T w i e r d z a K o ł o b r z e g
Twierdza Kołobrzeg (niem. Festung Kolberg) – nowożytne miasto-twierdza powstałe w XVII wieku poprzez rozbudowę i modernizację fortyfikacji Kołobrzegu. Twierdza została założona w 1653 roku. Uległa likwidacji jako twierdza lądowa w 1872 roku, zaś jako twierdza morska w 1887 roku. Ponownie została reaktywowana w czasie II wojny światowej w latach 1944-1945.
Powstanie twierdzy związane było z geostrategicznym oraz gospodarczym położeniem Kołobrzegu nad Morzem Bałtyckim. Już od wczesnego średniowiecza zdawano sobie sprawę z potrzeby zapewnienia obrony akwenu położonego pomiędzy Pomorzem Zachodnim i Bornholmem, kontroli tras żeglugowych z Bałtyku do Cieśnin Duńskich oraz znaczenia ekonomicznego ujścia Parsęty i znajdujących się tam salin (warzelnie soli i tężnie w Kołobrzegu istniały do 1860 roku).
O militarnej przeszłości Kołobrzegu przed zbudowaniem nowożytnej twierdzy świadczą pozostałości grodziska w Budzistowie (przedlokacyjny Kołobrzeg) oraz zachowane nieliczne resztki średniowiecznych murów miasta lokacyjnego założonego w 1255 roku.
źródło: wikipedia
Wilczy Szaniec - fort zbudowany w latach 1806-1807 z rozkazu komendanta Twierdzy Kołobrzeg Ludwika Moritza von Lucadou, co było związane z przygotowaniem pruskiej twierdzy do obrony przed wojskami napoleońskimi. Fort miał bronić dostępu do portu od wschodniej strony. W czasie oblężenia w 1807 roku o fort toczyły się ciężkie walki.
Ostatnia przebudowa fortu do obecnego kształtu amfiteatru miała miejsce w 1925 roku.