Ulica Nowobramska powstała na początku XIV wieku. Kilkadziesiąt lat później na zachodnim krańcu ulicy postawiono Nową Bramę, która strzegła szlaku prowadzącego do Szczecina. Tym sposobem ulica stała się główną arterią Słupska, prowadzącą do rynku i starego ratusza. Zabudowa ulicy Nowobramskiej spłonęła w marcu 1945 roku, a stojące tu bloki mieszkalne postawiono w latach 60. XX wieku.
Brama Nowa zbudowana w XIV w. w stylu gotyckim, na rzucie prostokąta (12,3 x 10,5 m), trójkondygnacyjna, z ostrołukowym otworem przejazdu. Elewacje wyższych kondygnacji wydzielone fryzami. Jedna z trzech głównych średniowiecznych bram miejskich. Zamykała ona wjazd do miasta z kierunku Sławna, Darłowa i Szczecina. W 1477 r. pożar strawił szczyty i dwuspadowy dach bramy. Około 1650 r. bramę zwieńczono barokowym hełmem a w 1724 r. przykryto ją czterospadowym dachem namiotowym z latarnią. W latach 1724 - 1755 urządzono tu więzienie karne oraz Dom Pracy Przymusowej - przędzalnię wełny, w której zatrudniono żebraków, włóczęgów i Cyganów. W 1836 r. poszerzono przejazd i odnowiono elewację zachodnią bramy. Od połowy XIX w. do I wojny światowej brama była użytkowana jako warsztaty wojskowe. W 1924 r. zlokalizowano tu muzeum regionalne. Funkcje muzealne brama pełniła do 1965 r. Nowa Brama przetrwała ostrzał artylerii starego miasta w Słupsku, dokonany przez Armię Czerwoną już po przejściu frontu w 1945 roku. Obecnie w bramie ma siedzibę Galeria Pracowni Sztuk Plastycznych „Nowa Brama".
Tramwaje jeździły w Słupsku od 1910 do 1959. Początkowo działały dwie linie, oznaczone kolorami czerwonym i zielonym. W 1925 dołączono trzecią, oznaczoną kolorem niebieskim, jednak z powodu nierentowności zamknięto ją w 1929 r. Pamiątką po słupskich tramwajach jest odrestaurowany wagon przy ulicy Nowobramskiej, postawiony tu w 2004 r., w którym mieści się sezonowy punkt informacji turystycznej.
Kesz: pojemnik, prawdziwy i fizyczny, znajduje się w odległości 110 metrów na azymucie 249°. Zawiera papierowy logbook i zatemperowany ogryzek ołówka.