Trzciel Wita Wikliną
Trzciel ulokowany jest wśród charakterystycznego krajobrazu naturalnego, na obszarze województwa lubuskiego, w powiecie międzyrzeckim.
Trzciel, a właściwie jego osadnicze pierwociny w formie niewielkiego grodu, po raz pierwszy źródłowo zostały odnotowane w 1307 roku. Osada założona została nad prawym brzegiem Obry i tam się przez długi czas rozwijała. Prawa miejskie otrzymała po przeszło dwóch stuleciach, tj. ok 1458 roku, kiedy o Trzcielu wspomina się już jako o mieście. Pod koniec XVIII wieku założono po przeciwnej stronie rzeki Nowy Trzciel, z którym związani byli napływający na te ziemie protestanci. Obie miejscowości zespolono administracyjnie dopiero w roku 1888. Państwowa przynależność Trzciela ulegała kilkakrotnym zmianom. Do 1793 roku miejscowość znajdowała się w granicach Królestwa Polskiego. W konsekwencji rozbiorów teren ten wszedł w posiadanie państwa pruskiego. W kolejnych latach przynależał do Księstwa Warszawskiego, Wielkiego Księstwa Poznańskiego, Prowincji Poznańskiej będącej od 1871 roku składową Cesarstwa Niemieckiego. Miejscowość uległa wielokrotnym odziałom, co stało się jej cechą charakterystyczną.
Historia Trzciela splata się z historią wikliny już od długiego czasu. Tradycje plecionkarskie istniały w Trzcielu zanim jeszcze pojawili się w nim polscy mieszkańcy. Wikliniarstwo jest to swoistego rodzaju proces, który według niektórych definicji swój początek ma w prowadzeniu uprawy wierzby wikliniarskiej. Z całej szerokiej, bo około trzystugatunkowej gamy wierzb najbardziej użytecznymi w wikliniarstwie jest zaledwie kilka rodzajów. W warunkach klimatycznych występujących na obszarze Polski za niekwestionowanie najlepszy gatunek wierzby przeznaczonej na potrzeby plecionkarskie uchodzi Salix Americana. zwana najczęściej „amerykankią. Osiąga wprawdzie wysokość aż do 4 metrów, niemniej cechuje ją ograniczona ze względu na budowę prętów przydatność. Używana bywa zwykle do wyrobów obręczy i kijów, ewentualnie znajduje zastosowanie w mało szlachetnych wyrobach koszykarskich zielonych.