Największy na świecie niekomercyjny serwis geocachingowy
GeoŚcieżki - skupiające wiele keszy
Ponad 1000 GeoŚcieżek w Polsce!
Pełne statystyki, GPXy, wszystko za darmo!
Powiadomienia mailem o nowych keszach i logach
Centrum Obsługi Geokeszera wybierane przez Społeczność
100% funkcjonalności dostępne bezpłatnie
Przyjazne zasady publikacji keszy
Musisz być zalogowany, by wpisywać się do logu i dokonywać operacji na skrzynce.
stats
Zobacz statystykę skrzynki
Kościół w Grabownicy Starzeńskiej - OP8UM7
Kościół, dzwonnica i dąb
Właściciel: TajemnicePodkarpacia
Ta skrzynka należy do GeoŚcieżki!
Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 299 m n.p.m.
 Województwo: Polska > podkarpackie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mikro
Status: Gotowa do szukania
Data ukrycia: 16-08-2018
Data utworzenia: 16-08-2018
Data opublikowania: 17-08-2018
Ostatnio zmodyfikowano: 14-07-2020
21x znaleziona
1x nieznaleziona
1 komentarze
watchers 2 obserwatorów
44 odwiedzających
12 x oceniona
Oceniona jako: znakomita
Musisz się zalogować,
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki

Można zabrać dzieci  Dostępna dla niepełnosprawnych  Dostępna rowerem  Szybka skrzynka  Przyczepiona magnesem 

Zapoznaj się z opisem atrybutów OC.
Opis PL

W 1593 roku został wzniesiony w Grabownicy drewniany kościół, którego fundatorem był ówczesny właściciel wsi, Jerzy Pełka – łowczy sanocki. 15 czerwca 1624 roku miał miejsce najazd Tatarów, w wyniku którego ów kościół spłonął. Jeszcze w tym samym roku ówczesny właściciel wsi, Hieronim Nagórski, rozpoczął budowę nowego kościoła, która trwała osiem lat – do roku 1631. Kościółek ten, choć wielokrotnie odnawiany, okazał się za mały dla wspólnoty parafialnej, dlatego też budowę nowego kościoła rozpoczęto w roku 1913 i całkowicie zakończono w 1926. Stary kościół służył ludności parafii jeszcze do 1920 roku, kiedy to miało miejsce poświęcenie nowego kościoła. W 1921 roku świątynię przeniesiono do Grabówki. Niestety spłonęła w 2007 roku.

Kościół w Grabownicy Starzeńskiej wykonany został w stylu neogotyckim, na rzucie krzyża łacińskiego z tworzącymi transept ramionami, nieorientowany. Murowany z cegły, nie otynkowany, na fundamencie z bloków kamiennych. Dach łamany, dwuspadowy, kryty blachą miedzianą; na nim sygnaturka. Kościół jest trójnawowy z prezbiterium zakończonym półkolistą apsydą. Wieża, o wysokości około czterdziestu metrów, zwieńczona kopułą z krzyżem, usytuowana jest w części frontowej obiektu. Sklepienia krzyżowo-kolebkowe podtrzymywane są przez cztery główne filary międzynawowe. Chór wsparty na czterech filarach. Okna zamknięte są półkoliście. Witraże znajdujące się w dwóch z nich, obrazujące Świętą Rodzinę oraz Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny, pochodzą ze starego kościoła. Polichromię we wnętrzu wykonał w 1954 roku Władysław Lisowski.

Zabytki sztuki sakralnej, znajdujące się we wnętrzu kościoła, w głównej mierze XVII-wieczne, zostały przeniesione ze starego kościoła, a szczegółowe ich przedstawienie zostało oparte na „Katalogu zabytków sztuki w Polsce” M. Korneckiego i J. Samek.

Ołtarz główny został wykonany w stylu barokowym, prawdopodobnie w 1633 roku. Był dwukrotnie przerabiany, a mianowicie w 1724 roku i 1926 przez rzeźbiarza Józefa Laska z Humnisk. Ołtarz ten jest architektoniczny z bramkami i rzeźbami czterech aniołów, pochodzącymi z 1724 roku. W polu głównym znajduje się figura Najświętszego Serca Pana Jezusa, na którą zasuwany jest obraz przedstawiający świętego Mikołaja, adorowanego przez postać biskupa, utożsamianego z ordynariuszem przemyskim, Henrykiem Firlejem, oraz przez Hieronima Nagórskiego z bratem Wojciechem – miejscowym proboszczem – żoną Jadwigą i siostrami. Ten barokowy obraz został namalowany w 1633 roku z fundacji Jadwigi Nagórskiej, zaś przemalowany w 1733 i 1926 roku. Antepedium z dekoracją snycerską o motywach roślinno-kwiatowych pochodzi z 1716 roku. Ołtarze boczne przy tęczy wykonane zostały kosztem Wojciecha Praysnara – mieszczanina brzozowskiego. Są one jednokondygnacjowe, ze zwieńczeniami, z parami kolumn oraz uchami z suchego akantu.

