Największy na świecie niekomercyjny serwis geocachingowy
GeoŚcieżki - skupiające wiele keszy
Ponad 1000 GeoŚcieżek w Polsce!
Pełne statystyki, GPXy, wszystko za darmo!
Powiadomienia mailem o nowych keszach i logach
Centrum Obsługi Geokeszera wybierane przez Społeczność
100% funkcjonalności dostępne bezpłatnie
Przyjazne zasady publikacji keszy
Musisz być zalogowany, by wpisywać się do logu i dokonywać operacji na skrzynce.
stats
Zobacz statystykę skrzynki
мы были здесь - OP8HQ5
Właściciel: Mecenas.FZ
Założyciel: Rajki
Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 129 m n.p.m.
 Województwo: Polska > lubuskie
Typ skrzynki: Multicache
Wielkość: Duża
Status: Zarchiwizowana
Data ukrycia: 12-08-2016
Data utworzenia: 12-08-2016
Data opublikowania: 12-08-2016
Ostatnio zmodyfikowano: 04-06-2020
12x znaleziona
0x nieznaleziona
2 komentarze
watchers 1 obserwatorów
45 odwiedzających
8 x oceniona
Oceniona jako: znakomita
6 x rekomendowana
Skrzynka rekomendowana przez: barabara9299, gregor1s, krogulec, mateuszAZL, night_time, szkodnik669
Musisz się zalogować,
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki

Można zabrać dzieci  Dostępna rowerem  Weź coś do pisania 

Zapoznaj się z opisem atrybutów OC.
Opis PL

Armia Czerwona w Polsce

29 maja 1945 dyrektywami Głównej Kwatery Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych ZSRR dotychczasowe fronty zostały przeformowane na:

  • Grupę Wojsk Okupacyjnych w Niemczech (później – Zachodnia Grupa Wojsk)
  • Centralną Grupę Wojsk (Austria, Węgry, Czechosłowacja),
  • Południową Grupę Wojsk (Bułgaria i Rumunia, Węgry)
  • Północną Grupę Wojsk na terenie Polski (utworzona dyrektywą Nr 11097 z 10 czerwca 1945).

Granice PGW pokrywały się z granicami Polski, Siedzibą dowództwa PGW została Legnica (w czasie wojny poniosła niewielkie straty i 9 lutego 1945 została zajęta z małymi zniszczeniami. Przed wojną była drugim po Wrocławiu miastem na Dolnym Śląsku, miała dużą ilość koszar, wybudowane lotnisko, duży szpital, była też ważnym węzłem drogowym i kolejowym). W siedzibie dowództwa grupy w Legnicy znajdowało się największe skupisko wojsk radzieckich w Polsce, zajmujące ok. 1/3 miasta. Wydawano własną gazetę pt. „Znamia Pobiedy” (ros. Знамя Победы).

W latach 1945 – 1947 żołnierze PGW wspólnie z saperami polskimi rozminowali 11 tys. km dróg, 2,5 tys. km linii kolejowych, 778 mostów, 102 zakłady przemysłowe i inne obiekty, brali udział w wyremontowaniu odcinków linii kolejowych Inowrocław – Poznań, Poznań – Leszno, Poznań – Oborniki Wlkp. Odbudowywali mosty we Wrocławiu, Poznaniu, Sieradzu, Kostrzynie. Pomagali w akcjach powodziowych i przeciwlodowych

W przypadku wybuchu wojny na bazie PGW rozwijano armię, która po uzupełnieniu miała stanowić II rzut strategiczny ZSZ Układu Warszawskiego. Obecność PGW miała też oddziaływać na życie polityczne PRL. Była instrumentem, za pomocą którego władze radzieckie mogły wywierać nacisk na władze Polski. W 1968 grupa uczestniczyła w interwencji w Czechosłowacji. W 1973 radzieccy saperzy wybudowali most na rzece Bóbr w m. Leszno Górne.

Status prawny PGW

Do 1955 status prawny wojsk radzieckich w Polsce nie był uregulowany. 17 grudnia 1956 podpisano w Warszawie Umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o statusie prawnym wojsk radzieckich czasowo stacjonowanych w Polsce, sankcjonującą 12-letnią obecność tych wojsk i regulujący na obecny dzień i do dnia ich wycofania aspekty prawne ich pobytu.

