Show cache statistics
Please log in to see the coordinates.
Altitude: 224 m. ASL.
Region:
Poland > lubelskie
Cache type: Traditional
Size: Micro
Status:
Ready for Search
Date hidden: 30-10-2013
Date created: 30-10-2013
Date published: 30-10-2013
Last modification: 03-11-2013 
43 visitors 
25 x rated 
Rated as: Good
Cache attributes
Description
PL
W latach 70. ubiegłego wieku Kraśnik należał do grupy miast festiwalowych. Miasto nie gościło topowych piosenkarzy, nie można jednak powiedzieć, że festiwal organizowany w Kraśniku był wydarzeniem niszowym. Wszystko zaczęło się pod koniec lat 60. W roku 1969 odbył się w Kraśniku Lubelskim I Festiwal Pieśni Partyzanckiej. Mała, kameralna impreza o zasięgu powiatowym, której celem było pielęgnowanie polskiej pieśni partyzanckiej. Na I Festiwal wpłynęło 29 zgłoszeń. Laureatem został chór OSP z Księżomierzy. Rok później liczba zgłoszeń wyniosła 50., a liczba uczestników, reprezentujących pięć województw, 747. Zwycięzcami zostali: chór ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Kraśniku, zespół "Haleyjen" z Wrocławia i Zofia Pilarska z Lublina. W roku 1971 Festiwal Pieśni Partyzanckiej w Kraśniku gościł ok. 800 wykonawców (97 zgłoszeń) z całego kraju. Po laury sięgnęli: Chór "Wierchy" z Zakopanego, Chór Ziemi Biłgorajskiej, zespół "Topnar 1909" z Nałęczowa i Ryszard Zabielski z Łukowa. Trzeci festiwal odbywał się w salach kinowych ZDK w Kraśniku Fabrycznym oraz w sali Powiatowego Domu Kultury w Kraśniku Lubelskim. Rosnąca liczba uczestników, a co za tym idzie popularność imprezy, wywołała dyskusję o potrzebie budowy amfiteatru. Plany budowy amfiteatru udało się zrealizować bardzo szybko. W styczniu 1972 roku władze miejskie podjęły decyzję o budowie amfiteatru, w drugiej połowie lutego opracowano dokumentację, a 15 marca, w zapuszczonym wąwozie przy ulicy Karmelickiej rozpoczęły się prace. Na początku maja niecka amfiteatru była całkowicie przygotowana, trwały prace kosmetyczne, bowiem już w nowym obiekcie miał odbyć się IV Festiwal Pieśni Partyzanckiej. Realizację tego przedsięwzięcia w tak szybkim tempie określano w gazetach wojewódzkich "cudem w Kraśniku". W kolejnym roku liczba uczestników była podobna do tej z poprzedniego. Przyjechali wykonawcy z całego kraju. Chór "Harmonia" z Tarnowa, zespół "Poziomki" z Przasnysza, zespół Powiatowego Domu Kultury w Ostrzeszowie i Bogusława Krupska z Radomska, okazali się najlepsi w tej edycji festiwalu. W roku 1973 odbył się jubileuszowy, V Festiwal Pieśni Partyzanckiej, z największą, aż 1200, liczbą uczestników. Laureatami zostali: Chór Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, zespół wokalny "Marty" z Wrocławia, Zespół wokalno-instrumentalny "Topnar 1909" z Nałęczowa, zespół "Renoma" z Kwidzyna i Tamara Kucera z Zabrza. W roku 1974, w FPP uczestniczyło 1000 wykonawców, w tym największa w historii festiwalu liczba chórów - 51. Laureaci: Chór Dziecięcy z Wrześni, zespół wokalny "Pryzmat" z Łodzi i Maria Jędrzejewicz z Łukowa. W roku 1975 kraśnicka impreza zmieniła nazwę na Festiwal Pieśni Walki i Pracy. Laureatami VI FPWiP zostały zespoły: "Logarytm" z Dynowa, "Renoma" z Kwidzyna i "Namiar" z Warszawy oraz solista Bogdan Wolak z Tomaszowa Mazowieckiego. W roku 1976 po raz drugi odbył się Festiwal Pieśni Walki i Pracy, w którym wzięło udział 700 uczestników, z 17 województw. Najlepsi to: zespół "Ikersi" ze Świdnika, "Toccata" z Krakowa, Ewa Kotarba z Krakowa, Chór Akademicki Uniwersytetu Łódzkiego i Żeński Chór Kameralny Akademii Ekonomicznej z Poznania.
