Pierwsze wzmianki o zamku w Strzmielach pochodzą z 1282 r. i mówią, że Borko I (von Borcke) ma synów Jana i Jakuba, a w 1295 r. urodził się tu Mikołaj. W roku 1334 ma miejsce konflikt zbrojny pomiędzy Borkami a księciem Barnimem III i zamek w Strzmielach zostaje zdobyty. W roku 1348 (1346) Strzmiele mają już kościół (w II poł. erygowano parafię). i otrzymują prawa miejskie według wzoru lubeckiego nadane przez przez Jakuba III Borka, ale tracą je w XVI w^[2]. W roku 1357 Borkowie ze Strzmiela przejęli Pęzino k. Stargardu. W dniu 13.12.1388 Maćko Borko oraz Eckhard Volde z 40 przyjaciółmi napadli na księcia geldryjskiego (obecnie Holandia) Wilhelma jadącego do Krzyżaków w Malborku, porwali i uwięzili go w Złocieńcu. Powoduje to konflikt zbrojny Borków ze Strzmiela z księciem Wołogoszczy więc w sierpniu 1389 Maćko Borko uwolnił księcia Wilhelma. W tym samym roku 1389 na Strzmiele napadają Krzyżacy i palą miejscowość. W roku 1390 Podczas składania hołdu Władysławowi Jagielle w Pyzdrach w orszaku Warcisława VII był Maćko Borko. W roku 1392 Maćko Borko poturbował komtura z Czech, Johanna Muelheima, a w odwecie wiosną 1393 Krzyżacy pod wodzą Wielkiego Mistrza Konrada v. Jungingena z udziałem książąt pomorskich zniszczyli zamek i miejscowość. W odwecie za to w roku 1393 Maćko Borko zorganizował zbrojną wyprawę na tereny krzyżackie. W roku 1395 w kościele zbudowano dwa ołtarze – św. Katarzyny i św. Jerzego. W latach 1397-1408 Jakub Borko – altarzysta w Łobzie, zostaje prałatem kapituły kamieńskiej. W Strzmielach urodziła się Sydonia von Borck (1540 lub 1545). W roku 1544 na mapie Pomorza Zachodniego „Kosmografia” S. Muenstera widnieje nazwa Strzmiele. Z roku 1551 pochodzi najstarszy opis zamku. W roku 1584 Henryk Borko ufundował ambonę w kościele. W roku 1612 Adrian Borko gościł pomorskiego kartografa E. Lubinusa. W roku 1615 ma miejsce remont kościoła i budowa dzwonnicy. W roku 1714 część dóbr Borkowie sprzedali Adrianowi Bernhardowi von Edling, a ten wzniósł nowy dwór.

We wsi znajduje się zabytkowy kościół filialny pw. NMP i św. Andrzeja z 1722 roku. Na wieży kościoła znajduje się dzwon z 1592 roku wykonany przez stargardzkiego ludwisarza Joachima Karstede^[3]. W roku 1731 mieszkał w Strzmielach pastor Dawid Klubte. W roku 1742 dobra strzmielskie wraz z Czachowem i Smorawiną nabył Jan Fryderyk Loeper. W roku 1752 ma miejsce konsekracja kościoła po zakończonym remoncie.

Kordy wskazują miejsce parkowania opodal kościoła.