Kościół wchodzi w skład grupy obiektów Renesansu Lubelskiego.

Renesans lubelski tworzą obiekty murowane z początku XVII wieku, zwłaszcza kościoły, które posiadają wspólne cechy jak:

• obiekty są budowane na planie-rzucie, jednonawowym,
• prezbiterium jest węższe w tych obiektach, od nawy, które zakończone jest półkoliście,
• fasada kościoła jest bez wieży,
• posiadają beczkowe sklepienie z lunetami,
• posiadają stromą konstrukcję dachu,
• tynkowane ściany,
• dekoracja zewnętrzna skupiona na szczytach fasady,
• dekoracja wewnątrz ześrodkowana na sklepieniu, wykonana w sztukaterii, geometryczna w kształtach,
• kaplice boczne umieszczone-przybudowane do ściany nawy,
• ściany wewnątrz obiektów z pilastrami,
• chór wsparty na trzech łukach lub na jednym, rozpiętym na szerokość całej nawy,
• okna wysokie i wąskie, zakończone półkoliście u góry.

Kościół murowany z kamienia i cegły, trzynawowy, w stylu renesansu lubelskiego, przy prezbiterium zakrystia, w środku bocznych naw 2 kaplice renesansowe, wybudowane razem z kościołem, na frontonie wieża z kruchtą w przyziemiu, nad nawą wieżyczka na sygnaturkę.  Mimo licznych prac remontowych po zniszczeniach zachował swój pierwotny styl, choć zmienił nieznacznie wygląd zewnętrzny poprzez dobudowanie dwu kaplic i usypania skarp dla wzmocnienia murów. Zewnętrzna ściana prezbiterium zwrócona do ulicy Zamojskiej posiada niszę, w której znajduje się płyta kamienna, a na niej kartusz herbowy Zamoyskich i akt erekcji kościoła przez biskupa Jerzego Zamoyskiego w języku łacińskim. W drewnianym ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Mikołaja. Kościół posiada 4 ołtarze boczne, drewniane: w nawie lewej z obrazem św. Walentego, a w prawej - z obrazem Matki Boskiej. Wszystkie ołtarze wykonano w stylu renesansowym. 

Na sklepieniach w nawie głównej i w nawach bocznych zachowała się sztukateria z okresu budowy kościoła (1620r.) w typie kalisko - lubelskim, a także bogato zdobione obramienia okien i gzyms wieńczący. Dekoracja stiukowa w nawie i prezbiterium naśladuje dekorację w Katedrze Zamojskiej. W prezbiterium kościoła zastosowano listwowe podziały sklepienia, zaś w nawie głównej i bocznych złożoną dekorację ornamentową. Halowy korpus, plan wnętrza kościoła i szerokie, wieloboczne absydy prezbiterium zachowały tradycyjne formy. Wyposażenie kościoła pochodzi z różnych okresów. Najstarsze ołtarze naw bocznych pochodzą z początku XVII wieku i przedstawiają wczesne formy baroku o bogatej dekoracji ornamentalnej. Z końca XVII w. pochodzi ambona o bardzo efektownym kształcie z figurami aniołów wspierających baldachim. Częściowo zachowało się bogate wyposażenie renesansowe i barokowe, a także w ołtarzach kilka obrazów pędzla Rafała Hadziewicza, dwa inne obrazy:  Święta Rodzinai  Chrystus nauczający w świątyni, pochodzące z I poł. XVII w. są prawdopodobnie autorstwa malarza Jana Kasińskiego. Na chórze muzycznym 12-głosowe organy, zbudowane w r. 1893 przez firmę Jana Śliwińskiego ze Lwowa, remontowane m.in. w r. 1956.Do kościoła prowadzi barokowa brama z XVIII w. Przed wejściem do świątyni, po prawej stronie, stoi figura z połowy XVIII wieku na oryginalnym  butelkowym cokole. Przedstawia postać Najświętszej  Maryi Panny, stojącej na kuli ziemskiej i depczącej węża - symbol zła. 

Obok kościoła stoi dzwonnica, z kaplicą grobową, w stylu renesansowym, wybudowana razem z kościołem z fundacji ks. Mikołaja Kiślickiego, 2 dzwony zostały wykonane przez firmę Felińskiego w Przemyślu, poświęcone 14 1V 1949 r. przez ks. kan. S. Szepietowskiego.

 Co do kesza:

Kesz w lewej furtce na plac kościelny.Kordy nie wskazują kesza.

Powodzenia.