W Starogardzie o konstrukcji ryglowej z 1579 r. Na wieży kościoła znajduje się dzwon z 1572 wykonany przez ludwisarza Joachima Karstede, oraz nieczynny mechanizm zegarowy.

Kościół usytuowano na działce, stanowiącej po dziś dzień cmentarz przykościelny. Ma ta działka plan prostokąta z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, bez wieży zachodniej. Ściany o konstrukcji szkieletowej z drewna dębowego posadowiono na kamiennym fundamencie, wysokiej podmurówce i podwalinie, w której osadzono pionowe słupy i narożne zastrzały. Całość powiązana jest poziomymi ryglami i spięta oczepem. Prostokątne fachy wypełniono otynkowaną cegłą. Okna (jednodzielne) o prostokątnych ościeżach, osadzono symetrycznie w górnej części elewacji północnej i południowej. Okna w prezbiterium są nieco większe.

Wnętrze kościoła przykryto drewnianym stropem belkowanym wspartym na drewnianych wspornikach przyściennych i ozdobnie ciosanym oczepie, oraz dachem dwuspadowym z ceramicznym pokryciem, nad zamknięciem prezbiterium wielopołaciowym. Do południowej elewacji kościoła dobudowano pomieszczenie zakrystii na planie kwadratu i przykryto dachem pulpitowym. Na ścianie zachodniej znajduje się wejście o prostych ościeżach, a w elewacji południowej jest niewielkie okienko o prostokątnym wykroju. W kościele jest ambona z XVIII wieku.

Bardzo oryginalnie prezentuje się dobudowana na początku XX wieku (1909 r.) wieża zachodnia o prostokątnej podstawie i wielokondygnacyjnym korpusie. Zbudowano ją z cegły i została otynkowana. Wtedy też w okna wstawiono witraże (wstawiono 3 jest 2) św. apostołów Piotra i Pawła z pracowni Hansa Schreibera z Berlina. W elewacjach północnej i południowej znajdują się wąskie okienka szczelinowe doświetlające wnętrze. W ścianie zachodniej osadzone są symetrycznie dwa niewielkie okna o prostych ościeżach zamkniętych półkoliście. Portal wejściowy osadzony jest na osi kościoła w elewacji zachodniej. Otrzymał on formę renesansową z prostymi ościeżami, zamkniętymi łukiem półkolistym. Obramienie portalu stanowią dwa pilastry z gzymsami, zakończone trójkątnym przyczółkiem i wieńczącym go krzyżem. Górna kondygnacja wysunięta jest nieco przed lico ścian wieży i osadzona na drewnianych wspornikach. Posiada gęstą konstrukcję szkieletową, krytą dachem naczółkowym (prostopadłym do osi kościoła) z ceramicznym pokryciem. Wieńczy go prostokątna latarnia z iglicą, zakończoną krzyżem. Nadbudowa ta stylizuje do formy domostw ryglowych wznoszonych w regionie, i jest unikatowym rozwiązaniem na terenie Pomorza Zachodniego.

Plac przykościelny o dość regularnym zarysie otoczony jest kamiennym murem z bramkami i furtami. Po dziś dzień pełni on rolę cmentarza. Wewnątrz kościoła jest drewniana empora organowa, wsparta na dwóch kwadratowych słupach, rzeźbionych w części środkowej, imitujących kręcone kolumny. Empory boczne usunięto. W kościele są organy.

Kordy wskazują miejsce, gdzie można zaparkować samochód. Po wejściu na cmentarz, po prawej stronie, w głębi zauważycie ogrodzony murem i metalowym płotkiem granitowy, brązowy, spory krzyż. I tam po lewej od bramy niziutko skryła się keszyna.