Wielka Synagoga  znajduje się przy ulicy Bożniczej, zaraz obok małej synagogi. powstała pomiędzy 1637 a 1654 rokiem, na miejscu starej, drewnianej synagogi. W XVIII i XIX wieku budynek został przebudowany - od strony północnej dobudowano dwukondygnacyjny babiniec, od zachodniej parterowy przedsionek z babińcem. W okresie II wojny światowej synagoga została zdewastowana przez okupantów, a po wyzwoleniu w 1945 roku budynek odremontowano i przeznaczono pod warsztaty spółdzielni rzemieślniczej. W latach 1980-1989 budynek stał pozbawiony właściciela i niszczał. Od 1989 w remoncie, który ograniczył się głównie do wymiany dachu. Od 2005 obiekt jest udostępniony do zwiedzania, a cały dochód z biletów przeznaczony jest na remont. Murowany budynek synagogi wzniesiono na planie kwadratu o boku długości 20 metrów, w stylu barokowym, przykryta łamanym dachem. Wewnątrz nad główną salą modlitewną znajduje się pozorne drewniane sklepienie kolebkowe. Na ścianach zachowały się polichromie z przełomu XIX i XX wieku – na ścianie zachodniej m.in. wizerunki lewiatana i woła, na wschodniej zaś wnęka po Aron ha-kodesz.

Mała synagoga została zbudowana w latach 1823-1857 (wg innych źródeł w XVII wieku), jako bożnica dodatkowa dla Synagogi Wielkiej, zbyt małej, aby pomieścić wszystkich wiernych. W XIX wieku dobudowano do ściany zachodniej piętrową przybudówkę z przedsionkiem i domem kahalnym. Podczas II wojny światowej synagoga została doszczętnie zdewastowana przez hitlerowców. Po wyzwoleniu w 1945 roku w zrujnowanym budynku urządzono magazyn. W 1948 roku został odremontowany i przeznaczony na punkt skupu, a w 1966 roku dokonano częściowej przebudowy, zamurowując część okien. Pod koniec lat 70. w obu synagogach planowano urządzić hotel i gospodę, jednak wobec braku funduszy zrezygnowano z tego zamiaru. Od 1986 roku w synagodze trwają prace renowacyjne. Murowany budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta o wymiarach 19,5 na 22 metry, z jednokondygnacyjną główną salą modlitewną od północnego zachodu i nieco wyższą częścią dwukondygnacyjną od południowego wschodu, mieszczącą przedsionek, a nad nim, na piętrze babiniec. Całość przykryta jest dachem czterospadowym i opięta szkarpami. Główna sala modlitewna przykryta jest sklepieniem dziewięciopolowym, które na środku wspierają cztery, XVIII-wieczne, grube filary, połączone archiwoltami, między którymi pierwotnie stała bima. Na ścianie wschodniej zachował się murowany Aron ha-kodesz ujęty dwiema półkolumnami, który wieńczy malowidło przedstawiające słońce wśród chmur wraz z hebrajską inskrypcją: "Od wschodu słońca aż po zachód jego niech imię Haszem będzie pochwalone".   Całość ujęta została w iluzjonistyczne obramienie w postaci fioletowej kotary z pierwszej połowy XIX wieku. Podobną dekorację powtarzano w co najmniej dwu z czterech kolejnych przemalowań.]. Na osi sklepienia znajduje się polichromia przedstawiająca orła trzymającego w dziobie etrog, a w szponach lulaw oraz we wschodniej partii sufitu, przed szafą ołtarzową dwa szofary przy zniszczonym tondzie[4]. Wewnątrz synagogi składowane są pozostałości macew, które pochodziły z kraśnickich cmentarzy żydowskich.

Kesz – magnetyk  -obok małej synagogi.Powodzenia. .