Odeskie katakumby - sieć podziemnych tuneli, korytarzy i wyrobisk, powstałych głównie wskutek eksploatacji wapienia, rozciągająca się pod Odessą. Obecnie długość zbadanej części przekracza 2500 km. Około 95-97 % stanowią tunele i komory powstałe wskutek pozyskiwania kamienia budowlanego, reszta to szczeliny i jaskinie krasowe, wykopy geologiczne i budowlane, bunkry, kanały kanalizacji deszczowej oraz sieci kanalizacji miejskiej. Pierwsze podziemne kamieniołomy powstały w pierwszej połowie XIX wieku, podczas żywiołowego rozwoju miasta, potrzebującego olbrzymich ilości kamienia budowlanego. Kamieniem tym była lokalna odmiana wapienia, nazywana rakuszniakiem lub wapieniem pontyjskim. Wapień ten był dość miękki, wycinano go więc za pomocą pił. Wydobycie było tak intensywne, że zaczęło to zagrażać budowlom na powierzchni, dlatego w drugiej połowie XIX wieku wprowadzono zakaz pozyskiwania kamienia w granicach miasta.
Podczas II wojny światowej katakumby stanowiły schronienie kilku oddziałów radzieckich partyzantów. W 1961 dla badania historii ruchu partyzanckiego utworzono klub speleologiczny "Poszuk", który znacznie powiększył obszar rozpoznanych i zbadanych katakumb.
Pod koniec XX wieku zaczęto je dokładnie rozpoznawać i wzmacniać, ponieważ nad nimi znajduje się ponad 40 % starej zabudowy miasta, a były one przyczyną ponad 100 tąpnięć. Obecnie w Dofinowce, Buldynce i Fominej Bałce nadal podziemnie eksploatuje się wapień, dlatego długość odeskich katakumb ciągle wzrasta.
Jedyna udostępniona do zwiedzania podziemna trasa w odeskich katakumbach znajduje się w wiosce Nerubajskie. Dojechać tam można marszrutką spod dworca w Odessie - kierowca bez problemu wskaże które to miejsce. Podziemna trasa liczy kilkaset metrów - można obejrzeć tam miejsce gdzie ukrywali się podczas wojny partyzanci.
Skrytka jest założona przy wejściu do katakumb (uwaga! Wyjście znajduje się w innmy miejscu) - współrzędne wskazują za drzewem i szukajcie tam koło studni... Więcej na www.kutny.pl