Warowny  gród obronny  -  grodzisko skalne  ,,Osiedle Wały" (największe na południu Polski).   Zamieszkiwane dość długo  bo   od VIII  do XII wieku. Grodzisko posiadało potrójne wały (widoczne do dzisiaj),  zbudowane z ziemi,  kamieni i drewna.  Centrum grodu  tzw. gródek , w kształcie elipsy  zajmował  ok. 1410 m² powierzchni  (średnica  45 m) ,  i  był  siedzibą  znacznego władcy  terytorialnego.    Zajmował  boczne położenie  w  stosunku do całego osiedla,  na najbardziej  na zachód  wysuniętej  skalistej części  wzgórza,   opadającego  przepaścią  do doliny rzeki Wiercicy.   Na przylegającej od strony północnej  do gródka,  bocznej skale,  znajdowało się miejsce kultu  bożka Światowita, o czterech twarzach.   W półokrągłym (widocznym jeszcze dzisiaj)  wyżłobieniu,  na szczycie skały,  składano ofiary dziękczynne.  Tam też, znajdowała się (widoczna jeszcze dzisiaj) ,  wydrążona w  skale studnia  o nieznanym  przeznaczeniu.    Być może do niej  wrzucano ofiary  dziękczynne. Władca tego  terenu był prawdopodobnie,  jednocześnie najwyższym kapłanem. W gródku  po stronie południowej,  w wyżłobieniu skalnym,   palił się  wieczny ogień,  a nad nim  znajdowały się zabudowania drewniane  siedziby władcy,  ogrzewane od dołu  ciepłem ognia.  Palenisko było tak zabezpieczone,  że ogień  z żadnej strony  nie był widoczny.   Każde  z dwóch  przedgrodzi otoczone było  oddzielnym wałem,  a od gródka  dzieliły je jeszcze dodatkowo fosa i wał.   W ten sposób utworzyły się niejako  trzy pierścienie wałów,  które  od południa  zamknięte były  poprzeczną fosą  i jeszcze jednym wałem, wzmocnionym od wewnątrz  drzewem  i kamieniami. Wejścia znajdowały się   w narożnikach wałów.  Wewnątrz wałów,  w podgrodziach  stały drewniane  domy mieszkalne  i budynki gospodarcze,  usytuowane  w podobny sposób jak w Biskupinie.  W wewnętrznym podgrodziu  mieszkała prawdopodobnie starszyzna plemienna,  a w podgrodziu zewnętrznym  reszta mieszkańców.  Podgrodzia  zajmowały łączny obszar  o powierzchni  16.406 m².  W osiedlu hodowano zwierzęta  i uprawiano  orkisz - prymitywną formę  pszenicy.  Osiedle zamieszkiwało w tym czasie kilkaset osób.
Prawdopodobnie wraz ze zwiększeniem się liczby mieszkańców  i rozwojem  rolnictwa,  plemię zamieszkujące Osiedle Wały, wykarczowało lasy, pozyskując tereny uprawne  i założyło nieopodal  od strony północnej  nową osadę  (powyżej  obecnej pstrągarni)   nad Złotym Potokiem  (tak początkowo nazywała się Wiercica).  Ostatecznie Osiedle Wały, które było ostoją starej wiary upadło i zostało zapomniane wraz z umocnieniem się na tym terenie chrześcijaństwa

źródło: http://janow.pl/index.php?s=s&t=1&i=68

UWAGA!!! Nieopodal skrzynki znajduje się urwisko. Proszę o rozwagę.

Rowerem mozna dojechać, poziom hard :D.