Legenda o Wieży Głodowej

Książę Jan i Scholastyka mieli czterech synów- Baltazara, Jana II, Wacława i Rudolfa. Baltazar był najstarszym synem księcia Jana i Scholastyki Saskiej. W chwili śmierci ojca był już pełnoletni. Podziału majątku dokonano dopiero 10 lat później. Baltazar otrzymał wówczas większą cześć Księstwa Żagańskiego. Matce, księżnej saskiej, przypadł Nowogród. Przewóz mieli otrzymać Jan II i Wacław. Jednak bracia nie byli zachwyceni z podziału. Mimo spłacenia Wacława i Rudolfa, spory między Baltazarem i Janem II nasiliły się. W 1543 r. Rudolf zginął pod Chojnicami. Baltazar w 1545 r. wyruszył na wyprawę, aby pomścić śmierć brata. Przez dwa lata walczył w służbie zakonu krzyżackiego w toczącej się wojnie polsko-krzyżackiej.

Powrócił do Żagania, gdzie pod jego nieobecność rządy sprawował Jan II. Tenże zasmakował w roli niepodzielnego władcy całości księstwa i uzyskawszy przychylność króla czeskiego uzyskał przez niego nadane mu w lenno całe Księstwo Żagańskie oraz pomoc wojskową. Wypędził więc prawnego spadkobiercę Baltazara z Żagania. Baltazar ruszył przeciw bratu. Poniósł jednak klęskę. Powiódł się równoległy atak księcia Henryka z Głogowa na Żagań i tenże w 1468 r. przekazał księstwo Żagańskie Baltazarowi, Baltazar poślubił Barbarę, córkę władcy z Cieszyna. Żagań zaś zhołdował Maciejowi Korwinowi, nowo wybranemu królowi Czech.

Pan na Przewozie Jan II nie mógł przeboleć upokorzeń ze strony starszego brata (Baltazara), jak i oddania władzy. Księstwo Przywozkie był dla niego za małe. Napadł na Żagań- Baltazara wziął w niewolę, a jego żonę wygnał. Zakuty w kajdany legalny władca Żagania został przewieziony do Przewozu i wtrącony do wieży, gdzie niebawem zmarł.

Sama wieża zbudowana była z cegły i kamienia polnego w XII w., której grubość murów ma 3855 cm a wysokość 22 m z kilkoma otworami strzelniczymi i wejściem prowadzącym na mur obronny wysoki na 6 m.- nie rokowała żadnych szans, aby uciec. Zresztą sam Baltazar miał już wówczas około 60 lat.

Legenda mówi, ze zawsze 15 lipca, dokładnie o północy rozlega się z lochu wieży przeraźliwy krzyk przekleństwa. To duch zmarłego tutaj księcia Baltazara przeklina swojego brata Jana, sprawcę jego straszliwej, głodowej śmierci.

Kroniki zakonników żagańskich opisują zaniedbania Jana II, który świętując zwycięstwo ponoć zapomniał o uwięzionym z jego rozkazu bracie. Minęły dwa miesiące, gdy sobie o nim przypomniał. Czasami można przeczytać, że Jan II śpiesząc się do uwięzienia brata pędził tak szybko na koniu, ze pod Witoszynem rumak potknął się o konar leżący na drodze zrzucając jeźdźca z konia. Ten po chwili podniósł się nie czując bólu dosiadł konia i szybko dojechał do Przewozu. W wieży zastał zwłoki brata, na stole przeczytał wyryte przez Baltazara słowa-

„Pragnienie dręczyło nie bardziej niż głód”

Władze gminy zamontowały pod wieżą dwujęzyczną tablicę o treści:

„15 lipca 1472 roku w tej wieży dumnego niegdyś przewozkiego zamku zakończył żywot książę żagański Baltazar, uwięziony przez brata swego Jana II przewozkiego i skazanego na okrutną śmierć głodową przez zamurowanie w zamkowym lochu.”

Skrzynki szukaj po prawej stronie w wejsciu do Wieży Głodowej.