O męstwie Bohaterów Bitwy nad Bzurą świadczą liczne cmentarze wojenne, pożółkłe dokumenty archiwalne i opowieści nielicznych już żyjących świadków tamtych tragicznych wydarzeń.

My odwiedziliśmy ponad 70 cmentarzy rozrzuconych na wielu rubieżach pola bitwy i do odwiedzenia części z nich pragniemy Was zaprosić. Wybraliśmy je tak aby zobrazować ogromny obszar pola bitwy.

16 września 1939 r. pod Ruszkami i Kiernozią doszło do największej chyba w całej kampanii wrześniowej bitwy z udziałem niemieckich wojsk pancernych i bezsprzecznie ich największej klęski.

16 września na kierunku Ruszki i Adamowa Góra nacierały od wschodu znad Bzury czołgi niemieckiej 4 Dywizji Pancernej - Panzer-Regiment 35, który dysponował na tym etapie kampanii 88 czołgami ze 177-182 jakimi dysponował w dniu wybuchu wojny. Tyle też czołgów wzięło udział w tej bitwie.

W tym samym czasie z rejonu Kozłowa Szlacheckiego w kierunku na Janów i Giżyce nacierała część pododdziałów niemieckiej 1 Dywizji Pancernej.

Ostateczny celem ataku obu atakujących pododdziałów 1 i 4 Dywizji Pancernej były Ruszki, gdzie obie atakujące grupy pancerno-motorowe miały się ze sobą połączyć i kontynuować natarcie wspólnie w celu przepołowienia sił polskich.

Jednakże nigdy do tego spotkania nie doszło ponieważ oba pancerne zagony poniosły klęskę.

W tych walkach ze strony polskiej uczestniczyły przede wszystkim pododdziały trzech dywizji piechoty - 16 Dywizji Piechoty, 17 Dywizji Piechoty (z której były pododdziały odpierające atak niemiecki w boju pod Ruszkami ) oraz 25 Dywizji Piechoty.

W trwającej niewiele ponad godzinę bitwie pod Ruszkami od ognia zaporowego a potem ognia na wprost 4 haubic 100 mm z 17 Pułku Artylerii Lekkiej zostały zniszczone 22 czołgi i 30 motocykli przy niewielkich stratach własnych (ranny 1 oficer i 4 kanonierów). W czasie tego krótkiego boju haubice wystrzeliły około 250 pocisków. Następnego dnia saperzy wysadzili uszkodzone pojazdy aby uniemożliwić ich ewentualną naprawę.

1 Dywizja Pancerna zarówno pod Różkami i w walkach pod Kiernozią, w których brała udział cała reszta jej sił poniosła zupełną klęskę. Jej siły pancerne zostały rozproszone i rozbite a następnie okrążone przez polskie jednostki.

Decydującym momentem bitwy pod Kiernozią w dniu 16 września było ostateczne zatrzymanie natarcia niemieckiego na linii wiosek Błędów, Karnków, Rożyce, Osiek przez wielokrotnie słabsze oddziały polskie - 58 Pułk Piechoty z dwoma działkami przeciwpancernymi, jedną haubicą 155 mm oraz bliżej nieznaną ilością karabinów przeciwpancernych.

Podczas tej walki Niemcy stracili kilkanaście czołgów (najpewniej sporą część z nich zniszczyła ogniem pośrednim lub na wprost polska haubica 155 mm). Już wtedy natarcie niemieckie było chaotyczne i nieskoordynowane, ponieważ zostało kompletnie zdezorganizowane podczas wcześniejszych walk z kolejnymi polskimi przeciwpancernymi punktami oporu ("jeże"), podczas których oddziały pancerne poniosły znaczne straty nie odnosząc żadnych sukcesów (po każdorazowym poniesieniu strat oraz niemożności złamania oporu, polskie "jeże" były przez niemieckie oddziały pancerne po prostu omijane - w wyniku czego nastąpiło porwanie sieci łączności między czołgami i sieci dowodzenia - niemieckie oddziały uległy rozproszeniu - nie miały też wsparcia piechoty, która została zatrzymana a następnie odparta przez Polaków już w początkowej fazie natarcia ponosząc ciężkie straty pod celnym polskim ogniem i nie była w stanie posuwać się dalej w ślad za czołgami). Po niepowodzeniu pierwszego natarcia na linii Błędów - Karnków - Różyce - Osiek, Niemcy spróbowali się przegrupować po czym zaatakowali ponownie - tym razem z większą siłą. Jednakże w międzyczasie 58 Pułku Piechoty otrzymał posiłki i natarcie niemieckie zostało ostatecznie odparte, ponownie ze stratą wielu czołgów. Następnie oddziały polskie przeszły do kontrnatarcia i wkrótce rozproszone i pobite niemieckie związki pancerne zostały okrążone wgłębi ugrupowania Armii "Poznań" i "Pomorze", po czym były systematycznie niszczone - zwłaszcza w nocy z 16 na 17 września toczyły się dramatyczne walki, które Niemcy ochrzcili mianem "piekła pod Kiernozią”

Rozbite i uszkodzone na polu walki pojazdy zostały wysadzone przez polskich saperów. Część czołgów zdołała się przebić z okrążenia (część z nich już w dniu 17 września - po dramatycznej nocy, kiedy to okrążone czołgi były nieustannie atakowane przez polską piechotę a inne w dniach kolejnych - 18 oraz 19 września). Pozostałe zostały uwolnione z okrążenia przez inne pododdziały niemieckie.

Na cmentarzach w Kiernozi spoczywają bohaterowie tych krwawych wrześniowych dni.

W skrzynce poza pamiątkowymi certyfikatami i gadżetami na wymianę umieszczono garść pamiątkowych coinów. Takie same coiny znajdują się w pozostałych skrzynkach tego cyklu. Dlatego prosimy znalazców aby zabierali tylko jeden coin niezależnie od ilości znalezionych skrzynek co pozwoli większej ilości koleżanek i kolegów pozyskanie tej pamiątki.

W niektórych skrzynkach na  okładce logbooka znajdują się litery i przyporządkowane im cyfry, które potrzebne będą do znalezienia skrzynek bonusowych i skrzynki finałowej dla tego cyklu.

To jak długo kesze przetrwają zależy od nas tak więc podejmujemy dyskretnie i odkładamy podobnie a do tego obchodzimy się z keszem jakby to był nasz własny a wtedy inni będą mieli okazje też go odnaleźć w stanie który może cieszyć oko.

Zasady reaktywacji

Reaktywacja jest możliwa tylko po bezpośrednim kontakcie z autorem/właścicielem skrzynki

Przeczytaj więcej o reaktywacji skrzynek TUTAJ

Musisz być zalogowany, aby zobaczyć dodatkowe informacje.