Droga szperaczko, drogi szperaczu - tego kesza założyłem specjalnie dla Ciebie poświęcając swój czas i pieniądze. Nawet jeśli nie trafia on w Twój gust, proszę - szanuj go. Podejmuj dyskretnie, odłóż w to samo miejsce dobrze maskując. Zadbaj o kesza i jego otocze

Melchior von Hatzfeldt (także: Hatzfeld, ur. 20 października 1593 w Crottorf, zm. 9 stycznia 1658 w Powidzku k. Żmigrodu) – dowódca wojskowy w służbie cesarstwa Habsburgów, feldmarszałek podczas wojny trzydziestoletniej.

Pochodził z rodu dawnej szlachty niemieckiej, której korzenie sięgają X wieku. Pierwotnie przeznaczony do stanu duchowego (jak jego brat Franz, późniejszy biskup Würzburga i Bambergu) uzyskał najniższy stopień w hierarchii kapłaństwa – diakona. Po studiach we Francji wstąpił do wojska cesarskiego, gdzie w służbie u Wallensteina awansował na stanowisko oficerskie. W 1631 został spadkobiercą dóbr hrabiego von Gleichen. W 1632 otrzymał stanowisko pułkownika, w 1635 – feldmarszałka (oraz tytuł hrabiowski). Po podstępnym schwytaniu i zamordowaniu w 1634 Wallensteina przez nasłanych z cesarskiego polecenia zamachowców, Haztfeldt dowodził wojskiem w służbie Matthiasa Gallasa.

W 1636 zdobył Magdeburg, a następnie poniósł klęskę w bitwie pod Wittstock. W 1638 zwyciężył w bitwie pod Vlotho. W 1640 razem z Octavio Piccolominim wyparł wodza szwedzkiego Johana Banéra z Czech. W 1641 cesarz Ferdynand III nadał Melchiorowi Hatzfeldtowi dobra wolnego państwa stanowego Trachenberg, odebrane uprzednio rodzinie Schaffgotschów po straceniu w 1635 skonfliktowanego z cesarzem Hansa Ulricha von Schaffgotscha. W 1643 brał udział w zdobyciu Tuttlingen i jeszcze w tym samym roku został naczelnym wodzem wojsk cesarskich. Pobity w 1645 pod Jankowem, gdzie dostał się do niewoli, zakończył służbę w wojsku cesarskim.

Zajął się gospodarowaniem swoim majątkiem, m.in. rozbudowując Zamek w Żmigrodzie (dobra uzyskane po Schaffgotschach pozostały w rękach jego rodziny aż do 1945). W 1657 powrócił do służby i dowodził wyprawą zorganizowaną dla wsparcia Polski podczas "potopu szwedzkiego". M.in. zmusił wówczas Szwedów do opuszczenia Krakowa. Podczas tej wyprawy jednak ciężko zachorował i po kilku miesiącach zmarł w swoich dobrach.

Hatzfeldt został pochowany w kościele parafialnym w Żmigrodzie (po kilku latach jego ciało przeniesiono do kaplicy przy kościele w Prusicach), a jego serce umieszczono w kościele w Laudenbach.

Zaraz pewnie ktoś powie, że "większy kesz tu być powinien" - i racja, będzie, szykuję rozbudowę całości i szersze ukazanie Wam pozostałości po Melchiorze tak więc proszę się tam specjalnie ze swoimi keszami nie pchać jeśli łaska ;)

Pozdrawiwam

Powodzenia