23 października 1957 zostało podpisane Porozumienie między rządem PRL a rządem ZSRR o liczebności, rozmieszczeniu i trybie dokonywania ruchów wojsk radzieckich stacjonujących w Polsce. Porozumienie określało stan osobowy wojsk radzieckich na 62-66 tys. żołnierzy, w tym w wojskach lądowych 40 tys., w lotnictwie 17 tys. i w marynarce wojennej 7 tys. Zobowiązywało dowódcę PGW do przekazywania informacji raz na 6 miesięcy o zmianach w składzie wojsk PGW (do 1992 nie przekazano żadnej tego rodzaju informacji). Porozumienie zawierało mapę dróg, po których jednostki mogły przemieszczać się pomiędzy garnizonami i poligonami.

W 1956 została powołana i rozpoczęła pracę polsko-radziecka Komisja Mieszana. Zajęła się ona roszczeniami obywateli, którzy ponieśli uszczerbek w mieniu i na zdrowiu na skutek pobytu wojsk radzieckich w Polsce (do 1993 rozpatrzono ok. 7 tys. spraw, w tym 550 z tytułu śmierci 615 obywateli polskich – 249 żołnierze zastrzelili z broni palnej, w tym 69 na tle rabunkowym, 250 zginęło w spowodowanych przez żołnierzy wypadkach komunikacyjnych.

Liczebność

PGW liczyła: siedem armii ogólnowojskowych, armię lotniczą, cztery korpusy pancerne, korpus piechoty, korpus kawalerii, dziesięć dywizji artylerii. Razem około 300 tys. żołnierzy

Na dzień 1 stycznia 1989 stan PGW przedstawiał się następująco (oficjalne dane radzieckie):

  • stan osobowy – 59 053 żołnierzy, w tym oficerów – 11 597, chorążych – 6823, podoficerów i szeregowych – 40 633, członków rodzin – 39 995 osób,
  • uzbrojenie i sprzęt: wyrzutni operacyjno-taktycznych – 20, czołgów – 673, czołgowych mostowych towarzyszących – 23, transporterów opancerzonych – 1028, dział i moździerzy – 484, środków plot – 203, samochodów 23132, samolotów – 225 w tym bojowych – 190, nosicieli broni jądrowej – 81, śmigłowców – 144 w tym bojowych – 87,
  • środki bojowego i mat. tech. zabezpieczenia – 443 644 t. w tym amunicji i mat. wybuchowych – 93 901 t.

Obiekty użytkowane przez PGW

W związku z zadaniami aprowizacyjnymi PGW i oficjalnym wystąpieniem przedstawicieli Grupy rząd polski zgodził się na wydzielenie Grupie 100 tys. ha gruntów dla potrzeb Armii Czerwonej.

W 1958 dokonano pierwszej inwentaryzacji obiektów w zajmowanych przez Rosjan garnizonach PGW. Znajdowały się one w 77 garnizonach i zajmowały wówczas 838 kompleksów, 8 tys. ha gruntów z 4437 obiektami będącymi własnością polskiego Skarbu Państwa i 454 wybudowanymi za środki ZSRR. Strona radziecka wyremontowała od początku stacjonowania 230 obiektów. Grupa dysponowała 61,9 tys. ha poligonów i lasów. Inwentaryzacja w obiektach specjalnych była prowadzona w trybie jednostronnym przez stronę radziecką. Do 1 stycznia 1958 wojska radzieckie nie płaciły za budynki, tereny leśne i rolne, poligony, place ćwiczeń, lotniska. Na podstawie porozumienia z 18 czerwca 1958 ustalono, że czynsz dzierżawny będzie naliczany według stawek stosowanych dla Wojska Polskiego.

