Graniczna rzeka Gwda (Granzfluss Küddow) jedna z wielu, wodna granica II Rzeczpospolitej Polskiej.
Czas zaborów to czas „martwej Polski”- państwa, które nie miało racji bytu przez 123 lata według Austrii, Rosji i Prus. Jednak nasze państwo było martwe jedynie terytorialnie. Koniec I wojny światowej przyniósł odbudowę państwa polskiego, którego istnienie przerwał III rozbiór Polski w 1795 r. Formowanie terytorium państwa polskiego rozpoczęte pod koniec 1918 r. trwało do 1922 r. i w takim kształcie przetrwało do wybuchu II wojny światowej. Polska do 1939 roku była otoczona z trzech stron terytorium niemieckim. Granica z Niemcami była bardzo długa (ponad 1912 km długości) i nie była oparta o granicę naturalną.Nieliczne, acz pozbawione znaczenia strategicznego, wyjątki stanowiły rzeki: Wisła, Noteć, Prosna, Liswarta i Odra. Na dawnych mapach, można zauważyć, że kilka mniejszych rzek również stanowiły naturalną granicę zachodnią. Jedną z takich rzek jest Kűddow, czyli Gwda.
Rzeka Gwda, jako granica zaczynała się w miejscowości Ujście, a kończyła w okolicy Piła-Kalina, gdzie znajdował się Kamień Graniczny F001 i Pomnik Niemczyzny (Deutschtumsdenkmal).
Skrzynki szukaj tam, gdzie niegdyś przebiegała granica II RP. Mały pojemnik schowany jest w większym maskowaniu.