Wulkaniczne wzniesienie w kształcie stożka. Wzniesienie o dość stromych zboczach, z wyraźnie podkreślonym wierzchołkiem, wznosi się samotnie w środkowo-zachodniej części Wysoczyzny Ostrzyckiej, wyraźnie odróżniając się od płaskiego krajobrazu. Wzniesienie o zróżnicowanej budowie geologicznej, zbudowane z
wulkanitów mioceńskich stanowiących część rdzenia dawnego
wulkanu tarczowego wypełnionego
lawą oraz
pokrywy lawowej o zasadowej lawie. Zbudowana jest z
bazanitu,
skały zbliżonej do
bazaltu. Jest to zasadowa
skała wulkaniczna, barwy ciemnej, prawie czarnej, o
teksturze afanitowej lub porfirowej. Od typowych bazaltów różni się większą zawartością
oliwinu i obecnością
skaleniowców.
Bazanit budujący wzniesienie jest spękany tworzy regularne słupy. Na szczycie wzniesienia występują malownicze
skałki. Duży kompleks na wschodnim stoku nosi nazwę Małej Ostrzycy. Niższe partie zbocza pokrywają utwory
soliflukcyjnych, a u podnóża występują
osady glacjalne,
fluwioglacjalne. Wzniesienie porośnięte w całości lasem, skalne zbocza porasta z trudem wciskający się między skały, las odroślowy, który tworzy:
jawor,
jesion,
lipa,
wiąz i w mniejszych ilościach
dąb. Niżej występuje
świerk i
brzoza. W szczytowej partii wzniesienia położonej powyżej 450 m n.p.m., utworzono
rezerwat przyrody Ostrzyca Proboszczowicka o powierzchni 3,81 ha, w którym przede wszystkim chronione jest
bazaltowe gołoborze i porastająca je roślinność naskalna. Sam szczyt, będący dominantą wysokościową okolicy, stanowi dobry punkt widokowy. Góra przy dobrej pogodzie jest widoczna z
Karkonoszy.