Inwentaryzacja wykazała, że w tym czasie PGW stacjonowała w następujących garnizonach: Legnica, Miłogostowice, Chojna 2, Bolesławiec, Brochocin, Chocianów, Chojnów, Duninów, Jawor, Krzywa, Lubin, Raszówka, Strzegom, Trzebień, Świętoszów, Jankowa Żagańska, Nowa Sól, Przemków, Strachów, Szprotawa, Żagań, Wrocław, Brzeg, Karczmarka, Lądek Zdrój, Oława, Świdnica, Borne Sulinowo, Białogard, Czarnowo, Krągi, Sypniewo, Szczecinek, Świnoujście, Bagicz, poligon Wicko, Rozewie, Szczecin, Chojna 1 lotnisko, Kęszyca (obecnie Kęszyca Leśna), Kluczewo, Łowicz, Stargard, Toruń, Zgorzelec, Czaple pow. Żary, Gubin, Słońsk pow. Sulęcin, Chwalęcice Górne pow. Gorzów, Wieprzyce pow. Gorzów, Skwierzyna, Ścinawa, Zaborowo pow. Leszno, Namyślin pow. Chojna, Leszno, Czerwonak pow. Poznań, Kostrzyn, Września, Konin, Chojny pow. Koło, Kutno, Błonie – Ożarów, Ożarów, Warszawa, Mińsk Maz., Komorowo k. Ostrowi Maz., Zambrów, Białystok, Sokółka, Siedlce, Międzyrzec Podlaski, Jarogniewice woj. poznańskie, Pniewy pow. Szamotuły, Wólka Dobrzyńska pow. Biała Podlaska.

W 1973 dokonano powtórnej inwentaryzacji posiadania PGW. Tak jak i pierwsza była prowadzona przez wspólne polsko-radzieckie komisje, jednak na 10-15% obiektów specjalnych polscy inwentaryzatorzy nie zostali wpuszczeni, a wykazy zostały sporządzone jednostronnie.

W 1989 r. infrastruktura PGW obejmowała następujące obiekty: kompleksy – 382, budynki dzierżawione – 3597, budynki i obiekty wybudowane – 3423, lotniska – 13 w tym 8 z drogami startowymi betonowymi (Kluczewo, Krzywa, Chojna, Szprotawa, Brzeg, Żagań, Bagicz, Legnica), 5 z drogami startowymi trawiastymi (Dębica, Oława, Brochocin, Namysłów, Wschowa), w tym jedno z nich w budowie – Wschowa, poligon lotniczy (Przemków Płn.) i 5 poligonów lądowych (Borne Sulinowo – 17 745 ha, Świętoszów – 15 821 ha, Trzebień – Przemkow Płd., Dobrowo, Świnoujście). Grupa zajmowała obszar 70579,6893 ha, w tym 563 ha gruntów ornych, 5 tys. ha łąk i pastwisk, 35 tys. ha nieużytków, 63 ha wód lądowych, 1500 ha innych terenów, 23 bocznice kolejowe o łącznej długości torów 64 205 m (Brzeg Lotnisko, Wrocław Zach., Wrocław Pracze, Wrocław Różanka, Oława, Krzywa, Nowa Wieś Legnicka, Legnica Cukrownia, Legnica Elewator, Raszówka, Legnica magazyn 212, Trzebień-Karczmarka, Duninów, Toruń, Żagan Stara Kopernia, Jankowa Żagańska, Szprotawa, Kęszyca Kursko, Chojna, Kluczewo, Kluczewo Warnica, Szczecinek, Borne Sulinowo, Bagicz), 11 nabrzeży portowych o długości 1785 m w tym umocnionych 1550 m, basenów portowych 118 108 m², magazynów portowych 7707 m² – wszystko w Świnoujściu.

Wycofanie jednostek PGW z Polski

7 września 1990 rząd T. Mazowieckiego zwrócił się do rządu ZSRR z notą o zawarcie układu o wycofaniu wojsk radzieckich z Polski. Władze Polski nie zgadzały się na wycofanie wojsk radzieckich z b. NRD przez polskie terytorium, bez wcześniejszego porozumienia o wycofaniu wojsk z Polski. 11 grudnia 1990 rozpoczęły się oficjalne rozmowy między rządem RP a rządem ZSRR o wycofaniu wojsk radzieckich z Polski.

8 kwietnia 1991 rozpoczęło się oficjalne wycofywanie z Polski Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej. Z Bornego Sulinowa wyjechało transportem kolejowym 12 wyrzutni operacyjno-taktycznych z Brygady Rakiet Operacyjno-Taktycznych. Na pożegnaniu wystąpił gen.Wiktor Dubynin i oświadczył, że PGW miało na terenie Polski broń jądrową.

W 1991 wyjechało z Polski: 69 transportów operacyjnych (transporty z uzbrojeniem) na 1956 wagonach, 982 transporty zaopatrzenia na 5224 wagonach. Transportami tymi wycofano (według danych polskich) ok. 4400 żołnierzy, 3000 pracowników i rodzin, ponad 300 czołgów, ok. 350 dział i moździerzy, 58 tys. ton środków mat.-technicznych.

