Skwer im. Stanisława Niemca

 Tablica pamiątkowa

              Stanisław Niemiec (1879-1944) legionista, pedagog, twórca i kierownik pierwszego w Radomsku Gimnazjum Męskiego, które jako jedno z trzech działających szkół średnich w Radomsku, rozpoczęło swą działalność 20 października 1915 r. Najpierw w budynku przy ul. Bugaj 6, potem także przy ul. Częstochowskiej 7/9 (dziś ul. Piłsudskiego). Szkoła szybko stała się wiodącą placówką oświatową w mieście, bez wątpienia za sprawą jej założyciela, który zatrudniając najzdolniejszych pedagogów, dbając o wyposażenie szkoły, ale też działając aktywnie na polu społecznym i kulturalnym miasta, stał się wielką osobowością Radomska. Był bardzo zaangażowany w życie miasta, popierał rozwój skautingu, a spośród jego uczniów rekrutowała się pierwsza w Radomsku (Noworadomsku) drużyna skautowa. W kwietniu 1922 roku wybrany został prezesem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” – organizacji popularyzującej sport wśród młodzieży, którą kierował przez długie lata. W tym samym roku mieszkańcy Radomska doceniając zasługi Stanisława Niemca powierzyli mu mandat radnego Rady Miejskiej. Objął też funkcję prezesa Miejskiego Dozoru Szkolnego, którą przekazywano najlepszym kierownikom szkół w Radomsku. Pełniąc swoje obowiązki Stanisław Niemiec był jednym z najbardziej aktywnych przedstawicieli walczących o sprawy szkolnictwa w Radomsku. Zamknięcie w 1933 roku Gimnazjum Męskiego spowodowało wycofanie się Stanisława Niemca z życia kulturalnego i społecznego Radomska, w konsekwencji zaś opuszczenie miasta. Powrócił do niego podczas wojny zamieszkując w swojej posiadłości na Sanikach gdzie prowadził gospodarstwo rolne. Podczas okupacji pisał wiele artykułów do nielegalnej, podziemnej prasy, dając tym samym dowód, że zawsze trzeba walczyć o społeczeństwo i miasto. Grób wielkiego pedagoga , społecznika i organizatora życia oświatowego miasta znajduje się na Starym Cmentarzu w Radomsku.

            Na skwerze im. Stanisława Niemca w Radomsku powstał park rzeźb plenerowych inspirowanych twórczością Tadeusza Różewicza. Rzeźby wykonano w Centrum Rzeźby Polskiej Orońsko.

 Rzeźby

Pierwsza rzeźba "Niepodzielny", autorstwa Marcina Nosko stanęła na skwerze w poniedziałek 29 czerwca. Kolejne dołączyły do niej dzień później. W sumie rzeźb jest pięć. Rzeźby są inspirowane cytatem z "Kartoteki. Kartoteki rozrzuconej",  Tadeusza Różewicza: "Długo wędrowałem, zanim doszedłem do siebie", a wykonali je uczestnicy pleneru w Centrum Rzeźby Polskiej Orońsko.

Autorzy i nazwy rzeźb:

Bogdan Wajberg "Januszowi, Tadeuszowi, Stanisławowi Różewiczom"- pracuje na Wydziale Edukacji Wizualnej ASP w Łodzi w Pracowni Rzeźby. Autor i koordynator międzynarodowych warsztatów i sympozjów studentów i pedagogów w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Kurator wystaw krajowych i międzynarodowych. Uczestnik licznych warsztatów i sympozjów w Europie;

Maciej Aleksandrowicz "Trzy w jednym" - wykładowca na Wydziale Rzeźby w Pracowni Projektowania Przestrzennego ASP w Warszawie;

Mariusz Burdek "Trwanie" - asystent na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku; Andrzej Kosowski "Droga"- Pracownik dydaktyczny na Wydziale Malarstwa i Rzeźby ASP we Wrocławiu;

Marcin Nosko "Niepodzielny" - prowadzi Pracownię Rzeźby w Kamieniu na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

O keszu:

Kesz to większe micro umieszczone w maskowaniu. W środku znajduje się logbook i certyfikaty dla trzech pierwszych znalazców. Zabierz coś do pisania.

Specjalnie nie podaję koordynatów skrytki, żeby Was zachęcić do obejrzenia rzeźb.

Koordynaty prowadzą do tablicy pamiątkowej.