Świątynia, przed którą stoicie została wzniesiona w 1782 jako cerkiew unicka pod wezwaniem św. Mikołaja. Powstała na miejscu wcześniejszej cerkwii z 1564, początkowo prawosławnej, po Unii Brzeskiej (1596) – unickiej. Pierwsza cerkiew w tym miejscu, przy wschodniej pierzei rynku, stała już prawdopodobnie w XIII-XIV w.
W 1782 nowa, barokowo-klasycystyczna cerkiew została ufundowana przez księcia Adama Czartoryskiego - właściciela Międzyrzeca, przy wsparciu lokalnego Bractwa Cerkiewnego. W środku wciąż możemy podziwiać trzy rokokowe ołtarze z XVIII wieku.
Cerkiew ocalała w czasie wielkiego pożaru w 1845. Po Kongresie Wiedeńskiem Międzyrzec znalazł się w zaborze rosyjskim i tutejszych Unitów również dotknęły prześladowania w latach 1867-74. Władze carskie przejęły cerkiew i przekształciły ją na cerkiew prawosławną (podległą Patriarsze Moskwy). W 1899 została przebudowana, dodano m. in. charakterystyczne kopuły i bramę-dzwonnicę.
W czasie I wojny światowej znajdował się tu areszt, potem przytułek dla bezdomnych. W 1918, po odzyskaniu niepodległości, świątynię przekazano katolikom. Ponieważ św. Mikołaj był już patronem najstarszego kościoła katolickiego w Międzyrzecu, tutejszy został kościołem pod wezwaniem św. Józefa Oblubieńca. Został odnowiony i rozbudowany, dodano nawę poprzeczną, dzwonnicę w narożniku.. Kopuły usunięto, ale możecie się im przyjrzeć na starych fotografiach..
PS. Zdjęcia pochodzą ze stron lublin.cerkiew.pl/pocztowki.php?id=263 i miedzyrzeconline.pl .