W 1992 wycofano: 31 407 żołnierzy, 220 czołgów, 762 transportery opancerzone, 153 działa i moździerze, 126 środków obrony przeciwlotniczej, 11 013 samochodów, 184 samoloty, 66 śmigłowców, 163 315 ton środków materiałowo-technicznych w tym 38 832 tony amunicji.

W dniu 30 stycznia 1993 zostało zlikwidowane ostatnie niekontrolowane przejście graniczne na lotnisku w Legnicy.

W dniu 18 września 1993 o godz. 5:35 pociąg relacji Legnica – Brześć wyruszył z dworca Warszawa Wschodnia z grupą 24 żołnierzy, aby o godz. 9:20 przekroczyć granicę Polski w Terespolu.

29 października 1993 r pełnomocnik Rady Ministrów ds. pobytu i wycofania wojsk FR gen. Zdzisław Ostrowski złożył w Urzędzie Rady Ministrów, ówczesnej Prezes RM H. Suchockiej, oficjalny meldunek o wycofaniu z Polski ostatniej jednostki bojowej Federacji Rosyjskiej.

W Polsce pozostała 30 osobowa Misja Wojskowa FR nadzorująca tranzyt Zachodniej Grupy Wojsk z terytorium RFN. Misja miała swoje siedziby w: Warszawie, Zbąszynku i Czeremsze. Misję rozwiązano w 1994 r.

Broń jądrowa w Polsce

Oprócz broni konwencjonalnej PGW AR posiadała na terytorium Polski składy z amunicją nuklearną, w postaci głowic do rakiet i bomb lotniczych.

Trzy składy: w Templewie koło Trzemeszna, Podborsku koło Białogardu, w Brzeźnicy koło Bornego Sulinowa zawierały ładunki przewidziane do przekazania wytypowanym pododdziałom Wojska Polskiego na wypadek wojny z państwami zachodnimi. W tych składach było łącznie 178 ładunków o różnej mocy i przeznaczeniu. Na terenie lotnisk w Bagiczu, Szprotawie i Chojnie (prawdopodobnie też w innych miejscach, np Pstrąże-Strachów) znajdowały się kolejne składy amunicji specjalnej na potrzeby samej PGW. Szacunkowa liczba ładunków jądrowych jest oceniana na około 300 szt. Oficjalne władze radzieckie i PRL zaprzeczały jej istnieniu na terytorium kraju, a tajemnica była utrzymywana jeszcze przez wiele lat po wycofaniu wojsk rosyjskich z Polski. Broń jądrowa została wycofana z terytorium Polski jeszcze przed rozpoczęciem procesu wycofywania Armii Radzieckiej.

SZPROTAWA

Znajdował się tutaj spory garnizon wojsk radzieckich, na terenie miasta użytkował koszary, przepompownię paliwa, magazyny, stację radarów, budynki do naprowadzania samolotów oraz kilkanaście budynków służących m. in. jako mieszkalne, przedszkole, sztabowe itd.

Szprotawskie koszary, zbudowane przez Niemców, pierwotnie były mniejsze niż obecnie, składały się z kilku budynków sztabowych, placu apelowego oraz stajni. Obiekt rozbudowywano w późniejszym czasie, stajnie zostały zastąpione przez garaże. Po 1945 roku został zajęte przez wojska radzieckie. Stacjonował w nich 339 Batalion Łączności. Rosjanie powiększyli obiekt o garaże na pojazdy, ponadto w zachodniej części koszar wybudowali kryty ziemią schron - bunkier na którego górze ulokowane były maszty nadawcze. Po wyjeździe koszary powoli zagospodarowywano, obecnie już tylko kilka obiektów świeci pustkami.

Przepompowania paliw. Położona w północno wschodniej części Szprotawy przy ulicy Kożuchowskiej. Obiekt był połączony bocznicą kolejową z linią Żagań - Głogów.

Magazyny przy ulicy Podgórnej. Pierwotnie znajdowały się tam stajnie, następnie Niemcy przebudowali je na garaże. Za czasów pobytu wojsk radzieckich znajdowały się tam magazyny. Obecnie ulokowano tam jednostkę ratowniczo - gaśniczą PSP.