W roku 1977 nastąpiła kolejna zmiana nazwy. Kraśnik był gospodarzem IX Festiwalu Pieśni o Ojczyźnie. Inauguracja festiwalu, połączona z manifestacją kraśniczan, odbyła się przy Pomniku Partyzanta. Manifestację zakończył występ solisty zespołu Paradoks, Piotra Płechy, który odśpiewał " Hej w lesie" oraz "Tacy sami chłopcy". Festiwal odbywał się w deszczowej aurze, dlatego większość występów przeniesiono do Zakładowego Domu Kultury. W związku z przypadającym w tym samym roku jubileuszem 600 lecia istnienia miasta, odbyło się wiele imprez towarzyszących, w tym m.in. występ popularnego wówczas zespołu Happy End oraz Krakowskiej Kapeli Podwórkowej. W gronie solistów I miejsca nie przyznano, drugie zajęła Barbara Dachowska z Kielc, trzecie Piotr Płecha. W grupie zespołów wokalnych wygrał zespół "Adrem" z Łodzi, który otrzymał nagrodę w wysokości 10 tys. zł. W kategorii zespołów wokalno-instrumentalnych triumfował "Amati" z Bytowa (10 tys.), zaś w kategorii chórów Chór Akademicki Uniwersytetu Łódzkiego, który otrzymał nagrodę w wysokości 25 tysięcy złotych. W roku 1979 Festiwal Pieśni o Ojczyźnie tradycyjnie odbył się w połowie lipca. Większą rangę nadała imprezie transmisja telewizyjna koncertu laureatów. Wpłynęło to na duże zainteresowanie wykonawców. W kraśnickiej imprezie udział wzięło ponad 1100 osób, reprezentujących 29 województw. Dla kraśniczan impreza miała szczególny wymiar, bowiem startował w niej bardzo popularny w tamtym czasie zespół PARADOKS. Grand Prix festiwalu w kategorii solistów zdobyła Wanda Heering z Warszawy, w kategorii zespołów wokalnych "Makowe Panienki" z Koszalina. PARADOKS zdobył jedno z trzech wyróżnień oraz nagrodę publiczności. Rok 1979 był jednym z bardziej owocnych dla prowadzonego przez Jerzego Bidiuka zespołu, działającego przy Zakładowym Domu Kultury w Kraśniku. Występ na kraśnickiej scenie poprzedził udział w sesji nagraniowej w Polskim Radio. W roku 1979 PARADOKS zdobył I miejsce na Wojewódzkim Przeglądzie Muzycznych Zespołów Szkolnych, I miejsce i nagrodę publiczności na Przeglądzie Wokalistów i Młodzieżowych Zespołów Muzycznych "Świdnik - 79", "Kryształową Nutę" na Ogólnopolskim Przeglądzie Form Wokalnych i Instrumentalnych "Wrocławski Maj" oraz "Złotą Jodłę" na harcerskim Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej "Kielce 79". W Festiwalu Pieśni o Ojczyźnie, który odbywał się w roku 1980, I miejsce i Grand Prix zdobył Chór Mieszany LO i Zakładowego Domu Kultury Kopalni "Pstrowski" w Zabrzu - Rokitnicy. Kraśnicki PARADOKS, podobnie jak rok wcześniej, zdobył nagrodę publiczności. Galowy koncert został zarejestrowany przez telewizję, jego fragmenty wyemitowano 22 lipca. Na cztery lata zawieszono festiwal, co miało związek głównie z wprowadzeniem stanu wojennego w Polsce. Organizację festiwalu w kraśnickim amfiteatrze wznowiono w 1984 roku imprezą pod nazwą XIII Krajowe Spotkanie z Pieśnią i Piosenką o Ojczyźnie, w której wzięło udział 550 wykonawców. Impreza miała nieco odmienny charakter od tych z lat 70. Przez pierwsze trzy dni prowadzono zajęcia warsztatowe, w trakcie których chóry i zespoły brały udział we wspólnej nauce śpiewania pieśni patriotycznych i narodowych. Krajowe Spotkania z Pieśnią i Piosenką o Ojczyźnie odbyły się w już odmienionej scenerii, bowiem wykonano zadaszenie nad sceną kraśnickiego amfiteatru. Wkopano 9 potężnych, stalowych słupów, utrzymujących dach, na wykonanie którego zużyto 5 ton blachy. W gronie solistów największe uznanie zyskał występ Małgorzaty Paneckiej, studentki I roku Pedagogiki UMCS, która w tym samym roku została laureatką koncertu debiutów w Opolu. Kolejne spotkania z pieśnią odbyły się w dniach 7-13 lipca 1985 roku. Po zakończeniu imprezy podjęto decyzję o organizowaniu jej co dwa lata i nadaniu ponownie formy rywalizacji. W lipcu 1986 roku w kraśnickim amfiteatrze nie śpiewano więc pieśni partyzanckich i o ojczyźnie. 