O miejscu:

Pierwotną funkcją ogrodu przy klasztorze cystersów w Oliwie, jak to zwykło być przy tego typu założeniach, była uprawa warzyw i owoców. Nie wiadomo dokładnie, kiedy ta funkcja uległa zmianie na reprezentacyjno-rekreacyjną. Prawdopodobnie nastąpiło to w pierwszej połowie XVIII wieku. Pewne jest, że już pod koniec XVIII wieku został on udostępniony dla publiczności.

Pałac opata cystersów oliwskich został usytuowany pomiędzy dziedzińcem honorowym (od północy) oraz salonem ogrodowym (od południa), pomiędzy dwoma bindażami lipowymi (kryte aleje z formowanych drzew), uformowano ozdobny parter gazownicy, a dalej usytuowano prostokątny basen, tzw. Staw Łabędziowy.

Prostopadle do głównej osi poprowadzono dukt widokowy, Droga do Wieczności (Książęcy Widok), w kierunku morza, utworzony z dwóch rzędów formowanych łup które osiągnęły wysokość 15 m, zakończony kanałem wodnym długim na 210 m. Dzięki prostemu zabiegowi, lekkiemu uformowaniu drogi tak, aby wznosiła się lekko ku górze i kończyła się na wale, uzyskano wrażenie, że morze (znajdujące się prawie 3 km dalej), znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie ogrodu. Dziś niestety morza już nie widać.

Pod koniec XVIII w. w granice ogrodu wciągnięto zalesione wzgórze Pachołek oraz wprowadzono na terenie ogrodu liczne, stylizowane na chińskie elementy, takie jak groty, kaskadę, pustelnię, posągi, a ścieżki zyskały wijące się kształty. Na drzewa wspinały się drewniane niedźwiedzie, a na galeriach siedziały drewniane małpy, wiewiórki i papugi. Poważny ogród teraz miał bawić i zaskakiwać.

W połowie XIX wieku zaczęto do ogrodu sprowadzać egzotyczne rośliny: kasztany jadalne, magnolie, rododendrony, miłorzęby, cyprysy kalifornijskie, sosny czarne, dęby północno-amerykańskie, tulipanowce i wiele innych.

Na początku XX w. ogród wzbogacił się o kolejny element - alpinarium gromadzące 570 gatunków roślin wysokogórskich.

W 1924 r. park wraz z pałacem przeszedł na własność miasta, a w 3 lata później w pałacu utworzono muzeum dotyczące historii Gdańska.

W czasie II wojny światowej park został dość mocno zdewastowany, ale udało się przywrócić jego wcześniejszy kształt. Po wojnie nadano mu imię Adama Mickiewicza.

W latach 1952-1956 utworzono na jego terenie ogród botaniczny (obok alpinarium wybudowano palmiarnię).

W 1971 r. park został wpisany do rejestru zabytków, a w 1976 r. utworzono na jego terenie Galerię Rzeźby Współczesnej. Jego powierzchnia wynosi 11,3 ha.

Najmłodsza część parku została zagospodarowana w 2016 r. w stylu japońskim. Znajdziemy tu bramę Tori i pawilon Jinja wykonane z drzewa modrzewia syberyjskiego oraz granitową lampę Ishi-dōrō.

W 2022 otworzono ponownie palmiarnię po trwającej kilka lat rozbudowie.

O keszu:

Skrzynka to mikrus magnetyczny na współrzędnych. Furta w bramie.