Obiekt radarowy. Zbudowany przez Rosjan jako pomocnicza stacja radarowa dla lotniska w podszprotawskich Wiechlicach. Po wyjeździe wojsk PGWAR miejsce zaśmiecono, a górki radarowe zniknęły podczas budowy obwodnicy Szprotawy.

Budynki do naprowadzania samolotów. Parterowe obiekty zlokalizowane w 4 miejscach. 1 w lesie koło miejscowości Polkowiczki, drugi przy ul. Dębowej, 3 przy drodze do Głogowa i 4 zaraz za pasem startowym tuż koło przy lotniskowej stacji radarowej. Obecnie zdewastowane i niezagospodarowane.

Budynki mieszkalne, obecnie większość zagospodarowano na cele mieszkalne.

WIECHLICE

Byłe wojskowe lotnisko w Wiechlicach jest jednym z najciekawszych obiektów w okolicy Szprotawy. W czasach niemieckich baza Luftwaffe, z której w 1939 roku startowały samoloty atakujące polskie miasta. W czasie pobytu wojsk radzieckich zamieniony w bazę wojskową pierwszego uderzenia znajdującą się w stałej gotowości bojowej. Kompleks militarny składał się z:

1)obiektów związanych z obsługą lotniska takich jak: 2 pasy startowe (ponad 2 kilometry długości), pasa do nagrzewania samolotów, 38 schronohangarów, stacji radarów za pasami startowymi, zbiorników na paliwo, hal remontowych, budynku szkoły pilotów;
2) obiektów wojskowych takich jak: budynki sztabowe, garaże na pojazdy;
3)składu rakiet lotniczych ukrytego w lesie.
4) obiektu specjalnego, prawdopodobnie magazynu broni atomowej
5) obiektów cywilnych: bloki, baraki, szkoła, kino, sklepy;
 
W Wiechlicach stacjonowały:
  • 149. Dywizja Lotnictwa Bombowego
    • 85. pułk lotnictwa bombowego
    • 314. samodzielna eskadra śmigłowców
    • 339. batalion łączności,
    • samodzielny batalion zabezpieczenia technicznego lotniska,
  • Ruchoma Baza Techniczna.
 
 

Do rzeczy: cała trasa ma około 1600m, można ją pokonać pieszo, rowerem lub autem, co kto preferuje. W logbooku znajdziesz liczbę potrzebną do znalezienia finału (wkrótce), zapisz lub zapamiętaj ją.

ETAP 1

Na koordynatach startowych, na ceglanym murze znajdziesz oryginalny napis cyrylicą pochodzący z czasów pobytu Armi Czerwonej (kiedyś farby były trwalsze...) W napis ten dyskretnie wkomponowałem koordynaty drugiego etapu. Znajomość cyrylicy konieczna choć translator też powinien wystarczyć.

ZMIANA 22.05.2018 - W związku z chorą ustawą dezubekizacyjną i chorymi pomysłami naszych "rządzących" zniknął drugi i najważniejszy etap skrytki. Teraz aby ustalić finał musisz pobrać ten kardridż i udać się na kordy drugiego etapu, który przed chwilą ustaliłeś. Kiedy tam dotrzesz WIGO wskaże Ci finał.

ETAP 2

Współrzędne finału ustal wykorzystując widoczny w bobliżu tekst (będziesz wiedział który, ponieważ odnosi się do tematu tego kesza) do rozwiązania poniższej zagadki:

N/ AK° PI.(O+W-R)ZŁ E/ Y(C+T+J)° (N+G)Ń.(2*M)BL


ZMIANA 22.05.2018 - Zamiast rzeczywistego napisu w scenariuszu WIGO znajdziesz zdjęcie obiektu.

GeoCheck.org

ETAP 3 - Finał

Pojemnik ukryty pod iglakiem.

UWAGA!

Miejsce ukrycia finału nie jest specjalnie urokliwe (choć widywałem już gorsze), ale taki jest zazwyczaj los opuszczonej wojskowej infrastruktury. W skrytce znajdziesz plastikowe worki. Jeśli czujesz się choć trochę odpowiedzialny za otoczenie, w którym żyjemy weź jeden z nich, wrzuć choć kilka walających się w pobliżu odpadków, zabierz ze sobą i wyrzuć do śmietnika. Ja tak zrobiłem...

Flag Counter

Wpisy do logu: znaleziona 12x nieznaleziona 0x komentarz 2x Wszystkie wpisy