Najstarsze dzieje Krasnobrodu związane są z Podzamkiem. Tak nazwany został teren wokół siedziby właścicieli Krasnobrodu. Pałac wraz ze wszystkimi dobrami dworskimi wielokrotnie zmieniał właścicieli.

W XVI w. Byli nimi Leszczyńscy, w pierwszej połowie XVI w. Lipscy, od 1647 r. Zamojscy, po 1671r. Tarnowscy, następnie od 1681r. Mycewscy i Notiz-Jackowscy i wreszcie od 1880r. Fudakowscy.

Pierwsze pisane wzmianki o Krasnobrodzie pochodzą z 1595 r., kiedy to Krasnobród wspomniany został na synodzie kalwinów.

W II połowie XVI w. Lub na początku XVII w. Za staraniem rodziny Leszczyńskich , od Zygmunta III Wazy otrzymał Krasnobród prawa miejski , a wraz z nimi przywilej 6 jarmarków w roku i tygodniowych targów. Tradycja targów /odbywają się one we wtorki/ przetrwała do dnia dzisiejszego. Prawo urządzania tych targów potwierdzone zostało przywilejem króla Augusta II 9.01.1702r. W 1763 r. Król August III potwierdził, a raczej na nowo nadał Krasnobrodowi prawa , ustanowił 6 rocznych jarmarków i cotygodniowe targi.

Miasto posiadało rynek zabudowany w czworobok. Na rynku znajdował się ratusz z siedzibą magistratu. W Krasnobrodzie były 4 ulice: Hutecka , Ciotuszańska , Józefowska , i Klasztorna / ta ostatnia powstała znacznie później /. Z instytucji użyteczności publicznej istniał szpital drewniany dla służby folwarcznej i szpital powszechny. Ten ostatni był raczej przytułkiem w którym znajdowało schronienie „kilku ubogich”. Obok tego było oddzielne schronienie dla kobiet tzw. „ogród dla dewotek”

W II połowie XVI w. Aż do lat 70 XVII w. Krasnobród był silnym ośrodkiem kalwinizmu. 25 IX 1638 r. Obradował w Krasnobrodzie synod kalwinów małopolskich. We wrześniu 1642 r. Obradował tu synod prowincjonalny kalwinów . Zasługa kalwinów był rozwój oświaty w Krasnobrodzie . Była tu tzw. „ szkoła duża” i „szkoła mała”. W 1648 r. Do Krasnobrodu przeniesiona została szkoła dystryktu lubelskiego i chełmskiego.

 Krasnobród, to miejscowość związana z Janem III Sobieskim -   Marysieńka Sobieska funduje kościół nawiedzenia NMP i klasztor budowany w latach 1690-1699, kaplica Świętego Rocha z Montpelier – podczas panującej zarazy dżumy Marysieńka Sobieska ufundowała nad źródełkami kaplicę z obrazem Św. Rocha patrona ludzi chorych na choroby zakaźne. Ołtarz soborowy – może pochodzić z kaplicy Jana III Sobieskiego. 10 sierpnia 1672 r. Sobieski wydaje uniwersał, wzywający szlachtę do obrony przed Turkami. 5 października 1672 r. Sobieski rozbija czambuł Tatarski pod Krasnobrodem.

Kesz – mikrus – na środku Rynku.

Powodzenia.

Zarys historyczny opracował Józef Zdybel Przy pisaniu w/w tekstu korzystałem ze strony internetowej sporządzonej przez Wojciecha Zdybel , a także ze strony o krasnobrodzkim Uzdrowisku.