Otwór jaskini, najprawdopodobniej naturalny, ma kształt zbliżony do prostokąta o bokach 1,0 x 0,6 m. W otworze znajduje się zaklinowany kamień utrudniający dostęp do środka. Za otworem rozpoczyna się szczelinowata studnia o głębokości 6 m nieznacznie rozszerzająca się ku dołowi. Jej zachodnią ścianę w środkowej części tworzą zaklinowane bloki skalne, a na dnie znajduje się niewielki kamienny stożek usypiskowy. Z dna studni w przeciwległych kierunkach odchodzą dwa korytarze. Jeden w kierunku południowo-zachodnim (SWW) o długości 2,5 m opada nieznacznie i kończy się zagruzowaną szczeliną. Drugi, podążający w kierunku przeciwnym (ENE) ma długość 4 m, w dalszej swojej części staje się stromy i kończy się zagruzowaną szczeliną, której kontynuację widać w zawalisku. Około 1 m przed końcem tego korytarzyka otwiera się ciasna studzienka o głębokości 1,5 m, za którą znajduje się sala o wymiarach 3,5x8 m i wysokości do 2 m. Spąg sali pokryty gliną i rumoszem skalnym opada ku S. W najdalej na S wysuniętej części sali znajduje się najniższy punkt jaskini -10 m. W zachodniej części sali znajduje się krótkie, ciasne połączenie z sąsiadującą sztolnią „Trzy Kominy”.
Jaskinia rozwinęła się w wapieniach środkowego dewonu na szczelinie tektonicznej 800/900. Dno korytarzy pokrywa rumosz skalny, w niedostępnych szczelinach znajduje się osad piaszczysto-ilasty. Na ścianach widoczna jest mineralizacja malachitowa.
Do dna studni wejściowej dociera światło rozproszone. Jaskinia jest sucha, jedynie w czasie opadów i topnienia śniegu wilgotne są ściany i dno studni.
Źródło: http://jaskiniepolski.pgi.gov.pl/
Skrzynkę podejmujesz na własne ryzyko i odpowiedzialność. Potrzebna asekuracja i odpowiednie umiejętności. Jeśli ktoś czuje się na siłach może spróbować zapieraczki.