Warte uwagi : góra nazwę swą zawdzięcza poprzez oddziaływanie silnej antropopresji, która miała tu miejsce - na potrzeby prac górniczych pozyskiwano tu drewno do tego stopnia że wykarczowano wszystkie drzewa pokrywające niegdyś tę górę.

Dla ciekawych:
Karczówka (340 m n.p.m.) to najwyższe wzniesienie Pasma Kadzielniańskiego. Zbudowana jest głównie z wapieni dewońskich, które widoczne są w licznych odsłonięciach. Skały te zostały spękane podczas ruchów górotwórczych. W powstałych w ich wyniku szczelinach następowała mineralizacja kruszcowa. Tworzyły się w nich m.in. żyły i gniazda kalcytu, galeny oraz barytu. Przez co najmniej sześć wieków Karczówka była miejscem eksploatacji cennych kruszców. Na porośniętych mieszanym lasem zboczach góry znajdują się liczne zagłębienia, pozostałości po szybach i szparach górniczych. Układają się liniowo na osi północ – południe. Charakterystyczne dla świętokrzyskiego górnictwa kruszcowego szpary miały zwykle do 20 m głębokości i kilkadziesiąt metrów długości. Drążono je wzdłuż żył kruszcu wypełniającego pęknięcia tektoniczne. Większość jest w znacznym stopniu zasypana ziemią i liśćmi. Niektóre zostały wyczyszczone, stanowią stanowiska i przystanki ścieżki geologiczno-kruszcowo -górniczej wyznaczonej na Karczówce oraz sąsiednich wzgórzach. Dawni gwarkowie kruszyli wapienne skały głównie w poszukiwaniu galeny, czyli siarczku ołowiu zawierającej rownież niewielkie domieszki srebra. Nazywali ją ołowianką. W 1646 roku gwarek Hilary Mala znalazł w pobliżu Karczówki duże bryły tego cennego kruszcu, z którego powstały unikatowe dzieła sztuki.
Wykonaną z tej galeny płaskorzeźbę Matki Boskiej z Dzieciątkiem podziwiać można w kieleckiej bazylice katedralnej. Rzeźba św. Antoniego trzymającego małego Jezusa znajduje się w kościele parafialnym w Borkowicach koło Przysuchy (województwo mazowieckie). Z największej bryły wyrzeźbiona została figura św. Barbary, patronki górników. Z podstawą ma około półtora metra wysokości. Znajduje się w ołtarzu kaplicy przy kościele św. Karola Boromeusza na szczycie Karczówki. Z umieszczonego na marmurowej płycie na ścianie wierszowanego napisu można się dowiedzieć, że Mala wykopał trzy „grana wielkie” 7 grudnia 1646 roku, a starosta kielecki Stanisław Czechowski „kazał je obrobić, by temi statuami kościoły ozdobić”. Św. Barbarę z galeny otaczali czcią okoliczni górnicy, zwracała również uwagę miłośników sztuki. W swoich zbiorach chciał mieć rzeźbę Uniwersytet Jagielloński, lecz biskup kielecki Wojciech de Boża Wola Górski odmówił prośbie rektora uczelni w 1812 roku. Widoczna z większości kieleckich osiedli Karczówka od wieków stanowiła ulubione miejsce spacerów mieszkańców miasta i ich gości. Także i dziś jest często odwiedzana, o czym świadczą przecinające wzgórze liczne ścieżki wydeptane obok wyznaczonych szlaków. Turysta prócz zabytkowego zespołu klasztornego i pamiątek po dawnych górnikach zobaczy tam wspaniałe widoki,
jakie rozciągają się z betonowej platformy nad północnym zboczem. Widać stamtąd panoramę znacznej części świętokrzyskich wzniesień – od Łysicy na wschodzie po Górę Dobrzeszowską na zachodzie. Kto wejdzie na wieżę kościoła (jest taka możliwość), zobaczy przy dobrej pogodzie praktycznie całe Góry Świętokrzyskie. W przyszłości wycieczki na Karczówkę będą jeszcze atrakcyjniejsze, ponieważ przy prowadzącej na nią od strony centrum Kielc alei powstaje
kilkunastohektarowy ogród botaniczny.

Opis zaczerpnięty z przewodnika ,,Świętokrzyski szlak archeo-geologiczny''

O SKRZYNCE:

Na Karczówkę ze śródmieścia Kielc dotrzeć najłatwiej ul. Karczówkowską, zaprowadzi tam także ul. Podklasztorna (z osiedli Czarnów i Podkarczówka).

Skrzynka ukryta jest w jednym z przystanków ścieżki przybliżających nam historię tej góry gdy była ona wykorzystywana górniczo.
Kordy troszkę mi szalały +- 7m więc jężeli ktoś ma możliwość proszę o ich zweryfikowanie i ewentualne podesłanie mi ich w wiadomości.