Skrzynka należała do projektu TURYSTA ZIEMI RYBNICKIEJ

Knurów (niem. Knurow)

Knurów jest drugim co do wielkości (po Rumi) miastem niebędącym siedzibą powiatu w Polsce, a jedynym niepowiatowym, którego organem władzy wykonawczej jest prezydent.

Na ukształtowanie terenu ma duży wpływ działalność kopalń. Najbardziej widoczne są hałdy w rejonie Szczygłowic. Powstaja zapadliska, bagna i zalewiska bezodpływowe, stawy.

W 1295 w kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis miejscowość wymieniona jest jako Cnurowicz. Pierwsze wzmianki o Knurowie pochodzą z „Księgi uposażeń biskupstwa wrocławskiego”. Z najstarszych dokumentów z 1305 i 1447 roku dowiadujemy się, że okolica Knurowa terytorialnie należała do ziemi gliwickiej.

Na przestrzeni wieków losy Knurowa toczyły się podobnie jak całego Górnego Śląska, który przechodząc z rąk do rąk ostatecznie po wojnach śląskich znalazł się w granicach Królestwa Prus.

Zasadnicze zmiany nastąpiły na przełomie XIX i XX wieku, związane z procesem industrializacji. Knurów z osady typowo wiejskiej przekształcił się w ośrodek przemysłowy. Dotychczasowa zabudowa siedliskowa wzbogacona została nowymi obiektami. Po odkryciu bogatych złóż węgla kamiennego podjęto decyzję o budowie koksowni oraz kopalni. Dzięki temu w latach 1900-1921 w północno-wschodniej części Knurowa powstały cztery kolonie dla urzędników i robotników. Są to przykłady tzw. osiedli patronackich, wznoszonych w sąsiedztwie macierzystych zakładów pracy. Twórcą i projektantem knurowskich kolonii był światowej sławy urbanista Karl Henrici. Zespoły te odznaczały się regularnością i geometrycznością układu. Do dziś obiekty te zresztą zachowały swój odrębny charakter od reszty miasta wyróżniając się cechami wiejskiej zabudowy z dużą ilością zieleni. Poza domami mieszkalnymi sukcesywnie rozbudowano infrastrukturę towarzyszącą. Uruchomiono w 1908 roku pierwszą linie kolejową, w 1912 roku powstał jeden z najbardziej charakterystycznych budynków – Lecznica Spółki Brackiej. W rejonie ulic Niepodległości i 1 Maja wzniesiono kilkanaście, w większości modernistycznych kamienic.

II wojna światowa dotarła tu 1.09.1939 roku o godz. 5.00, kiedy to oddziały niemieckie przekroczyły granicę polską od strony Szywałdu i zajęły Knurów broniony przez byłych powstańców śląskich.

Knurów uzyskał prawa miejskie w 1951 roku, utworzono dzielnice Krywałd i Szczygłowice.

Warto zobaczyć:

• • III Kolonia – jedno z większych zachowanych osiedli robotniczych na Śląsku
  • Pomnik Powstańców Śląskich
  • Cmentarz zabytkowy z 1945 roku
  • Kapliczka przydrożna Jana Nepomucena z 1919 roku
  • Kościół parafialny św. Cyryla i Metodego
  • Dawny Dom Kultury, pierwotny hotel z 1905 roku
  • Budynek Dyrekcji KWK Knurów z 1912 roku
  • Dawny dwór z lat 1853/1914 na terenie dóbr rycerskich, obecnie budynek Izby Tradycji Górniczej
  • Kamienice zwane familokami z 2. połowy XIX wieku i początku XX wieku
  • Ratusz z lat 1925/1929
  • Lecznica Spółki Brackiej z 1912 r. , obecnie zespół budynków szpitala miejskiego
  • XVI-wieczny drewniany kościół pw. św. Wawrzyńca (znajdujący się obecnie w Chorzowie z rzeźbą Pięknej Madonny z Knurowa pochodzącej z 1420 roku, jest obok Madonny z Krużlowej jedną z najwspanialszych w Polsce rzeźb przedstawiających średniowieczne Madonny.
  • kościół pw. św. Cyryla i Metodego z oryginalnymi wystrojem projektu Henryka Burzca – rzeźbiarza z Zakopanego.

Skrzynka to multicache start + finał.

Start blisko małej rzeczki Knurówka (lewy dopływ Bierawki) - zanim powstała kopalnia można było się w niej kąpać.

Finał w pozostałościach młyna wodnego (były w Knurowie dwa, jeden jeszcze istnieje jako budynek mieszkalny).