Skrzynka znajduje się od strony bulwaru Nadorzańskiego (zabudowań). Do podjęcia skrzynki nie trzeba przechodzić na drugą stronę muru.
Gród stojący na zakolu rzeki Odry miał predyspozycje topograficzne do stawiania oporu potencjalnemu najeźdźcy. W okresie średniowiecza stanowił miejscowość okoloną solidnym murem obronnym z basztami i stołpem którego pozostałości przetrwały do dnia dzisiejszego. Decyzja o budowie nowożytnych fortyfikacji zapadła w 1630 roku w czasie trwania wojny XXX-letniej. W trakcie budowy umocnień zniszczono 369 domów, 3 kościoły, 4 szpitale, wiele gospodarstw, ludzi z wyburzonych domostw wygoniono. Liczba mieszkańców z około 20 000 spadła do 7000.
Około połowy XVIII wieku Prusacy zaczęli rozbudowywać twierdzę, budując kilka dzieł wysuniętych: na wschód od rdzenia kleszczowy Szaniec Gwiaździsty i skromne kleszczowe umocnienia Ostrowa Tumskiego. W czasie wojen napoleońskich Głogów został zdobyty i zajęty przez wojska francuskie w 1806 roku.
W okresie XIXw. zaczyna się kolejna rozbudowa dzieł obronnych. Budowa linii kolejowej wymusiła dalsze powstawanie dzieł obronnych. wybudowano również w 1871 roku dodatkową bramę skracajacą drogę do dworca i nowego osiedla. Za likwidację umocnień władze Głogowa musiały zapłacić ogromną sumę 1.476.000 marek. W 1905 powstał projekt rozbudowy pasa obrony w oparciu o umocnienia polowe w promieniu 5 km. Gwałtowna rozbudowa nastąpiła w 1914 roku: schrony piechoty, wartownie, polowe dzieła piechoty.