Grodzanów to malownicza wieś położona 10 kilometrów od trzech ważnych miejscowości: Brzegu Dolnego, Wołowa i Lubiąża. Grodzanów usytuowany jest w regionie Pradoliny Wrocławskiej. Na zachód od wsi znajduje się najniżej położony punkt gminy Brzeg Dolny, tj. 98/102 m n.p.m. Położenie geograficzne wsi miało wpływ na rozwój historyczny znajdującej się tu osady. Wydajne gleby i wylewy Odry, które nanosiły piasek i żyzny muł, umożliwiały prowadzenie intensywnej gospodarki rolnej . Dzięki obecności rzeki, mieszkańcy mogli korzystać z dogodnego środka transportu, który niewątpliwie sprzyjał temu, by osiedlili się tu ludzie i założyli osadę. W pierwotnym lesie Pradoliny Odry, więc i na ternie osady, dominowały: dąb szypułkowy, jesion wyniosły, lipa drobnolistna, topola biała, wiąz polny oraz różnego rodzaju wierzby. Mimo upływu czasu i dewastacji z rąk człowieka, eksploatacji zasobów naturalnych, podobny stan poszycia utrzymuje się do dziś.
Źródła wskazują na słowiański rodowód wsi. Potwierdzeniem tej teorii jest nazwa miejscowości, która pierwotnie brzmiała: Grodanou. Pierwsze wzmianki historyczne na temat Grodanou pojawiły się na początku średniowiecza w 1202 roku .
Dzisiejszy Grodzanów należał do śląskiej grupy kultury łużyckiej z epoki brązu (1200 -650 lat p.n.e.), na co wskazują archeologiczne znaleziska osady łużyckiej na północ od wsi.
Najstarsze zachowane do dziś zagrody i domostwa pochodzą z XIX wieku. W Grodzanowie znajdują się również domy z okresu przez I wojną światową, którym udało się przetrwać dwa największe konflikty zbrojne. Pozostałością po niemieckich mieszkańcach jest dawniejsza posiadłość, której centrum stanowił pałacyk, dzisiejsza świetlica wiejska. Śladami przeszłości są stojące do dziś i odrestaurowywane przez mieszkańców kapliczki. Pierwsza z nich stojąca pośrodku wsi, nieopodal dzisiejszej świetlicy, pochodzi z okresu 1880 -90. Słupowa, murowana, tynkowana z daszkiem sklepionym łukiem odcinkowym, w zwieńczeniu żelazny krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach. W niszy figurka Matki Boskiej. Ogrodzenie z metalowych prętów. Dziś otoczona jest ławeczkami, które służą mieszkańcom, np. podczas odprawiania Majowych Nabożeństw ku czci Matki Bożej. Druga z kapliczek stoi po zachodniej stronie drogi do Stobna. Jest to kapliczka słupowa z początków XX wieku, murowana, tynkowana, o namiotowym dachu zwieńczonym kamiennym krzyżem. Gzyms kordonowy i wieńczący, nisza sklepiona półkoliście, a w niej figura Matki Bożej. Trzecia z kapliczek zbudowanych na terenie wsi, znajduje się po północnej stronie drogi prowadzącej w kierunku Lubiąża. Kapliczka murowana, nieotynkowana, z czerwonej cegły o dwuspadowym dachu. Prawdopodobnie pochodzi z początków XX wieku. Ozdobiona figurkami przyniesionymi przez mieszkańców.

Skrytka to mały szczelny pojemnik klipsowy zawierający książkę wpisów, kilka przedmiotów na wymianę i miejsce na przedmioty podróżne. Weź koniecznie coś do pisania. Glinianka, przy której został ukryty kesz, jest pozostałością po funkcjonującej niegdyś nieopodal cegielni.

Skrzynka dwusystemowa OC/GC.