Historia wsi Kopcie nie jest nigdzie zapisana. Wiadomości, które tu przywołujemy, pochodzą głównie z przekazu ustnego zamieszczonego w kronikach parafialnych. Etymologicznie miejscowość nosiła początkowo nazwę Kopce, co było wyraźnym nawiązaniem do kopcowania ziemniaków na tym terenie. Z biegiem lat ktoś w urzędzie dodał „i”, i zostały Kopcie a nie Kopce.

Wykopaliska archeologiczne
Kroniki parafialne podają, że najstarszym dokumentem istnienia Kopci są wykopaliska archeologiczne odkryte przy budowie drogi lokalnej prowadzącej z Kopci do Gałek. Bolesław Pieczara wspomina, że przy kopaniu rowów przydrożnych na działkach Ludwika Pieczary i Hipolita Filipiaka, tuż za dawną górą piaskową, natrafiono na stary cmentarz. Po przeprowadzeniu badań archeologicznych przez naukowców z Muzeum Archeologicznego w Warszawie, ustalono wiek cmentarzyska na 100 do 200 lat przed narodzeniem Chrystusa. W wykopaliskach znaleziono gliniane urny z prochami spalonych na stosach drzewa zmarłych osób oraz kilka broszek z epoki brązu. Ozdoby te, umieszczone razem z prochami zmarłych w specjalnych urnach, należały z pewnością do ludzi bogatych. W wykopaliskach natrafiono także na blaszane guziki z wyrytymi na nich datami 1808 i 1809 zmieszane z kośćmi żołnierzy poległych w latach kampanii napoleońskiej.

Pierwszy kościół św. Krzysztofa
Pierwszy kościół drewniany we wsi Kopcie wybudował w 1722 roku Wiktor Felicjan Cieszkowski, sędzia liwski, wykonując zapis ojca swego Krzysztofa z roku 1720. Kościół jak i parafia były pod wezwaniem świętego Krzysztofa Męczennika. W głównym ołtarzu znajdował się obraz świętego Krzysztofa. Była to budowla nieduża, obok której wznosiła się dwukondygnacyjna, trzyarkadowa dzwonnica, zwieńczona u góry trójkątnym szczytem, z przeznaczeniem na cztery dzwony. Obok świątyni stał mały drewniany budynek służący do przechowywania ciał zmarłych, teren wokół kościoła został przeznaczony na cmentarz grzebalny. Plebania znajdowała się po drugiej stronie drogi, na wysokości obecnej bramy cmentarnej, obok stawu. Kościół św. Krzysztofa został gruntownie odnowiony przez parafian w 1844 roku. W czasie pierwszej wojny światowej nie został uszkodzony. Z biegiem lat tak się jednak postarzał, że nie nadawał się do remontu, i dlatego parafianie postanowili zbudować nową świątynię. 

Stary drewniany kościół św. Krzysztofa rozebrano około 1936 roku, za proboszcza ks. Jana Czajki (1936-1941). Z pozyskanego w ten sposób materiału zostaje pobudowana plebania przy nowym kościele oraz posterunek policji w Bojmiu.

Obecny kościół MB Królowej Korony Polskiej  
Inicjatywa budowy nowego kościoła zrodziła się po zakończeniu pierwszej wojny światowej. Jej promotorem był ówczesny proboszcz i wielki społecznik ks. Jan Hegier (1914-1926). W trakcie budowy kościoła nastąpiła zmiana proboszcza. Na miejsce ks. Jana Hegiera przyszedł ks. Edward Jakubczak (1926-1936). Jak podają kroniki był to kapłan młody, ale o wielkich ambicjach, dobry gospodarz i znakomity organizator. Prace nad budową kościoła, dzięki wielkiej ofiarności parafian oraz wytężonym staraniom ks. Edwarda Jakubczaka zakończyły się już w 1928 roku. Nowa świątynia, otrzymując tytuł Matki Bożej Królowej Korony Polskiej, została konsekrowana przez biskupa Henryka Przeździeckiego 15 sierpnia 1930 roku.

Źródło: http://www.kopcie.pl/?i=3&j=106

Kościółek w Kopciach warto zobaczyć od środka ze względu na "unikatowe" zdobienia ścian i stropu, które u przyjezdnych często budzą uśmiech na twarzach.

Skrzynka mikro w maskowaniu leśnym w okolicy parkingu. 

Cieszę się, że mogę komuś sprawić przyjemność, więc proszę odkładać i maskować tak jak powinno być, aby inni też mogli czerpać z kesza radość.

Cdn...