Istniejąca w XVI wieku warzelnia soli oraz rozwijająca się żegluga na Odrze spowodowały wzrost zapotrzebowania na przędzę lnianą, potrzebną do wyrobu odzieży, sieci rybackich czy płótna żaglowego.

W 1808 r. majstrem manufaktury został Johann Dawid Gruschwitz który wkrótce wykupił i założył w 1816 r. własną wytwórnie nici. Pierwszy etap rozwoju fabryki Gruschwitza przypadł do 1845 r. kiedy to zakupiono nową angielską maszynę parową a zakład ulegał ciągłej rozbudowie, wznoszono nowe budynki m.in. farbiarni i nową przędzalnię. Później syn założyciela fabryki, Alexander Gruschwitz uruchomił większą i nowocześniejszą. Obok lnu zaczęto również używać konopi. Ulepszano produkcje, opierając się na doświadczeniach własnego laboratorium, doskonale, jak na owe czasy wyposażonego w sprzęt i aparaturę pomiarowo-badawczo-kontrolną. Dbano o pracowników, założono zakładową kasę oszczędności, wybudowano robotnicze domy mieszkalne i jadłodajnię oraz urządzono zakładową kasę chorych. Również następca Alexander Gruschwitz dbał o jakość wyrobów, które nie ustępowały angielskim.


Po II wojnie światowej zakład funkcjonował pod nazwą Państwowy Zakład Przemysłu Lniarskiego Nr 4 „Odra”. Zarządzeniem Dyrektora Generalnego centralnego zarządu Przemysłu Włókienniczego w Łodzi powołano 7 maja 1946 roku Szkołę Przemysłową Nadodrzańskich Zakładów Przemysłu Lniarskiego typu średniego. Równocześnie powstała Zasadnicza Szkoła Włókiennicza. Szkoła Przemysłowa kształciła również osoby dorosłych na kursie przedmistrzowskim.W 1946 założono zakładowy żłobek ,przedszkole i stołówkę pracowniczą, wydawano gazete zakładową „Odra”, otwarto bibliotekę, ambulatorium medyczne, dom kultury ( gdzie w latach późniejszych działały sekcje baletowe, zespół pieśni i tańca „Słowianka”, zespoły muzyczne, satyryczne, fotograficzne i teatr poezji) również zaczął działać klub sportowy „Len”(organizowano sekcje siatkówki, lekkoatletyki, piłki nożnej, boksu,żedlarską).W latach 60.XX w. przystąpiono do modernizacji zakładów, prowadzono na szeroka skalę tzw. produkcję uboczną. W 1973 nazwę zakładów zmieniono na Nowosolska Fabrykę Nici „Odra”. W latach 90.XX w. problemem stał się zbyt produktów, odbiorcy zrywali umowy. Nowosolska Fabryka Nici "Odra" istniała blisko dwieście lat, lecz nastąpił okres likwidacji firmy. Od 1996 roku kontynuatorem tradycji dawnej Fabryki Nici "ODRA" jest prywatna firma "ODRA-ZBYT", która zajmuje się produkcją nici technicznych i obuwniczych. Dziś większość pofabrycznych budynków jest w rękach prywatnych przedsiębiorców. Jedynie dwie największe hale wciąż stoją puste...

Fabryka nici to ważny punkt w historii zarówno miasta, jak i wielu mieszkańców. To swoiste miasto w mieście, które przez dekady dawało zatrudnienie tysiącom osób. Spacer po opustoszałych uliczkach, które do dziś mają swoje nazwy, zawsze jest wyjątkowym przeżyciem.

5 września 2016, po wielu latach starań lokalnych władz, ruszyło wyburzanie dwóch największych budynków pofabrycznego kompleksu - przędzalni bawełny oraz przędzalni i niciarni lnu.

Dokładność kordów to kilka metrów. Kesz to plusztuba i schował się w dość oczywistym miejscu, w okolicy starej rampy. W razie problemów (których raczej nie będzie) spojler i podpowiedź powinny pomóc.

Kesz zawiera logbook i trzy drobne fanty na wymianę.

W pobliżu można natknąć się na skrzynkę konkurencyjnego serwisu.

Do budynków absolutnie nie wchodzimy! Można stracić zęby albo coś cenniejszego.

(To moja pierwsza założona skrzynka, więc konstruktywna krytyka mile widziana)