Lewy ołtarz, pozłacany, pochodzi z 1720 roku, a jego fundatorem był Piotr Górski – ówczesny właściciel Grabownicy. W polu środkowym umiejscowiona jest późnobarokowa rzeźba Matki Boskiej Bolesnej, ofiarowana przez Walentego Śnieżyńskiego – proboszcza humnickiego, pozłacana w 1715 roku kosztem Stanisława Ruławskiego, z promieniami dodanymi w 1718 roku. Na zasuwie znajduje się barokowy obraz Zwiastowania Najśwętszej Maryi Panny, współczesny ołtarzowi. Ponad polem głównym widnieje rzeźbione popiersie Boga Ojca, w zwieńczeniu dwie rzeźby aniołów, pochodzące z tego czasu. Antepedium pochodzi z 1729 roku. Dekoracja snycerska o motywach roślinno-kwiatowych. Na mensie ołtarza umiejscowione jest późnobarokowe tabernakulum, współczesne ołtarzowi, z płaskorzeźbą pelikana na drzwiczkach. Prawy ołtarz pochodzi z 1709 roku, z obrazami barokowymi z tegoż czasu. W polu głównym figura świętego Józefa z Dzieciątkiem, w zwieńczeniu Zaślubiny Najświętszej Panny Marii. Antepedium z dekoracją snycerską o motywach roślinno-kwiatowych wykonane w 1729 roku z fundacji Stefana Krupskiego – proboszcza sanockiego. W krańcowych częściach transeptu znajdują się ołtarzyki boczne: lewy, o charakterze barokowym, pochodzący z pierwszej połowy XIX wieku, posiada w zwieńczeniu barokowy obraz świętego Jana Nepomucena z XVIII, natomiast prawy, z fragmentami późnorenesansowymi, z pierwszej połowy XVII wieku, a pochodzącymi ze zburzonego kościoła kapucynów na górze świętego Michała w Bliznem. W polu głównym figura świętej Barbary, patronki grabownickich nafciarzy, w zwieńczeniu rzeźba świętego Antoniego z XVII wieku.

Szczególne miejsce w grabownickim kościele zajmuje kopia portretu Hieronima Nagórskiego, fundatora XVII-wiecznego kościoła w Grabownicy Starzeńskiej z herbami: Ostoja, Jelita, Starykoń, Janina i z literami „HNDN” (Hieronim Nagórski De Nagórzyce). Na obrazie tym widnieje napis:

„Z roku nad tysiąc sześćset dwudziestego czwartego

Spalili Tatarowie Kościół miejsca tego,

Więc z Nagórza Nagórski inny wystawuje,

Na cześć Bogu Niech w Niebie na wieki króluje.

Hieronim imię jego, małżonki Jadwiga,

Prosić Boga za niemi, szczególna obliga.

Niezwykle cenna jest znajdująca się w zakrystii barokowa szafa, pochodząca z XVII wieku, z wprawionymi skrzydłami z ołtarza, w których umiejscowione są późnorenesansowe obrazy świętych Sebastiana i Rocha, z około 1600 roku, w których dogasają tradycje malarstwa tablicowego.

We wnętrzu świątyni znajdują się liczne zabytki sztuki sakralnej, z których najważniejsze to: ambona, pochodząca z pierwszej połowy XVIII wieku z płaskorzeźbą Owczarni na parapecie, przerobiona w 1926 roku przez Józefa Laska; chrzcielnica barokowa z 1728 roku, drewniana z ażurową pokrywą, na której jest rzeźbiona grupa Chrztu Chrystusa oraz barokowa kropielnica kamienna z XVII wieku.

Z <http://zabytki-podkarpacie.pl/Kosciol-pw-sw-Mikolaja-Biskupa-i-sw-Jozefa_f_14_ido_850>

Kościół jest wyeksponowany, jak rzadko który na wysokiej skarpie, górując nad wsią. Najciekawsze jest wnętrze, pochodzące częściowo ze starego kościoła. Ciekawa jest również historia dzwonów. Powyżej kościoła rośnie zabytkowy dąb, którego niedawno "ochrzczono" imieniem Józef.

Skrytka schowana jest w miejscu, z którego świetnie widać kościół, ale jest ogólnodostępne .Najlepiej do niej (i do kościoła) dojść z parkingu poniżej kościoła.

Skrzynka ukryta jest na koordynatach, w razie czego SPOILER.

Dla trzech pierwszych znalazców certyfikaty.

Skrzynka została założona dzięki finansowej pomocy Ministerstwa Sportu i Turystyki.

Dodatkowe informacje
Musisz być zalogowany, aby zobaczyć dodatkowe informacje.
Obrazki/zdjęcia
Wnetrze kościoła
Ołtarz główny
Ściana północna kościoła.