13 lipca w "zastępstwie" festiwalu w amfiteatrze odbył się Przegląd Strażackich Orkiestr Dętych. Pierwsze miejsce zajęła Orkiestra Dęta z Nałęczowa, drugie z Niedrzwicy Dużej. Jubileuszowy, a zarazem ostatni, XV Festiwal Pieśni i Piosenki o Ojczyźnie odbył się w dniach 16-20 czerwca 1987. Główną nagrodę zdobył Chór Akademicki Teologii Katolickiej w Warszawie oraz zespół wojskowy "Źródło" z Warszawy. Gościem honorowym imprezy była Beta Kozidrak z zespołem BAJM, która dała koncert 17 czerwca. Tradycją niemal było że podczas trwania festiwali zawsze padało. Utarło się nawet ludowe przysłowie - "Zbieraj siano rolniku bo festiwal w Kraśniku". Dzisiejszy amfiteatr to miejsce już odnowione. Dobiegła końca modernizacja ul. Festiwalowej i amfiteatru, który zasłynął nie tylko z uwagi na artystyczne przedsięwzięcia i swój wiek, ale także z powodu zniszczeń, jakie poczyniła kilka lat temu ulewa podtapiając okoliczne ulice: Kościuszki i Festiwalową oraz zaplecze pod sceną amfiteatru. Właśnie wymieniono na widowni krzesełka, gdzie zamiast drewnianych ławek pojawiły się plastikowe siedzenia - takie, jak na stadionach piłkarskich. Wyremontowano też pobliski plac, na którym przygotowano parking na 41 miejsc. Nowe są chodniki i uliczne oświetlenie. Co najważniejsze wybudowano wodociąg i kanalizację deszczową, co pozwoli uniknąć powtórki z podtopienia sprzed pięciu lat. Teraz pozostanie tylko przebudowa sceny i jej zaplecza.
W roku 1977 nastąpiła kolejna zmiana nazwy. Kraśnik był gospodarzem IX Festiwalu Pieśni o Ojczyźnie. Inauguracja festiwalu, połączona z manifestacją kraśniczan, odbyła się przy Pomniku Partyzanta. Manifestację zakończył występ solisty zespołu Paradoks, Piotra Płechy, który odśpiewał " Hej w lesie" oraz "Tacy sami chłopcy". Festiwal odbywał się w deszczowej aurze, dlatego większość występów przeniesiono do Zakładowego Domu Kultury. W związku z przypadającym w tym samym roku jubileuszem 600 lecia istnienia miasta, odbyło się wiele imprez towarzyszących, w tym m.in. występ popularnego wówczas zespołu Happy End oraz Krakowskiej Kapeli Podwórkowej. W gronie solistów I miejsca nie przyznano, drugie zajęła Barbara Dachowska z Kielc, trzecie Piotr Płecha. W grupie zespołów wokalnych wygrał zespół "Adrem" z Łodzi, który otrzymał nagrodę w wysokości 10 tys. zł. W kategorii zespołów wokalno-instrumentalnych triumfował "Amati" z Bytowa (10 tys.), zaś w kategorii chórów Chór Akademicki Uniwersytetu Łódzkiego, który otrzymał nagrodę w wysokości 25 tysięcy złotych. W roku 1979 Festiwal Pieśni o Ojczyźnie tradycyjnie odbył się w połowie lipca. Większą rangę nadała imprezie transmisja telewizyjna koncertu laureatów. Wpłynęło to na duże zainteresowanie wykonawców. W kraśnickiej imprezie udział wzięło ponad 1100 osób, reprezentujących 29 województw. Dla kraśniczan impreza miała szczególny wymiar, bowiem startował w niej bardzo popularny w tamtym czasie zespół PARADOKS. Grand Prix festiwalu w kategorii solistów zdobyła Wanda Heering z Warszawy, w kategorii zespołów wokalnych "Makowe Panienki" z Koszalina. PARADOKS zdobył jedno z trzech wyróżnień oraz nagrodę publiczności. Rok 1979 był jednym z bardziej owocnych dla prowadzonego przez Jerzego Bidiuka zespołu, działającego przy Zakładowym Domu Kultury w Kraśniku. Występ na