Kesz składa się z dwóch etapów:

Etap 1. Odnalezienie zadania znajdującego się na kordach. 

Etap 2. Wynik otrzymany to liczba kroków (dużych), które trzeba przejść mając za plecami las, następnie poszukać kesza w krzakach, pojemnik ok 1l.

Uchorowo - wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Murowana Goślina, ok. 9 km na pn.-zach. od Murowanej Gośliny i tyle też na wschód od Obornik.

W pobliżu wsi znajduje się rezerwat Śnieżycowy Jar.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego. Jedna z większych wsi położona przy trasie Murowana Goślina – Oborniki Wlkp Wieś po raz pierwszy wzmiankowana w roku 1388. Obecnie wieś liczy 519 mieszkańców.

We wsi znajdują się następujące atrakcje:

Park ma kształt nieregularny, jego powierzchnia wynosi 5,4 ha. Na terenie parku w roku 1870 wybudowany został pałacyk, usytuowany w parku prawie centralnie, nieco bliżej zachodniej granicy. Tuż przy niej stała rządcówka, z południowo – zachodniej strony na skraju parku stajnia, wozownia i inne budynki gospodarcze. Drogi parkowe miały przebieg krajobrazowy, ich układ był jednak mało urozmaicony. Po I wojnie światowej, gdy majątek przeszedł w polskie ręce zaistniały w parku kolejne zmiany. Zmieniła się nieco granica parku; od strony południowo – zachodniej powiększono ogród i wybudowano małą szklarnię (istniała jeszcze na planach z 1972 roku). Parkiem zajmował się ogrodnik, który miał uczniów i pięć kobiet pracujących wyłącznie w parku. Pięknie utrzymany i pielęgnowany w ówczesnych czasach park w Uchorowie był w bezleśnej okolicy enklawą zieleni i świadczył o kulturze właścicieli majątku. Z dawnych budowli architektonicznych do dnia dzisiejszego na terenie parku zachowały się: pałacyk, kapliczka i rządcówka.

Pałac- został zbudowany w latach 1840-1870 przez ówczesnych właścicieli majątku- przybyłą z Berlina rodzinę von Jagow. Formy budowli nawiązują do architektury renesansowych willi włoskich. Dwór wyremontowano w latach 1985-1987. Obecnie niszczeje. Z pierwotnego wystroju i wyposażenia budynku nie zachowało się nic poza stolarką okienną.

Kaplica Niepokalanego Poczęcia NMP- Początkowo służyła właścicielom niemieckim i była kaplicą ewangelicką. Po 1919 roku znalazła się w rękach polskich. Obecnie kapliczka uchorowska należy do parafii pw. św. Tymoteusza w Białężynie. W pobliżu kaplicy znajduje się krzyż i dzwonnica.

Spichlerz- Jest to budynek dwukondygnacyjny o dość ciekawej fakturze – kamieni polnych i cegły – kilka lat temu poddany gruntownej renowacji. Obecnie jest w stanie bardzo dobrym. Prawdopodobnie wybudowany ok. 1870-1890.

Rezerwat Śnieżycowy Jar- W 1975 r. nad brzegami strumienia wcinającego się głęboko w krawędź doliny Warty, utworzony został rezerwat florystyczny o powierzchni ponad 9 ha, któremu nadano nazwę „Śnieżycowy Jar". Powstał on w celu zachowania i ochrony stanowiska masowo występującej na nizinach śnieżycy wiosennej. Ogromne połacie kwitnącej śnieżycy wiosennej można podziwiać najczęściej w drugiej połowie marca w jarze znajdującym się na terenie lasów leśnictwa Uchorowo - nadleśnictwo Łopuchówko, które obejmuje obszar 255 ha.

Wóz pożarniczy z 1966 r. STAR 25 o imieniu "Balbinka" była własność PGR-u w Uchorowie przekazana mieszkańcom wsi.

Wóz jest w czynnej służbie pożarniczej w miejscowym OSP. Samochód gaśniczy Star 25 GSBAM 2000/8+8 typu 028 z nadwoziem N-762. Podwozie typu A 26 P dostarczała Starachowicka FSC. Pojazd przeznaczony był do przewozu sześcioosobowej sekcji gaśniczej, a wyposażono go w motopompę, autopompę i zbiornik wody. Napędzał go silnik typu S-474 osiągający moc 77,2 kW przy 3000 obr/min. Za przedziałem załogi w schowku nad zwijadłami umieszczono przenośną motopompę typu M 8/8. W tylnej części nadwozia mieścił się zbiornik na wodę gaśniczą, o objętości 2000 dm³ a także zbiornik na środek pianotwórczy (o objętości 150 dm³). Autopompa typu A 8/8 wbudowana w tylną część podwozia odbierała napęd od przystawki skrzyni przekładniowych poprzez przegubowe wały napędowe i przekładnię łańcuchową. Autopompa mogła pracować również w czasie jazdy. Na przedniej części dachu zamocowane zostało działko wodno-pianowe zasilane z autopompy, a obok niego dwuprzęsłowa drabina o długości 10 m. Samochód był dodatkowo wyposażony w urządzenie szybkiego natarcia z wężem o długości 35 m, zakończonym prądownicą i połączonym z autopompą. Przy zachowaniu rozstawu osi 3850 mm długość pojazdu wynosiła 6750 mm, a jego wysokość 2800 mm. Dopuszczalna masa całkowita wzrosła prawie o 800 kg i wynosiła 8610 kg. Produkcja tych samochodów w latach 1966-1967 utrzymywała się na poziomie 360 - 370 sztuk rocznie.

Zachęcamy do zwiedzania.