Droga szperaczko, drogi szperaczu - tego kesza założyłem specjalnie dla Ciebie poświęcając swój czas i pieniądze. Nawet jeśli nie trafia on w Twój gust, proszę - szanuj go. Podejmuj dyskretnie, odłóż w to samo miejsce dobrze maskując. Zadbaj o kesza i jego otocze

Zieleniec, „narciarska stolica” Ziemi Kłodzkiej, położony na rozległej, widokowej polanie na północnowschodnim stoku Gór Orlickich, na wysokości 800-960 m, był najwyżej położoną wsią w Prusach, potem na szeroko rozumianym Śląsku (obecnie jest częścią Dusznik Zdroju). Jako wieś Zieleniec został założony dopiero w 1719 r. na terenie lasów królewskich, podobno przez dezertera z Czech, niejakiego Gruna, od którego urobiono nazwę Grunewald. Rozwijało się tu leśnictwo i pasterstwo, działał kamieniołom wapienia z wapiennikiem, a także huta i kuźnica żelaza, wytwarzająca żeliwo, surówkę, odlewy oraz stal, a w przysiółku Königswalde, leżącym poniżej, w dolnej części doliny Młynówki, istniały jeszcze 3 młyny wodne. Ostatecznie pierwsze miejsce zajęła turystyka i narciarstwo.

Rozproszona tradycyjna zabudowa Zieleńca ładnie komponuje się z górskim krajobrazem, a jednym z elementów tej kompozycji jest kościół św. Anny, który zwraca uwagę malowniczym usytuowaniem na stromym stoku, swoją „górskością”. Reklamowano go nawet jako najwyżej położony kościół w Prusach, obecnie – w Sudetach, jednak obie wersje są nieprawdziwe. Tutejsza świątynia stoi na wysokości ok. 860 m, a więc palma pierwszeństwa należy się ewangelickiemu kościołowi Wang w Karpaczu Górnym (885 m).

Pierwszy drewniany kościół w Zieleńcu wybudowano w 1762 r. Na pocz. XX w., staraniem ks. Augustyna Grunda (proboszcz w latach 1890-1918) wzniesiono nowy, murowany z miejscowego kamienia (tylko kamieniarka i narożne ciosy są z piaskowca). Budowa trwała w latach w 1901-02, a poświęcenia dokonał 4 X 1904 r. arcbp Pragi kardynał Leon Skrbensky. W 1969 r. kościół został odnowiony przez franciszkanów, w 1974 r. uporządkowano i jego otoczenie.

Jest to budowla neoromańska, jednonawowa, z półkolistą absydą i strzelistą, asymetrycznie ustawioną wieżą (co nadaje efekt urozmaicenia i malowniczości bryły). Wejście prowadzi przez kruchtę z portalem (z płaskorzeźbą Św. Anna z Matką Boską w tympanonie). Wyposażenie jest na ogół neoromańskie, z czasów budowy (tylko barokowa pokrywa marmurowej chrzcielnicy z 1790 r. pochodzi prawdopodobnie z poprzedniego kościoła; na niej widnieją scena Chrztu Chrystusa i Bóg Ojciec). W ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Anny i Joachima oraz figury apostołów Piotra i Pawła, a obok tablica upamiętniająca konsekrację. Druga tablica, z 1926 r. (na płn. ścianie) upamiętnia proboszcza Grunda. Boczne ołtarze poświęcono Sercu Jezusowemu MB Niepokalanej. Na koszu ambony znajdują się płaskorzeźby czterech ewangelistów, na zaplecku – Chrystus Dobry Pasterz, na baldachimie – Chrystus i Doktorowie Kościoła. Na uwagę zasługują też oryginalne okucia drzwi wewnętrznych.

Obok wejścia stoi kolumna z figurą MB Bolesnej z 1862 r. Na cokole znajdują się inskrypcje (modlitewna i fundacyjna) i płaskorzeźby św. Jana Nepomucena i św. Ignacego Loyoli. Fundatorami pomnika byli miejscowi gospodarze, bracia Postlerowie, a wykonawcą H. Rasch z Konradowa. Na dawnym cmentarzu przykościelnym stoi krucyfiks z 1866 r.

Nie dajcie plamy i nie spalcie kesza ;)