodzący z Częstochowy mieszkający w Nowym Jorku.
Podczas II wojny światowej Niemcy wymordowali lekarzy i personel medyczny szpitala. Na bocznej ścianie stojącego w tym miejscu obecnie budynku Miejskiego Szpitala Zespolonego znajduje się tablica pamiątkowa.