W Szczodrem (Sybillenort) od XIX w. do dziś przetrwały fragmenty kompleksu pałacowego. Powstał on na wzór głównej rezydencji królów angielskich, więc nazywano go „Śląskim Windsorem”. Słynął z pięknych komnat. Jedną z nich była tzw. Sala Łysych – nazywano ją tak, ponieważ głowy łysych mężczyzn odbijały się w przeszklonym suficie. Przybywały tu tysiące turystów, aby podziwiać bezcenne obrazy i ryciny etc., w tym pamiątki z czasów Napoleona I i porcelanę miśnieńską. Tylko tutaj można było zobaczyć serwisy stołowe wykonane specjalnie na królewski stół.
  Jeszcze w trakcie przebudowy dokonano włamania do pałacu. Sprawców złapano, a ich portrety powieszono na sali, dla przestrogi. W latach1792-1802 książę oleśnicki Fryderyk August von Braunschweig-Oels rozbudował pałac, dodając cztery nowe skrzydła. Postawił dwie wieże z kopułami, urządził teatr, kawiarnię i wozownię, w której znalazły się wystawne wozy i karety, nieomal w stylu królewskim. Za Fryderyka Augusta rozpoczął się okres świetności Sybillenort. Pałac otoczony został 75-hektarowym ogrodem krajobrazowo-botanicznym, sięgającym aż po Długołękę. Obok pałacu zbudowano oranżerię, a dodatkową atrakcją był teatr, w którym występowali aktorzy z Wrocławia oraz sprowadzony specjalnie z Brunszwiku balet.
  Następnym po księciu Chrystianie Ulryku właścicielem pałacu był książę Wilhelm. Dla niego pałac w Szczodrem był przede wszystkim miejscem zabawy i wypoczynku. Po śmierci Wilhelma w 1884 r. pałac odziedziczył król Saksonii Albert z dynastii Wettynów, który wprowadził zasadnicze zmiany. Życie pałacowe popłynęło wolniejszym tempem. Nakazał księdzu katolickiemu poświęcić wszystkie pomieszczenia pałacu, teatr zlikwidował, a w jego miejsce urządził kaplicę. Jego żona Karolina, szwedzka księżniczka Waza, sprowadziła do kaplicy antyczny marmurowy ołtarz z Wenecji. Przed pałacem król Albert postawił fontannę, która istniała do lat 60. XX w. W 1895 r. pałac wzbogacił się o nową jadalnię, której ściany pokryte były wytłoczoną skórzaną tapetą z malowidłami przedstawiającymi sceny z mitologii greckiej. Król Albert zmarł w Szczodrem w 1902 r. Na pamiątkę po nim Karolina wybudowała pomnik – krzyż kamienny z wyrytym w marmurze fragmentem poezji Goethego (zachowany do dzisiaj).
  Następnym właścicielem pałacu był brat Alberta Georg. A od 1904 r. ostatni król Saksonii Fryderyk III saski. Mieszkał w Szczodrem także po swojej abdykacji w 1918 r., aż do śmierci w 1932 r. Po śmierci Augusta pałac opustoszał – jego syn Chrystian sprzedawał wyposażenie na licytacjach, a resztę przewiózł do swojego pałacu koło Drezna. Pałac stał się całkiem opuszczony i zaniedbany. Majątek przejęło wojsko, a w okresie II wojny światowej hitlerowskie SS. Chociaż wnętrze pałacu uległo spaleniu w 1945 r., sama bryła zachowała się w dobrym stanie co najmniej do 1955 r., po czym została rozebrana. Z rozbiórki ocalał niewielki fragment całości – północna część wschodniego skrzydła. W resztkach pałacu w latach 1977-1980 utworzono Ośrodek Doskonalenia Zawodowego. Po 1989 r. pałac wraz z przyległym terenem został sprzedany włoskiej spółce, która się nim nie interesuje. Budynek wraz z przyległym terenem ulega dewastacji.

https://www.facebook.com/photo.php?v=424088757694941&set=vb.127130390724114&type=2&theater

keszyk jest w bramie południowej, przy lewym przyczółku, w pierwszej dziurce w murze, h=1,2m. Do hasła trzeba podać ile jest tarcz herbowych na bramie