kraśnickiej scenie poprzedził udział w sesji nagraniowej w Polskim Radio. W roku 1979 PARADOKS zdobył I miejsce na Wojewódzkim Przeglądzie Muzycznych Zespołów Szkolnych, I miejsce i nagrodę publiczności na Przeglądzie Wokalistów i Młodzieżowych Zespołów Muzycznych "Świdnik - 79", "Kryształową Nutę" na Ogólnopolskim Przeglądzie Form Wokalnych i Instrumentalnych "Wrocławski Maj" oraz "Złotą Jodłę" na harcerskim Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej "Kielce 79". W Festiwalu Pieśni o Ojczyźnie, który odbywał się w roku 1980, I miejsce i Grand Prix zdobył Chór Mieszany LO i Zakładowego Domu Kultury Kopalni "Pstrowski" w Zabrzu - Rokitnicy. Kraśnicki PARADOKS, podobnie jak rok wcześniej, zdobył nagrodę publiczności. Galowy koncert został zarejestrowany przez telewizję, jego fragmenty wyemitowano 22 lipca. Na cztery lata zawieszono festiwal, co miało związek głównie z wprowadzeniem stanu wojennego w Polsce. Organizację festiwalu w kraśnickim amfiteatrze wznowiono w 1984 roku imprezą pod nazwą XIII Krajowe Spotkanie z Pieśnią i Piosenką o Ojczyźnie, w której wzięło udział 550 wykonawców. Impreza miała nieco odmienny charakter od tych z lat 70. Przez pierwsze trzy dni prowadzono zajęcia warsztatowe, w trakcie których chóry i zespoły brały udział we wspólnej nauce śpiewania pieśni patriotycznych i narodowych. Krajowe Spotkania z Pieśnią i Piosenką o Ojczyźnie odbyły się w już odmienionej scenerii, bowiem wykonano zadaszenie nad sceną kraśnickiego amfiteatru. Wkopano 9 potężnych, stalowych słupów, utrzymujących dach, na wykonanie którego zużyto 5 ton blachy. W gronie solistów największe uznanie zyskał występ Małgorzaty Paneckiej, studentki I roku Pedagogiki UMCS, która w tym samym roku została laureatką koncertu debiutów w Opolu. Kolejne spotkania z pieśnią odbyły się w dniach 7-13 lipca 1985 roku. Po zakończeniu imprezy podjęto decyzję o organizowaniu jej co dwa lata i nadaniu ponownie formy rywalizacji. W lipcu 1986 roku w kraśnickim amfiteatrze nie śpiewano więc pieśni partyzanckich i o ojczyźnie. 13 lipca w "zastępstwie" festiwalu w amfiteatrze odbył się Przegląd Strażackich Orkiestr Dętych. Pierwsze miejsce zajęła Orkiestra Dęta z Nałęczowa, drugie z Niedrzwicy Dużej. Jubileuszowy, a zarazem ostatni, XV Festiwal Pieśni i Piosenki o Ojczyźnie odbył się w dniach 16-20 czerwca 1987. Główną nagrodę zdobył Chór Akademicki Teologii Katolickiej w Warszawie oraz zespół wojskowy "Źródło" z Warszawy. Gościem honorowym imprezy była Beta Kozidrak z zespołem BAJM, która dała koncert 17 czerwca. Tradycją niemal było że podczas trwania festiwali zawsze padało. Utarło się nawet ludowe przysłowie - "Zbieraj siano rolniku bo festiwal w Kraśniku". Dzisiejszy amfiteatr to miejsce już odnowione. Dobiegła końca modernizacja ul. Festiwalowej i amfiteatru, który zasłynął nie tylko z uwagi na artystyczne przedsięwzięcia i swój wiek, ale także z powodu zniszczeń, jakie poczyniła kilka lat temu ulewa podtapiając okoliczne ulice: Kościuszki i Festiwalową oraz zaplecze pod sceną amfiteatru. Właśnie wymieniono na widowni krzesełka, gdzie zamiast drewnianych ławek pojawiły się plastikowe siedzenia - takie, jak na stadionach piłkarskich. Wyremontowano też pobliski plac, na którym przygotowano parking na 41 miejsc. Nowe są chodniki i uliczne oświetlenie. Co najważniejsze wybudowano wodociąg i kanalizację deszczową, co pozwoli uniknąć powtórki z podtopienia sprzed pięciu lat. Teraz pozostanie tylko przebudowa sceny i jej zaplecza.
Additional hints
You must be logged-in to see additional hints
Pictures
Log entries:
39x
5x
0x
1x
